Emma slaakte een zucht van opluchting. ‘Daar ben ik zo blij om. Ik zou het afschuwelijk hebben gevonden als dit van invloed was geweest op onze vriendschap.’ Ze aarzelde even en voegde er toen aan toe: ‘Je weet toch hoe belangrijk onze vriendschap voor me is, hè?’
‘Natuurlijk weet ik dat, en voor mij is die even belangrijk.’
Glimlachend sloegen ze hun armen om elkaar heen en namen afscheid, na afgesproken te hebben dat ze elkaar weer snel zouden spreken.
Tijdens de rit naar haar huis nam Felicity zich voor dat ze nooit meer iets zou doen wat ze geheim moest houden voor Emma. Hun vriendschap was te belangrijk en te waardevol om in de waagschaal te stellen, en zelfs al had Emma gebroken met Reed, dan zou ze zich toch verraden kunnen voelen als zij – Felicity – een relatie met hem begon. Ze zou zelfs kunnen denken dat Felicity slechts had gewacht op de kans om hem te verschalken. Dat mag absoluut niet gebeuren, dacht ze. Ik kan mijn vriendschap met Emma niet op het spel zetten. Al speet het haar verschrikkelijk, toch moest ze Reed voorgoed uit haar gedachten zetten.
‘Hé Reed, wacht eens even!’
Reed, die op het punt had gestaan om de ijzerwarenzaak in Eastwick binnen te lopen, draaide zich om en zag zijn advocaat en goede vriend Jack Cartwright op zich toe komen. ‘Hé, Jack, hoe is het met je?’
Jack grijnsde. ‘Uitstekend. En met jou?’
‘Prima.’
‘Nee, ik bedoel hoe het echt met je gaat.’
Verdraaid! Daar was die meelevende blik alweer waar hij zo’n grondige hekel had gekregen. ‘Verdraaid, Jack,’ zei hij geïrriteerd. ‘Ik voel me prima. Ik wilde dat iedereen nu eens ophield daarnaar te informeren.’
Omdat Jack een goede vriend was, nam hij Reed zijn bitse reactie niet kwalijk. In plaats daarvan greep hij Reeds arm vast en zei: ‘Sorry. Ik wilde alleen… Je weet wel.’
Reed zuchtte. ‘Ja, ik weet het.’ Vastbesloten om van gespreksonderwerp te veranderen, voegde hij eraan toe: ‘Hoe gaat het met Lily? Is ze niet zo onderhand uitgerekend?’
Jacks gezichtsuitdrukking verzachtte. ‘Nee, ze moet nog een paar maanden.’
Onwillekeurig voelde Reed een steek van jaloezie. Niet alleen omdat Jack getrouwd was met een prachtige vrouw op wie hij dol was, maar ook omdat ze zijn kind droeg.
Ze praatten nog een tijdje, en toen zei Jack dat hij om drie uur een afspraak had en dat hij zich moest haasten als hij niet te laat wilde komen. Ze beloofden elkaar dat ze binnenkort weer met elkaar zouden afspreken, en daarna liep Reed de winkel binnen. Hij vond de dingen die hij nodig had en liep naar de voorzijde van de winkel om af te rekenen. Mae Burrows, de vrouw van de eigenaar stond achter de toonbank. Ze maakte de rekening op en zei toen: ‘Reed, ik wil je toch even vertellen hoezeer het me speet toen ik hoorde dat Emma Dearbon en jij uit elkaar zijn gegaan.’
Trachtend de frustratie uit zijn stem te weren, zei hij: ‘Bedankt, Mae. Maar het is echt beter zo.’
‘Dat mag dan wel zo zijn,’ zei ze, ‘maar het moet toch pijn doen.’
‘O nee, het doet niet meer pijn dan als mijn vingernagels er een voor een uitgetrokken zouden worden.’ Bij het zien van haar ontstelde blik, begon hij te grinniken. ‘Ik maak maar een grapje, Mae.’ Hij kneep even in haar hand. ‘Ik waardeer je bezorgdheid, maar de breuk was voor ons allebei werkelijk de beste oplossing.’ Hij pakte zijn boodschappen, zwaaide ten afscheid en liep de deur uit voordat ze nog iets kon zeggen.
Maes opmerkingen en die van Jack, sterkten hem toch in de opvatting dat hij iets moest ondernemen. ‘De mensen in deze stad moeten iets nieuws krijgen om over te kletsen,’ mompelde hij. ‘En ik weet precies wat dat is.’
Dus in plaats van rechtstreeks terug te keren naar zijn stoeterij, liep hij naar het reisbureau van Georgia Lang. Hij had geluk. Georgia was aanwezig en ze had geen klanten. Over haar bril turend die op het puntje van haar neus balanceerde, keek ze hem aan en zei met een lichte frons: ‘Hallo, Reed.’
Reed wist dat ze bang was dat hij haar zou vragen om het geld te retourneren dat hij had betaald voor de huwelijksreis. ‘Hallo, Georgia. Ik vroeg me af of je iets voor me zou kunnen regelen. Die huwelijksreis die ik al heb betaald? Ik zou die reservering graag willen verplaatsen naar volgende week.’
Verbluft keek ze hem aan. ‘Dus de bruiloft gaat toch door?’
‘Nee.’
‘O.’
Hij moest haar nageven dat ze hem niet aan een kruisverhoor onderwierp, al zag hij drommels goed dat ze dat wel graag wilde.
Het kostte haar vijftien minuten om zijn reservering voor het verblijf in Cozumel om te boeken naar de volgende week.
‘En de vliegtickets?’ vroeg ze. ‘Zal ik informeren of je het geld voor dat ene ticket terug kunt krijgen? Of dat je dat kunt besteden voor een andere reis?’