'Misschien wel - misschien niet,' zei ze. 'Voor mij hoeft het in elk geval niet. Gelukkig is die Wagner opgehouden contact met me te zoeken. Ik neem aan dat hij ermee gestopt is.'
'Waarom denk je dat?'
'Ik stond toevallig een keer in de rij bij de kassa van een kleine boekhandel, en de man voor me kocht een van zijn boeken. Ik hoorde de caissière zeggen dat er een tijdlang geen nieuwe boeken van Wagner zijn verschenen. Zij vond het erg jammer, natuurlijk, maar ik ben blij dat we van hem af zijn.'
'Juist.' Caleb draaide zijn raampje open omdat hij plotseling behoefte had aan frisse lucht. Hij wilde haar niet horen zeggen dat ze blij was van hem af te zijn. Vooral vannacht niet. Daarom besloot hij dat de waarheid beter tot de volgende dag kon wachten.
'Er is iets niet goed.' Madison ging naar voren zitten toen Caleb de oprit op reed. Ze probeerde te bedenken wat er aan haar huis niet leek te kloppen. Er was een dikke mist neergedaald toen ze de Deception Pass eenmaal achter zich hadden gelaten. Door die mist kon ze nauwelijks de vorm van het huis ontwaren, laat staan details.
'Hoe bedoel je?' vroeg Caleb.
'Nou, ik heb geen lamp aangelaten, om maar eens iets te noemen. Ik heb het overwogen, maar het was nog licht toen we vertrokken, en ik wist dat ik niet alleen thuis zou komen.'
'Misschien stond de lamp al aan en heb je er niet bij stilgestaan.'
'Misschien,' zei ze, maar ze geloofde het niet echt. Vooral omdat er meer lampen aan bleken te zijn, en... 'O, jee. Is... Is dat raampje echt kapot?'
'Waar?'
Ze wees naar het keukenraampje aan de zijkant van het huis. Caleb zag het ook. 'Je hebt gelijk,' zei hij. Hij parkeerde de auto. De wagen schokte omdat hij nog niet stilstond, maar dat weerhield hem er niet van om eruit te springen en naar het raampje te rennen.
'Het lijkt erop dat er iemand een poging heeft gedaan om in te breken,' zei hij toen ze zich bij hem had gevoegd.
'Een poging, of is het gelukt?'
'Dat kan ik zo niet zeggen. Geef me je sleutels eens.' Hij stak zijn hand uit, en meteen stond ze haar huissleutel af. 'Ga terug in de auto en doe alle portieren op slot,' zei hij. 'Mijn mobieltje ligt er nog in. Bel de politie als ik niet over twee minuten weer buiten sta.'
'Kunnen we niet beter samen buiten blijven en de politie bellen?' vroeg ze. Ze wilde liever geen risico nemen. 'Ik wil niet dat jij naar binnen gaat als...'
'Als er iemand was, is hij waarschijnlijk al weg. Zelfs als hij nog binnen was toen we kwamen aanrijden, moet hij ervandoor zijn gegaan bij het horen van de auto,' zei Caleb logisch terwijl hij omzichtig naar de voordeur ging.
Madison deed niet wat hij had gezegd. Wel rende ze naar de auto om Calebs mobieltje eruit te grissen, maar daarna ging ze hem achterna, bang om te ontdekken wat er beschadigd of gestolen kon zijn. Ze had het makelaarskantoor niet zo snel kunnen opbouwen als ze bij de overname had gehoopt, en ze wist niet of ze het financieel kon dragen als ze veel moest vervangen of repareren.
Alles zag er echter net zo uit als anders - tot Johnny de gang in kwam en voor hen kwam staan.
'Hebben jullie je wat vermaakt?' vroeg hij.
Het lukte Madison net op tijd om Calebs arm te grijpen voordat hij zijn vuist op kon heffen. 'Wacht... Het is mijn broer maar.'
'Wat heeft hij hier in je huis te zoeken?' vroeg Caleb op hoge toon.
'Iemand heeft de garage opgeruimd,' zei Johnny. 'Ik nam aan dat je moeder me in de gaten had, dus heb ik een vriend gevraagd me hier af te zetten.'
'Dezelfde vriend met wie je hier pas was?'
'Nee, hij is opgepakt voor die gejatte wagen.' Hij gebaarde met zijn hoofd naar Caleb. 'Wie is dat trouwens?'
Madison legde een hand tegen haar borst in een poging haar hart wat tot bedaren te brengen. 'Dat is Caleb Trovato, mijn huurder.'
'Caleb wie?'
'Trovato.'
'Maak dat de kat wijs,' zei Johnny. 'Ik heb die vent eerder gezien.'
'Johnny, het is onmogelijk dat je Caleb kent. Hij...'
'Ik ken hem. Hij kwam een keer in de nor om me te interviewen. Maar hij heette niet Caleb... En wat nog meer.'
'Wat?' Madison vertrouwde haar oren niet. Hoe kon Johnny Caleb ontmoet hebben toen hij in de gevangenis zat? 'Je moet hem met iemand anders verwarren. Caleb komt uit San Francisco.'
'Echt niet,' mompelde Johnny. 'Hij komt gewoon uit Seattle. Hij is...' Ongeduldig knipte hij met zijn vingers. 'Ik weet zijn naam niet meer, maar hij is die beroemde misdaadauteur die een klapper maakte met het verhaal over Dahmer. Hij wilde toch ook een boek over pa schrijven, weet je nog?'
'Thomas L. Wagner,' fluisterde Madison verdoofd. Stomkop die ze was. Na haar gesprek met Caleb in de auto klonken haar woorden als een echo. Toen ze naar Caleb keek, hoefde ze niet te vragen of het waar was. Het stond op zijn gezicht te lezen.
'Je hebt tegen me gelogen,' zei ze. Opeens begreep ze waarom een man als Caleb, die alles leek te hebben wat hij zich kon wensen, uitgerekend interesse had in een hardwerkende, alleenstaande moeder wier vader toevallig van moord was beticht.