Vanuit Het Graf(62)

'Sharon?' Ze rook Calebs luchtje op haar huid toen ze een hand omhoog bracht om haar voorhoofd te krabben. Snel deed ze haar arm naar beneden. 'Weet je dan niet waar ze is?'

'Ik kan haar niet vinden.'

'En je denkt dat er iets met haar gebeurd is?'

'Er is niets gebeurd,' zei hij geïrriteerd. 'Ze is weggegaan.'

'Waarom dan?'

Hij wees naar Caleb. 'Kun je hem niet zeggen dat hij naar huis moet gaan?'

'Hij is thuis,' zei ze, maar omdat ze bang was voor wat Tye kon zeggen of doen, vroeg ze Caleb toch om hen een ogenblik alleen te laten. 'Ik bel je straks nog,' zei ze.

Ondanks de donkere plek waar Caleb stond, kon ze zien dat zijn mond een grimmige lijn vormde. Hij gaf geen antwoord maar draaide zich gewoon om en verdween. Ze was dankbaar dat hij haar de ruimte gaf. Zo had ze de kans om het gesprek met Tye rustig op haar eigen manier af te handelen.

'Ga je met die knul naar bed?' vroeg haar halfbroer zodra ze hem had binnengelaten.

Madison wilde wedden dat het op haar gezicht te lezen stond. Haar hele lichaam tintelde nog door Calebs aanraking. Ze zei echter snibbig: 'Dat gaat je geen snars aan, Tye.'

Hij volgde haar door de gang naar de woonkamer, waar hij heen en weer bleef lopen alsof hij te veel opgekropte energie had.

'Zeg me nu maar eens gewoon wat er met Sharon aan de hand is,' zei ze.

'We hebben wat onenigheid gehad,' zei hij, 'maar daar komen we wel uit - als ik haar maar kon vinden.'

Madison ging naar het raam dat uitkeek op het koetshuis en sloot het luik, alsof ze zo eenvoudig Caleb van haar gewone leven kon scheiden. Hij was een fantasie. Tye maakte deel uit van de harde werkelijkheid. 'Heeft ze echtscheiding aangevraagd?' vroeg ze.

Hij pakte het papieren boeketje bloemen op dat Brianna voor moederdag had gemaakt. 'Dat weet ik niet. Het zou me niet verbazen. Ze heeft ze niet meer allemaal op een rijtje.'

'En de kinderen?'

Hij legde het boeketje terug op de tafel. 'Die heeft ze meegenomen.'

'Wanneer?'

'Gisterochtend. Ik had ze intussen weer thuis verwacht, maar ik heb niets meer van haar gehoord.'

Madison was in haar luie stoel neergeploft. Ze was nog steeds aan het bijkomen van wat er net voor Tyes komst was gebeurd. Hoe was zo'n omslag binnen zo'n korte tijd mogelijk? Eerst wilde ze per se geen relatie met Caleb, en nu wilde ze niets liever dan hete, zinderende, zoete seks met diezelfde Caleb. 'Heb je haar ouders al gebeld?'

'Dat heb ik geprobeerd, maar ze willen niet met me praten. Ze heeft hun verteld dat ik haar heb mishandeld.' Vol afkeer schudde hij zijn hoofd.

Madison kon zich niet voorstellen dat haar gemoedelijke schoonzus zich iets in haar hoofd zou halen wat niet waar was. 'Héb je haar mishandeld, Tye?'

Met een woedende blik keerde hij zich naar haar toe. 'Dat je dat vraagt! Natuurlijk niet.'

Ze herinnerde zich hoe gereserveerd en moeilijk hij als puber was geweest, en ze haatte het dat ze hem niet helemaal geloofde. Ergens betwijfelde ze of Sharon er met de kinderen vandoor gegaan zou zijn als ze daar geen bijzonder goede reden voor had. Sharon had altijd de indruk gewekt dat ze echt van Tye hield. 'En waar denk je dat ze dan kan zijn?'

'Dat zei ik al - dat weet ik niet. Ze haalt zich dingen in het hoofd.' Hij liep naar het raam en tuurde door een spleet in het luik.

Madison kon hem voelen denken. Eindelijk keek hij weer naar haar om. 'Ik mag die vent niet,' zei hij.

Hij had het over Caleb, maar Madison was niet van plan het met hem over Caleb te hebben. Ze ging op een ander onderwerp over. 'Heb je Johnny de laatste tijd nog gezien?'

'Nee, jij?'

'Vanochtend nog. Hij woont in de garage van mijn moeder.'

Tye ging bij het raam vandaan. 'Nooit gedacht dat dat ouwe kreng dat goed vond.'

'Ze vond het niet goed. Ze weet niet eens dat hij daar zit. En noem haar geen oud kreng. Ze heeft haar tekortkomingen, maar ze is niet zo erg als jij denkt.'

'Nee, nog erger,' mompelde hij.

Madison verkoos daar niet op in te gaan. 'Johnny kan daar trouwens niet lang blijven. Mijn moeder wil het huis verkopen. Te oordelen naar het aantal geïnteresseerden, zou dat wel eens heel snel kunnen lukken.'

'Waarom zou iemand daar willen wonen?'

'Het is een gewild huis in een gewilde buurt.'

Tye rimpelde zijn voorhoofd. 'Is je moeder dan niet bang dat de politie na haar vertrek toch bewijs zal vinden dat Ellis uiteindelijk al die vrouwen wel blijkt te hebben vermoord? Dan kan ze niet langer de rol van zielige vrouw van een vals beschuldigde man spelen.'

Madison legde een plaid over haar benen omdat ze het koud had gekregen. 'Ze gelooft in zijn onschuld. Dat weet je toch?'

Hij wreef zijn nek, van walging of van verwarring. 'Ze zal nu intussen toch wel die doos in de kruipruimte hebben gevonden?'

Een paar tellen lang dacht Madison dat haar hart zou blijven stilstaan.

'Madison?' vroeg Tye toen ze geen antwoord gaf.

'Hoe weet jij het van die doos?' vroeg ze met verstikte stem.

Het bleef even stil. Toen antwoordde hij: 'Die heb ik daar zelf neergezet.'