Een nieuwe golf van bedrogen-zijn dreigde haar te overspoelen, maar opeens verstarde ze toen haar te binnen schoot dat hij de truck van haar vader had geleend. Daar had hij vast en zeker ook een bedoeling mee gehad. Waarschijnlijk was hij er met een pincet en een vergrootglas doorheen gegaan, op zoek naar bewijsmateriaal. Precies waar haar vader bang voor was geweest...
Hoe kon hij?
Abrupt pakte ze de telefoon en draaide zijn nummer.
Bij de tweede keer overgaan nam hij al op.
'Caleb?'
'Madison! Mijn hemel, wat ben ik blij dat je belt. Wacht, ik kom naar je toe...'
'Eerst wil ik iets weten,' zei ze, hem in de rede vallend.
Hij aarzelde, klaarblijkelijk op zijn hoede. 'Wat dan?'
'Had je mijn vaders truck echt nodig voor een vriend die ging verhuizen? Of heb je me naar die ellendige garage laten gaan...' Haar stem trilde, en ze zweeg even tot ze zichzelf weer in bedwang had. 'Zodat jij die truck kon onderzoeken?'
Hij gaf geen antwoord. Dat was duidelijk genoeg voor haar. Met haar ogen dicht wreef ze over haar voorhoofd. 'Daar was ik al bang voor,' zei ze, waarna ze oplegde.
De telefoon ging meteen over, maar ze bleef er nietsziend naar staren, alsof het geluid ergens heel uit de verte kwam. Ze had de plek waar haar vader zelfmoord had gepleegd, getrotseerd. Ze had het fragiele evenwicht van haar moeder op het spel gezet. En dat allemaal omdat ze zo dwaas was te geloven dat Caleb een vriend was. Nee, meer dan een vriend...
De telefoon bleef maar rinkelen, maar ze weigerde op te nemen. Even was ze bang dat Johnny wakker kon worden van het geluid, maar voorzover ze wist, bleef hij overal gewoon doorheen slapen.
Eindelijk werd het stil. Ze dacht dat Caleb het had opgegeven, maar de rust duurde niet lang.
Een paar minuten later klopte hij bij haar aan. 'Madison, doe open. Ik moet met je praten.'
Madison voelde zich naakt en gekwetst. Ze had Caleb vertrouwd, maar hun relatie betekende niets voor hem. Hij had gewoon van haar geprofiteerd.
Dreun, dreun, dreun. 'Ik ga niet weg, Madison. Je kunt dus net zo goed meteen opendoen.' 'Ga weg!' riep ze.
'Doe open.'
'Zeg eens, ik probeer hier te slapen,' riep Johnny vanuit Brianna's slaapkamer. 'Wie maakt daar zo veel herrie?'
'Niemand waar jij je zorgen over hoeft te maken,' zei Madison tegen haar broer. Opeens had ze er genoeg van altijd zo rustig en beleefd te blijven. Ze voegde eraan toe: 'Hou je er dus buiten!'
Tot haar verbazing reageerde hij niet.
'Madison?' riep Caleb.
'Laat me met rust!'
'Pas nadat je met me gepraat hebt.'
Ze kon de vastbeslotenheid in zijn stem horen, dus beende ze naar de gang en smeet ze de deur open. 'Wat moet je nou weer?'
Hij woelde met een hand door zijn haar, dat er al behoorlijk verfomfaaid uitzag. 'Ik wil dat je even rustig naar me luistert zodat we hier samen uit kunnen komen.'
'We hoeven nergens uit te komen, Caleb. Ik heb je meteen al gezegd dat ik nog niet toe was aan een relatie. Ik weet niet waarom ik door jou van gedachten ben veranderd. Waarschijnlijk omdat het prettig was hier iemand te hebben die me steunde. En toen gingen we uit, en dansen, en ik heb je moeder ontmoet, en...' Met haar ogen dicht schudde ze haar hoofd. 'Ik vond haar aardig. Ik vond je hele familie aardig.'
'Wat er tussen ons is gebeurd, was niet van tevoren gepland, Madison,' Hij wilde haar kin omhoog tillen zodat ze hem aan zou moeten kijken, maar ze deinsde achteruit.
'Denk er maar eens rustig over na, dan weet je dat het waar is wat ik zeg,' zei hij. 'Ik heb je niet met voorbedachten rade verleid.'
'Je had er alleen niets op tegen om je voordeel te doen met dat onverwachte meevallertje!'
Hij zuchtte. 'Gisternacht was... Ik had het niet meer in bedwang.'
'En vannacht?'
'Vannacht had ik ook met je naar bed willen gaan. Dat zal ik niet ontkennen. Ik was alleen wel van plan je binnenkort de waarheid te vertellen. In de auto deed ik een eerste poging, weet je nog? Maar zodra ik mijn pseudoniem noemde, reageerde je bepaald negatief...'
Met een zucht liet hij zijn handen zakken. 'Het was stom van me. Dat zie ik nu wel in. Maar ik besloot dus om een gunstiger tijdstip af te wachten.'
'De dag waarop we elkaar voor het eerst zagen, zou het beste tijdstip geweest zijn,' zei ze.
'Dan had je me meteen de deur gewezen.'
'Inderdaad! Die kans had ik moeten hebben.'
Hij balanceerde op zijn voeten, te ongedurig om stil te blijven staan. 'Madison, ik begrijp hoe je je moet voelen, maar de vrouw die eerst vermist werd en vervolgens dood werd gevonden, was mijn ex-schoonzus.'
Zijn wat? Voordat Madison daarop kon reageren, kwam er een auto aangereden. Caleb zweeg toen hij de auto zag, en Madison knipperde tegen de plotseling opdoemende koplampen. Toen de motor werd afgezet en de lichten uitgingen, zag ze dat het een vrij nieuwe Honda was. Dezelfde blonde, lange vrouw die al eerder bij Caleb op bezoek was geweest, stapte uit.
'Shit,' mompelde Caleb.
Madison begon zich nog misselijker te voelen dan ze al was. 'Zeg nou niet dat dat je vrouw of vriendin is...'