‘Reed…’
Hij keek in haar ogen.
‘Ben je echt over Emma heen?’
‘Ja. Het enige wat me nog dwarszit – en daar zat ik juist aan te denken – is het feit dat ik nooit heb ingezien dat we helemaal niet bij elkaar pasten. Het zit me niet lekker dat ik zo blind heb kunnen zijn.’
‘Dus je bent niet ongelukkig omdat ze de verloving heeft verbroken? Wat je daarstraks hebt gezegd… Dat je mij niet wilde gebruiken om haar een hak te zetten. Meende je dat echt?’
‘Dat is zelfs nooit bij me opgekomen.’
Het was een tikje bezijden de waarheid, dacht hij. Hij was wel degelijk van plan geweest om de roddelaars van Eastwick iets anders te geven om over te praten door met Felicity op reis te gaan. ‘Ik neem Emma helemaal niets kwalijk. Zoals ik mijn zusje ook onlangs al heb verteld, heeft ze ons beiden eigenlijk een dienst bewezen.’
Ze bestudeerde hem een tijd lang en leek toen een besluit te nemen. ‘Goed. Daar ben ik echt heel blij om. Oké,’ zei ze opgewekt. ‘Even iets anders. Waarom leren wij elkaar nu pas eigenlijk goed kennen, terwijl we allebei zijn opgegroeid in Eastwick?’
‘Ik zou het niet weten. Kennelijk hebben onze paden zich niet gekruist. Om te beginnen zijn we naar verschillende scholen geweest.’
‘Dat is waar. Ik zat op de Eastwick Academy en jij?’
‘Ik ging naar de plaatselijke middelbare school. Mijn ouders zijn er geen voorstander van om geld te verspillen aan privéscholen.’
‘En daarna ben ik naar Barnard gegaan,’ zei ze.
‘En ik naar U Conn.’
‘Vervolgens heb ik een aantal jaren in Manhattan gewerkt.’
‘En ik keerde terug naar huis en startte het bedrijf dat uiteindelijk de Rosedale Farms is geworden.’
‘En ik ben met Sam getrouwd en daarna ben ik in Chicago gaan wonen.’
‘En nu,’ voegde hij er zacht aan toe, ‘zijn we hier en leren we elkaar eindelijk kennen.’
De band had opnieuw een romantische ballade ingezet. Reed stak zijn hand uit en ze stonden op. Toen hij haar in zijn armen nam en ze langzaam op de maat van de muziek begonnen te bewegen, bedacht hij hoe goed dit voelde. Hij trok haar nog dichter tegen zich aan en hoorde dat ze een zucht slaakte.
Hij realiseerde zich dat wachten tot woensdag, klokslag twaalf uur, misschien wel het moeilijkste zou worden wat hij ooit had moeten doen.
Hoofdstuk 6
Geen wonder dat er bepaalde religies waren die dansen verboden. Felicity kon het bijna niet geloven dat ze er zo ontzettend van genoot. Het was een heerlijk gevoel om door Reed vastgehouden te worden en samen met hem op het ritme van de muziek te bewegen. Het moest bijna wel een van de sterkste afrodisiaca zijn die er bestonden. Als inleiding tot seks kon ze zich niets heerlijkers voorstellen.
Dit was absoluut een deel van het voorspel, besloot ze. En het was zo ongelofelijk heerlijk, dat ze er nu al spijt van had dat ze hadden afgesproken om geen seks te hebben voor middernacht van woensdag op donderdag.
‘Waar denk je aan?’ vroeg hij fluisterend, met zijn mond in haar haren.
‘Aan hoe heerlijk dit is,’ fluisterde ze terug. En aan hoeveel heerlijker het woensdagavond nog zal zijn, dacht ze erachteraan. Ze vermoedde dat hij een geweldige minnaar zou zijn.
Andere vrouwen zouden deze gedachte misschien hardop hebben uitgesproken, maar zo dapper was Felicity niet.
De adem stokte even in haar keel toen hij met het puntje van zijn tong langs haar oorlelletje gleed. ‘Niet eerlijk,’ zei ze zachtjes.
‘Wat is niet eerlijk?’ Deze keer streek hij met zijn tong langs haar slaap, en hij liet zijn rechterhand omlaag glijden naar haar billen. Zachtjes trok hij haar dichter tegen zich aan.
‘Reed,’ protesteerde ze ademloos. ‘Niet doen. De mensen kijken naar ons.’
‘Wie kijkt er dan? Volgens mij is iedereen bezig met zijn eigen dingen.’
Ze trok zich terug, keek om zich heen en zag dat hij gelijk had. Niemand keek naar hen. Er bleken slechts twee andere dansparen op de vloer te zijn, nog dichter tegen elkaar aan en nog suggestiever bewegend dan Reed en zij.
‘Bovendien,’ zei hij, haar opnieuw tegen zich aan trekkend, ‘ben jij degene die stond op een voorspel, weet je nog?’ Hij grijnsde. ‘En ik? Ik zou nu liever onmiddellijk teruggaan naar onze kamer en dat enorme bed gaan proberen.’
Geschrokken bedacht ze dat ze weliswaar met seks zouden wachten tot woensdagavond, maar dat ze de komende twee nachten toch in een bed zou moeten slapen met hem. Tenzij ze hem vroeg om op de bank in de zitkamer te slapen. En zelfs al zou ze erin slagen om hem daarvan te overtuigen, wilde ze dan eigenlijk wel dat hij zo ver bij haar vandaan zou zijn?
Felicity had op de dansvloer kunnen blijven totdat de band er een punt achter zette, maar toen ze hun dessert en koffie op hadden, zag ze dat er al groepjes andere mensen stonden te wachten op een tafeltje op de patio.