'Dat spijt me voor je.'
Madison stelde verbaasd vast dat het haar niet meer zo veel deed als vroeger. 'Het geeft niet. In veel opzichten heeft hij me daarmee juist een plezier gedaan. Nu zit ik ook niet opgezadeld met het schuldgevoel van het uitmaken, want hij is me gewoon voor geweest.'
'Zou dat ook voor mij gelden?' vroeg Tamara. Ze keek Madison aan alsof ze vreesde dat ze het daarmee eens was.
'Die indruk heb ik niet,' zei Madison. 'Volgens mij kunnen jij en je man heel wat van jullie relatie maken. Hij is alleen... wat veel met zichzelf bezig. Hij moet beseffen dat hij geluk heeft met wat hij zo heel gewoon vindt.'
De deur ging achter hen open. Ze draaiden zich allebei om toen Caleb naar buiten kwam, net zo sexy als altijd, ondanks de frons op zijn gezicht.
'Wat heb je tegen Mac gezegd?' vroeg Tamara toen ze zag dat het haar broer was.
Caleb leunde tegen de balustrade. 'Kennelijk niet genoeg.'
'Je hebt hem bijna een kwartier van de telefoon afgehouden. Dat is een hele overwinning, ook al besef je dat niet.'
'Wat is het probleem tussen jullie tweeën?' vroeg hij. 'Ik dacht dat alles goed ging. Dat zei je altijd.'
'Dat wilde je toch ook horen?'
'Als ik ernaar vraag, wil ik graag te horen krijgen hoe het echt is.'
'In zekere zin gaat alles goed. Voorzover ik weet, is hij me niet ontrouw geweest. Hij zegt dat hij van de jongens en mij houdt. Het probleem is alleen dat hij vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week met de zaak bezig is. In een goed jaar zou hij daar zijn brood mee kunnen verdienen.'
'In een goed jaar?'
'Niet elk jaar is een goed jaar.'
'En is hij er genoeg voor Jacob en Joey?'
'Niet echt,' snikte ze, zo te zien geërgerd om haar tranen. 'Ik doe alles met ze.'
'Dat dacht ik al.' Met een zucht keek Caleb naar de achtertuin. 'Wanneer is het zo geworden?'
Tamara schokschouderde. 'Dat is niet precies te zeggen. Het is gewoon steeds erger geworden. Hij is er zo ontzettend op gefocust om rijk te worden.'
'Ten koste van al het andere?'
'Dat weet ik niet,' antwoordde ze. 'Ik heb hem nog niet op de proef gesteld.'
Een grote cyperse kat kwam de verandatrap op lopen en begon zich spinnend tegen Calebs benen te schurken. 'Denk je dat jullie problemen die kant opgaan?' vroeg hij.
Tamara antwoordde niet. 'Moet je nou zien,' zei ze. Ze wees naar de kat. 'Zelfs mijn Tabby gaat liever naar jou dan naar mij. Zo gaat het nou altijd.'
Ze zei het met een lachje, maar Madison voelde dat er een kern van jaloezie in haar woorden stak.
'Meen je dat nou?' vroeg Caleb. 'Als je dat vond, waarom heb je er dan altijd voor gezorgd dat mij niets overkwam? "Niet op straat fietsen." "Je bent nog te klein voor die achtbaan." "Niet in de beek zwemmen zonder reddingsvest." "Papa en mama, Caleb is vanavond weer stiekem weggeweest." En dat waren maar een paar voorbeelden.'
'Je weet wel waarom,' zei ze stuurs.
Hij stootte zijn knie tegen haar aan. 'Geen idee.'
'Wat een sufkop,' mompelde Tamara tegen Madison. 'Omdat ik van je hou, domkop. Eerst was je mijn babybroertje, het middelpunt van ons hele gezin. En daarna werd jij de maatstaf voor wat ik in een echtgenoot zocht.'
Caleb knipperde met zijn ogen, waarna hij achter in zijn nek kneep. 'Ach, Tammy. Hoe kan ik je blijven stangen als je zulke dingen zegt?'
Madison begon het gevoel te krijgen dat ze te veel was bij dit gesprek. De situatie vroeg om meer privacy. Ze stond op om terug naar binnen te gaan.
Caleb sloeg echter een arm om haar schouders en trok haar net zo vanzelfsprekend tegen zich aan alsof ze al maanden met elkaar omgingen. 'Wil jij tegen mijn arme zus zeggen dat het me spijt dat ik altijd zo'n mispunt ben geweest?' vroeg hij.
Madison grinnikte naar Tamara. 'Caleb zegt dat hij alles goed zal maken wat hij je vroeger heeft laten doorstaan. Hij zal volgend weekend op de jongens passen zodat jij en Mac er samen op uit kunnen gaan en hopelijk eens goed met elkaar kunnen praten. Hij belooft voortaan beter contact te houden, en...' Ze zweeg even om na te denken, zonder acht te slaan op de verwijtende blik die in Calebs ogen was gekomen. 'O, ja, als je ooit om geld verlegen zit, weet je waar je altijd terechtkunt.'
'Weet je wel hoe zwaar het is om in je eentje op die twee jongens te passen?' vroeg hij. De belofte van het geld woog blijkbaar aanzienlijk minder zwaar dan de belofte om te babysitten. Madison zag wel dat hij een grapje maakte, en het hielp uitstekend om de stemming te verlichten.
Tamara stond lachend op. Haar tranen waren verdwenen. 'Ik mag dat meisje wel,' zei ze. 'Ik vind dat je haar moet houden.'
'Wacht eens even,' zei hij toen zijn zus naar binnen wilde gaan. 'Tot nu toe haatte je elke vrouw die ik ooit mee naar huis heb genomen.'
'Ik was niet de enige.'
'Pa en ma niet.'
'Met name pa en ma.' Ze wierp een veelzeggende blik over haar schouder voordat de hordeur dichtklapte.
18
'Dat kan niet,' zei Caleb na het vertrek van zijn zus. 'Ik heb een uitstekende smaak op het gebied van vrouwen.'