'Weet je het zeker?'
'Heel zeker.' Hij was bijna bij de Grateful Bread Company in 24A Street en zag inspecteur Gibbons al binnen zitten met zijn gebruikelijke goedkope pak aan en een kop koffie in de hand.
De inspecteur stond op en kwam op hem toe zodra hij hem het terrein op zag rijden.
Caleb wuifde naar hem ten teken dat hij eerst zijn telefoontje nog wilde afronden. 'Je komt dus?'
'Hoe laat?' vroeg ze.
'Mijn ouders eten meestal rond zes uur. Denk je dat we voor die tijd klaar zijn bij het huis van je moeder?'
'Dat hangt van Johnny af, denk ik.'
'We zullen er maar het beste van hopen. Dan zie ik je dus over een paar uurtjes.' Daarmee beëindigde hij het gesprek, waarna hij uit de cabine sprong.
Inspecteur Gibbons was al bezig om de truck heen te lopen en alle banden te bekijken.
'Wat denk je ervan?' vroeg Caleb. 'Lijken dit de banden van het spoor bij Susans lichaam?'
Gibbons liet hem weer instappen en een stukje achteruitrijden, waarna hij weer om het voertuig heen liep. Uiteindelijk bleef hij staan en krabde op zijn hoofd. 'Ik denk het niet.'
Caleb werd overvallen door een enorme opluchting. Natuurlijk wilde hij Susans moordenaar vinden, maar hij wilde niet dat die moordenaar in verband gebracht kon worden met Madison. 'Ben je daar zeker van?'
'Absoluut.'
Caleb sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen de truck. Er ebde wat van de spanning uit zijn lichaam weg. 'Wat denk je dan van die blauwe Ford die voor de pizzeria is gezien?'
Gibbons gebaarde afwijzend met een hand. 'Het merk en model van Purcells truck hebben in alle kranten gestaan. Onze copycat is gewoon dol op spelletjes.'
'Onze copycat hoeft de kranten niet te lezen, vergeet dat niet,' merkte Caleb op. 'Uit de houding waarin hij Susans lichaam had achtergelaten, blijkt al dat hij meer weet dan we ooit bekendgemaakt hebben.'
'Ik vrees dat onze moordenaar dichtbij is,' zei Gibbons. 'Dicht bij het onderzoek. Dichtbij ons.'
Caleb dacht aan de trofeeën die Madison onder het huis van haar moeder had gevonden. Johnny bevond zich in de directe omgeving -dichtbij genoeg, dus. Tye eveneens. 'Wat denk je van Madisons broers?' vroeg hij. 'Zijn jullie na mijn vertrek bij de politie nog meer over ze te weten gekomen dan ik toen heb achterhaald?'
Gibbons schudde zijn hoofd. 'Niet echt.'
'Hebben ze een alibi?'
'Volgens Tyes vrouw was hij bij haar thuis op de nacht dat Susan werd vermoord.'
'Wanneer heb je haar gesproken?'
'Twee dagen geleden. Toen heb ik hem ook gesproken. Een foto van Susan laten zien. Hij had haar nooit gezien, zei hij.'
'Natuurlijk zei hij dat.'
'Precies wat ik ook dacht. Daarom ben ik bij een paar van de jongens van zijn werk geweest. Verder heb ik wat mensen gesproken die in het weekend naar dezelfde bar gaan als hij, gewoon om een algemene indruk van hem te krijgen.'
Caleb wist dat Tye in de bouw werkte, net zoals zijn vader had gedaan. Hij had een behoorlijk bestaan opgebouwd als projectleider bij Stoddard Construction, een van de grootste projectontwikkelaars in de regio. 'Had iemand nog iets bijzonders te melden?'
'Hij schijnt een explosief karakter te hebben. Raakt voortdurend betrokken bij knokpartijtjes. Maar hij werkt hard en is goed in wat hij doet, dus laten ze hem toch blijven bij Stoddard. Ik zou trouwens toch niet verwachten dat onze dader anderen zijn karakter zo duidelijk zou tonen.'
'En Johnny?'
'Hem heb ik nog niet gevonden, maar hij is niet zo'n waarschijnlijke verdachte. Ik heb het nog eens laten nagaan. Het staat vast dat hij achter de tralies zat op de tijdstippen dat ten minste twee van de slachtoffers van de Sandpoint Strangler vielen.'
Caleb dacht erover na. 'Weten we zeker dat die twee betreffende vrouwen slachtoffers waren van de Sandpoint Strangler? Hun overblijfselen werden pas maanden na hun dood ontdekt.'
'Desalniettemin ben ik tot de conclusie gekomen dat Johnny niet in het profiel van de dader past.' De inspecteur trok zijn das recht, die te kort was voor een man van zijn lengte. 'Zijn reclasseringsbegeleider meent dat hij niet in staat is zo'n goed georganiseerde, methodische moord te beramen en uit te voeren.'
Dat moest Caleb beamen. 'En de autopsie op Susan? Is daar nog wat uitgekomen?'
'Haar doodsoorzaak was verstikking, zoals we al verwachtten. Ze was seksueel misbruikt met een bezemsteel of iets dergelijks. Het enige verrassende in dit geval was dat de lijkschouwer geen rohypnol in haar bloed heeft aangetroffen.'
'Dus ze is niet zoals de anderen gedrogeerd.'
'De vraag is waarom niet.'
'Misschien was ze geen vooropgezet doelwit.'
'Of onze copycat is niet bang dat hij zijn slachtoffers anders niet kan overmeesteren zoals de oorspronkelijke wurger.'
Caleb klom weer achter het stuur van de truck. Hij haatte het dat ze geen stap dichter bij de oplossing van de moord op Susan waren gekomen. Hij kon niet aan haar denken zonder een loden gewicht op zijn hart te voelen.
In elk geval was het nu niet meer zo'n probleem om Madison mee te nemen naar zijn moeder. Het onderzoek liep in een andere richting; Madison zou niet midden in de brandhaard zitten. Dat nam een heel klein beetje weg van zijn schuldgevoel vanwege afgelopen nacht.