Verblind door verlangen(16)

Ze schoot bijna in de lach. ‘Ja, als ik jou was, zou ik het misschien ook wel doodnormaal vinden.’

‘Als je iemand zoals ik was, werd je constant gevolgd door een gewapende lijfwacht.’

‘Het is geen lolletje om jou te zijn,’ verzuchtte ze hartgrondig. Iemand die je overal volgde, als een soort schaduw, wat moest dat vreselijk zijn!

Hij lachte vol ongeloof. ‘Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd. En je schijnt het nog echt te menen ook.’

‘O ja. Ik zou voor geen goud aan het hoofd van een miljoenenbedrijf willen staan,’ zei ze met een flauwe glimlach rond haar lippen.

‘Dan is het maar goed dat wij vrienden zijn en geen zakenpartners,’ prevelde hij op geamuseerde toon.

‘Zephyr Nikos is daar vast ook wel mee ingenomen.’

‘Dat weet ik nog niet zo net. Ik kan wel eens te fanatiek zijn, maar ja, dat kan hij ook.’

Neo fanatiek? Tjonge, wat een verrassing! ‘Ik mag dan geen bazige tante zijn, maar ik laat toch ook niet over me lopen, hoor,’ hield ze hem waarschuwend voor.

‘Dat heb ik ook nooit beweerd. Er is wilskracht nodig om het lucratieve concertcircuit de rug toe te keren.’

‘Mijn manager noemt dat de koppigheid van een ezel.’

‘Logisch, hoe meer jij verdient, des te meer hij vangt.’

‘Zo zou je het ook kunnen opvatten, neem ik aan.’

‘Zie jij het dan anders?’

‘Ik weet het echt niet. Toen mijn vader stierf, klampte ik me aan Bob vast omdat hij een bekend gezicht was. Ik nam aan dat hij het beste met me voorhad, en dat denk ik nog steeds. Nu ja, in grote lijnen dan.’

‘Al hunkert hij wel naar financieel succes, zoals de meesten van ons.’

‘O, ik denk niet dat geld voor jou de hoofdmoot is. Je geniet zeker van je rijkdom, maar volgens mij geniet je zelfs nog meer van de macht die dat geld je geeft.’

‘Denk je dat echt?’

‘Absoluut. Je hebt alles in de hand, en dat vind je geweldig, dat straalt gewoon van je af.’

‘Klopt, maar waarop baseer je dat?’ Er klonk enkel oprechte nieuwsgierigheid door in zijn stem.

Wat een vraag! Ze schoot in de lach, en ze bleef er nog een tijdje zachtjes over door grinniken, terwijl het aan de andere kant van de lijn opvallend stil bleef.

‘Ben je daar nog?’ vroeg ze ten slotte.

‘Ja. Ben je eindelijk uitgelachen?’

‘Eh… Ik denk van wel.’

‘Dat is me ook nog nooit eerder overkomen.’

‘Wat?’

‘Dat iemand me uitlacht. Zelfs Zephyr durft dat niet.’

‘O, toe zeg. Jij struikelt en valt, en dan moet je beste vriend daar niet om lachen?’

‘Ik zou nooit struikelen en vallen.’

‘Je knoeit zeker ook nooit per ongeluk saus op je overhemd tijdens het eten, hè? En je zet jezelf zeker ook nooit voor schut door iemand voor een ander aan te zien, neem ik aan?’

‘Nee, ik maak nooit fouten.’

‘Je klinkt alsof je dat nog meent ook.’

‘Ik zeg evenmin dingen die ik niet meen.’

Tjonge, over arrogant gesproken zeg! ‘Zelfs niet wanneer je zit te onderhandelen?’

‘Ik bluf nooit.’

‘O.’ Eigenlijk had ze dat liever niet geweten. ‘Moet ik nu zeggen dat het me spijt dat ik je grappig vond?’ vroeg ze zich hardop af.

‘Niet per se, al zou ik wel graag willen dat je de grap met me deelde.’

‘Jij.’

‘Ik ben de grap?’ vroeg hij op vreemde toon.

‘Eh… ja.’

‘Leg dat eens uit.’

‘Neo, je hebt vanaf het begin niets anders gedaan dan me rond commanderen. Je drang om alles altijd te willen beheersen, ligt er zo duimendik bovenop dat je echt niet diep hoeft te spitten in je psyche om het te ontdekken.’

‘Wat nou, drang? Je doet net alsof ik een despoot ben,’ kaatste hij op verontwaardigde toon terug.

Ze beet keihard op haar lip om niet opnieuw in lachen uit te barsten. ‘Nee, dat nu ook weer niet, maar je hebt de touwtjes wel graag in handen.’

‘Ik kan de leiding best overgeven aan een ander als dat noodzakelijk is.’

‘Wat vast hoogst zelden gebeurt.’

‘Klopt, maar daar is niets mis mee.’ Er was nu een haast defensieve klank in zijn stem geslopen.

‘Natuurlijk niet,’ zei ze op sussende toon. ‘Zolang jij kunt leven met alle stress die je je daarmee op de nek haalt, is het wel oké, denk ik. Maar dit is heel iets anders. Als je mij een uitgebreide verbouwing gaat opdringen, van míjn huis nota bene, vind ik dat ik daar wel degelijk iets over te zeggen heb.’

‘Vind jij je eigen veiligheid dan onbelangrijk? Nou, ik toevallig niet, ik maar me daar zorgen over.’

‘Ik dacht dat al die aanpassingen noodzakelijk waren om jouw veiligheid te garanderen.’