Hij begon het te begrijpen. Wat er tussen hen had plaatsgevonden, had haar bang gemaakt, en nu wilde ze vluchten. 'Probeer je me iets duidelijk te maken?' Hij gaf haar een van de zwarte vuilniszakken die hij op een plank had gevonden.
'Ja, natuurlijk. Ik wil je duidelijk maken dat ik niets voor je ben. Mijn eerste huwelijk is gigantisch op de klippen gelopen. Bijna meteen vanaf de eerste week was Danny niet gelukkig met me.'
Caleb vond een bezem in de hoek bij het tuingereedschap en begon het glas bij elkaar te vegen. Hij had geen hoge dunk van Danny, dus wat Danny had gedacht of gezegd, betekende niets voor hem. Maar daar ging het nu niet om. 'Weet je, mijn eerste huwelijk is zelfs twee keer gestrand.'
'Hoe kan hetzelfde huwelijk nou twee keer mislukken?'
'Heel gemakkelijk. Je trouwt weer met degene van wie je net bent gescheiden, en uiteindelijk ga je weer scheiden.'
'Hield je dan nog van haar?'
'Nee, ik ben gewoon stom geweest. Ze wilde niet dat we uit elkaar gingen. Ze bleef me maar bellen en bij me komen, probeerde me steeds weer te verleiden. Uiteindelijk was het veel te gemakkelijk om weer in dezelfde routine te vervallen.'
Madison trok een gezicht dat hem duidelijk maakte dat ze zijn handelwijze in deze kwestie niet bepaald hoog aansloeg. 'Bleef je gewoon met haar naar bed gaan?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Dat was niet de bedoeling. Op een avond na onze eerste scheiding had ik iets te veel gedronken. Ze kwam toevallig langs, het werd laat, en we eindigden samen in bed.' Hij zuchtte, geleund op de bezemsteel. 'Ze raakte zwanger, Maddy.'
'En toen ben je weer met haar getrouwd?'
'Dat wou ze,' antwoordde hij, om zich heen kijkend naar een stofblik. 'En voor de baby... Ik dacht dat het verschil zou maken. In elk geval wilde ik mijn best ervoor doen.'
'Toen je in het koetshuis kwam wonen, zei je dat je geen kinderen hebt.'
'Heb ik ook niet.' Hij haalde diep adem omdat het voor hem moeilijk was om over de baby te praten. Toen Holly de miskraam kreeg, had hij al bijna vijf jaar lang graag kinderen gewild; Holly had de boot steeds afgehouden. 'Een paar weken na de bruiloft kreeg ze een miskraam. Dat gebeurde toen ik voor zaken op reis was.'
'Dat spijt me.'
'Nu weet ik dat het achteraf gezien beter was. We pasten echt niet bij elkaar, hoe goed we ook ons best deden. Het was beter dat er geen kind kwam dat er onder te lijden zou hebben.'
Madison draaide de lege vuilniszak in haar handen rond. 'Hoelang zijn jullie nog bij elkaar gebleven nadat ze de baby verloor?'
'Bijna een jaar, met tussenpozen.' Hij gaf het zoeken naar een stofblik op en veegde het glas op een stuk papier. 'Nu begrijp je wel waarom ik niet bang ben voor jouw mislukte huwelijk.'
'Ik heb mijn leven net weer wat op de rails gekregen, Caleb. Ik kan nu echt niets met je beginnen, of met iemand anders,' zei ze. 'Op het moment is dat gewoon niet het juiste wat ik voor Brianna of mezelf kan doen.'
'Hoe weet je wat het juiste is, Maddy? Heb je ergens een kristallen bol?' Hij zette de bezem tegen de muur en kwam naar haar toe. 'Je kunt nou eenmaal niet uitkiezen wie wanneer in je leven komt. Of heb je soms in je agenda gezet dat je over drie jaar iemand kunt ontmoeten?'
Het feit dat hij zich niet meteen weer afstandelijk opstelde, zoals eerder, leek haar te verrassen. Haar mond ging open en dicht, twee keer. Er kwam echter niets uit, en ten slotte begon ze de papiertjes, servetten, lege plastic bakjes en sigarettenpeukjes op te rapen. 'Misschien wel,' zei ze eindelijk. 'In elk geval moet je ermee ophouden.'
Hij probeerde er verbaasd uit te zien. 'Waarmee?'
'Met me eraan te herinneren dat je me in mijn blootje hebt gezien.'
Hij lachte hartelijk. 'Ik was anders niet de eerste die gisternacht mijn kleren uittrok.'
'Je trok je kleren uit zodra je er kans toe zag.'
'Dat is waar.'
'En trouwens, jij hebt me aangezet tot die bescheiden striptease.'
'Dat zal ik ook niet ontkennen, maar ik ben niet van plan je voor me te laten vluchten omdat je zo'n bangerd bent.'
'Ik ben niet bang, ik ben gewoon verstandig.'
'Vind je het verstandig je door de angst te laten regeren?'
Ze trok haar wenkbrauwen boos op. 'Verdraai niet alles wat ik zeg. Ik ga niet weer met je naar bed.'
Hij gebaarde naar haar dat ze aan de kant moest gaan zodat hij de truck op zijn plaats kon zetten. 'Dat zien we nog wel.'
Ze pakte zijn arm toen hij langs haar kwam, haar hand koel op zijn huid. 'Dat zien we nog wel? Niet te geloven!'
Hij staarde naar de sproetjes die hij zo alleraardigst vond. 'Moet ik dan net doen alsof ik niet weet wat je wilt?'
Meteen liet ze hem los. 'Je moet gewoon mijn wensen respecteren.'
'Oké,' zei hij. 'Ik zal je wensen respecteren. Als er weer iets tussen ons gebeurt, zal het jouw beslissing zijn.' Er speelde een lachje om zijn lippen. 'Maar dat zal niets aan de situatie veranderen.'
Nadat ze het open huis hadden afgehandeld en terug naar huis waren gegaan, had Caleb een douche genomen en zijn verschoten spijkerbroek verwisseld voor een pantalon met een conventioneel overhemd, niets bijzonders. Hij zag er echter zo goed uit en rook zo lekker dat Madison haar ogen niet van hem af kon houden toen ze in zijn Mustang op weg gingen over de Highway 20, naar Fidalgo Island.