'Je zult je wel afvragen waarom ik hier ben,' merkte Sharon op toen Madison niets zei.
'Ik neem aan dat je het over Tye wilt hebben, maar eerst zullen we ervoor zorgen dat je wat opgewarmd wordt.' Ze ging naar de woonkamer om daar de plaid te halen, die ze vervolgens over Sharons schouders drapeerde. 'Heb je zin in iets te eten?'
Sharon keek verlangend naar de koelkast. 'Nee, ik blijf niet zo lang...'
'Het is zo klaar.'
'Goed dan,' zei ze. Ze trok de plaid dichter om zich heen. 'Graag.'
Madison pakte mayonaise, mosterd, sla, tomaat, vleeswaar en kaas uit de koelkast en begon een sandwich te maken.
'Wat is er met dat raam gebeurd?' vroeg Sharon, haar blik op het plastic dat de ruit bedekte.
Madison volgde haar blik. 'O, dat... Een klein ongelukje.' Ze richtte haar aandacht weer op waar ze mee bezig was. 'Waar zijn de kinderen?'
'Ze zijn...' Sharon duwde tegen haar nagelriemen, haar uitdrukking gejaagd. 'Ze zijn op een veilige plaats.'
'Een veilige plaats?' Madison keek over haar schouder. 'Is het hier dan niet veilig genoeg?'
Sharon keek haar aan, haar ogen bezorgd en bevreesd. 'Ik... Ik heb toevallig iets gehoord, Madison. Iets waar ik echt heel bang van werd.'
Madisons hart miste een slag. 'Waarvoor werd je bang?' Ze maakte de sandwich af, zette hem op een bord en hing theezakjes in twee mokken met heet water. Nadat ze alles op de tafel had gezet, trok ze een stoel aan.
'Voor Tye. En Johnny.'
Madison keek naar de gang om zich ervan te vergewissen dat die leeg was. 'Waarom dan?'
Sharon staarde miserabel naar haar bord. 'Je weet wel dat Tye problemen heeft met... met zijn karakter. Als hij boos wordt, zegt of doet hij soms dingen die hij niet meent. Het is nog een gevolg van zijn slechte jeugd. Meestal probeer ik begripvol te zijn. Maar vorige week ging hij... ging hij echt te ver.'
Madison wenste dat ze die slaappillen nooit had genomen. Ze voelde zich wel een stuk alerter dan een paar minuten geleden, maar haar zintuigen leken nog erg sloom. 'In welk opzicht?'
Haar schoonzus nam een hap van de sandwich. 'De politie kwam een paar dagen geleden langs,' zei ze toen ze had doorgeslikt. 'Ik hoorde ze bij de deur met Tye praten.'
'Wat wilden ze?'
'Weten of hij Johnny ook had gezien.'
Madison overwoog of ze Sharon moest laten weten dat Johnny in Brianna's slaapkamer lag te slapen. Dan zou haar schoonzus echter vast meteen wegvluchten zonder te vertellen wat er was gebeurd. Madison hoopte haar schoonzus te kunnen helpen. Dit was de eerste keer dat Tyes vrouw zich ooit tot haar had gewend om hulp. 'Wat heeft hij gezegd?'
'Dat hij hem niet had gezien.' Ze legde de sandwich neer. 'Maar dat loog hij, Madison. Johnny is een aantal malen bij ons huis geweest. Hij is zelfs nog binnengekomen op de dag waarop hij uit de gevangenis kwam.'
Madison herinnerde zich haar gesprek met Tye op die zaterdagochtend waarop ze voor Caleb had gekookt. Tye had opgemerkt dat hij niet kon geloven dat Johnny's tijd in de gevangenis er alweer op zat. Hij had dus ook tegen haar gelogen.
'Waarom zou Tye het nodig vinden om te liegen over het feit dat hij Johnny heeft gezien?' vroeg ze.
'Volgens mij omdat Johnny iets te maken heeft met die vermoorde vrouw. Wat zou het anders kunnen zijn?'
Weer keek Madison naar de gang. 'Johnny zou nooit iemand kwaad doen,' zei ze op zachte toon. Toen dacht ze terug aan iets wat ze Caleb had verteld, namelijk dat haar vader zichzelf niet van kant zou hebben gemaakt, tenzij hij die schoenen en kleren had ontdekt en had gedacht dat Tye die vrouwen had vermoord. Als het nou eens niet om Tye was gegaan, maar om Johnny?
'Je begrijpt het niet,' zei Sharon. 'Ik heb ze horen praten. Dat was maar een paar dagen nadat Johnny uit de gevangenis was gekomen. Tye vroeg: "Waarom heb je het gedaan, man? Dat was stom." En Johnny zei dat er gewoon iets binnen in hem was geknapt. Toen ik de kamer binnen kwam, wisselden ze een blik en hadden ze het er niet meer over. Nadien wilde Tye me niet vertellen waar dat gesprek over ging.' Ze draaide haar lange, zandkleurige haar tot een knot en trok het over een schouder. 'Ik wist alleen dat het niets goeds was, waar ze het over hadden. Tye gaf Johnny een stapel geld en zei dat hij een auto moest kopen om de stad uit te gaan.'
Er kroop een rilling over Madisons rug. Johnny had wanhopig geprobeerd om geld - al was het slechts twintig dollar - van haar los te krijgen toen hij de eerste keer naar haar huis was gekomen. Dat betekende dat hij het geld dat Tye hem had gegeven, al kwijt was. Door de drugs deden mensen rare dingen. 'Ben je daarom bij Tye weggegaan?' vroeg ze.
'Nee.' Sharon staarde naar haar bord. 'Nadat de politie Tye had gesproken, wilden ze met mij praten.'
'Wat zou je ze vertellen?'
Sharon drukte haar handpalmen tegen haar ogen voordat ze weer naar Madison keek. 'Tye waarschuwde me dat ik moest zeggen dat ik Johnny ook niet had gezien. Ik zei dat ik niet wilde liegen, dat we daardoor in de problemen konden komen. Toen pakte hij mijn arm zo driftig beet dat ik bang was dat hij hem zou breken. Ik had hem nog nooit zo razend meegemaakt.' Ze begon te snikken. 'Ik zei dat hij me pijn deed, en hij zei dat dat niets was in vergelijking met wat hij zou doen als ik niet deed wat hij zei.'