Ze knikte. ‘Ze zaten in een lift waarvan de kabel knapte. Alle vijf mensen die in de cabine zaten, zijn om het leven gekomen.’
‘Wat afschuwelijk voor je.’
Ze zuchtte. ‘Het is al lang geleden. Ik was negentien toen het gebeurde.’
‘En hoe oud was je toen je trouwde?’
‘Vierentwintig. Ik ben nu drie jaar gescheiden.’
‘Dus…’ Reed maakte een snelle berekening. ‘Je bent van mijn leeftijd, nietwaar? Vierendertig, vijfendertig?’
‘Ja, ik ben in maart vijfendertig geworden. Wanneer ben jij jarig?’
‘Eind deze maand word ik zesendertig. De eenendertigste.’
‘Dus je bent een leeuw. Leo de Leeuw.’ Ze bestudeerde hem even. ‘Je lijkt me helemaal niet het leeuwentype.’
‘Liefje,’ zei hij in zijn beste Groucho Marx-imitatie, ‘je zou me eens moeten horen brullen.’
Ze glimlachte slechts.
Hij besloot dat hij ervoor moest zorgen dat die glimlach altijd op haar gezicht bleef liggen. Ze lachte veel te weinig. Door die glimlach leek ze zachter en liever. Een krachtige combinatie. Zacht en lief en… sexy.
‘Wat?’ zei ze.
‘Wat wat?’
‘Je hebt weer die blik in je ogen,’ merkte ze op.
‘Ik zat slechts te bedenken hoe graag ik je mag.’
In het flakkerende kaarslicht straalde haar gezicht van plezier. Het moment duurde voort. Dit was de eerste keer sinds ze een week geleden zijn stallen was binnen gestapt, dat Reed niet aan haar lichaam of aan seks dacht. In plaats daarvan bedacht hij hoezeer hij genoot van haar gezelschap en dat hij haar werkelijk beter wilde leren kennen.
Op dat moment keerde de ober terug met hun drankjes en de daaropvolgende minuten werden in beslag genomen door het bestellen van hun diner. Tegen de tijd dat de ober weer vertrok, was de band begonnen met spelen – iets zachts en romantisch – en enkele stelletjes hadden de dansvloer al betreden.
Felicity draaide zich om en keek naar hen.
‘Wil je ook dansen?’ vroeg Reed.
‘O ja, heel graag.’
Reeds ouders waren niet rijk geweest, maar ze hadden al hun kinderen dansles gegeven. Hun moeder had het hun geleerd. Ze was in haar jeugd danseres geweest en ze had altijd beweerd dat, als een jongeman beleefd was, wist welke vork en welk mes hij moest gebruiken en kon dansen, hij nooit gebrek zou hebben aan vrouwelijk gezelschap. Toen hij klein was, had hij een gruwelijke hekel gehad aan dansen. Nu was hij blij dat zijn moeder hem had gedwongen om het te leren. Toen het nummer ten einde was, bleven ze op de dansvloer staan en dansten op de volgende drie nummers die werden gespeeld.
Hij bedacht dat Felicity vasthouden en langzaam met haar over de dansvloer te bewegen, bijna even fijn was als seks. ‘Dit is heel prettig,’ zei hij met zijn lippen langs haar haren strijkend. De geur van bloemen vulde zijn zintuigen.
‘Ja,’ mompelde ze. ‘Je kunt goed dansen, Reed.’
‘Jij ook.’ Hij sloeg zijn armen vaster om haar heen. ‘Zullen we het diner maar gewoon vergeten en de rest van de nacht door dansen?’
Ze grinnikte. ‘Dat is een verleidelijk voorstel, maar ik word nogal chagrijnig als ik honger heb.’
Ze had die woorden nog maar net uitgesproken of Reed zag dat de ober bezig was om een dienblad naast hun tafeltje neer te zetten. Tegen wil en dank liet hij haar los. ‘Zo te zien is ons eten er.’
Het diner was verrukkelijk, en Reed genoot niet alleen van het voedsel, maar hij genoot er nog meer van om naar Felicity te kijken. Ze at met enthousiasme. Niet zoals zoveel vrouwen die slechts wat in hun bord rond prikten en deden alsof ze het niet lekker vonden uit angst dat ze zouden aankomen.
‘Wat was dat heerlijk,’ zei ze met een zucht achteroverleunend toen de maaltijd ten einde was.
‘Ja,’ zei hij lachend. ‘We hebben het er allebei wel van genomen.’
‘Dat doe ik meestal.’
‘Goed zo. Ik houd van een vrouw met een gezonde eetlust.’
Zijn commentaar leek in de lucht te blijven hangen en hij wist dat ze allebei dachten aan andere lusten die in de loop van de week misschien bevredigd zouden worden.
Terwijl hun ober de tafel afruimde voordat hij het dessert zou brengen – vanille-ijs met pecannoten voor Reed en een jamtaartje voor Felicity – keerden ze terug naar de dansvloer. Deze keer speelde het combo een salsanummer. Lachend probeerden ze de dans uit te voeren. Tegen de tijd dat het nummer voorbij was, wuifde Felicity zich koelte toe en overwoog Reed om zijn colbert uit te trekken.
‘Dat was leuk,’ zei ze, terwijl ze in haar stoel plofte. ‘Dans je thuis ook vaak?’
Reed schudde zijn hoofd. ‘Nee, daar heb ik het meestal te druk voor.’ Wat niet helemaal waar was, maar hij vond het een beetje raar om aan Felicity te bekennen dat hij met Emma nooit uit dansen was geweest. Nu pas realiseerde hij zich dat hem dat ook iets had moeten vertellen over hun relatie.