Calebs mond zakte open. Zoiets had hij duidelijk niet verwacht. Ze had er echter geen spijt van. De bewondering op zijn gezicht was het waard.
'Wat mooi,' fluisterde hij. Na een kort stilzwijgen voegde hij eraan toe: 'Trek een ochtendjas aan en kom bij me.'
Het bonzen van Madisons hart scheen een liedje te zingen. Snel naar hem toe... snel naar hem toe... maar weinig vrouwen... krijgen zo'n man als Caleb... grijp je kans.
Ze had zich echter ooit voorgenomen alleen nog weloverwogen beslissingen te nemen. Per slot van rekening had ze een kleintje van zes jaar om voor te zorgen.
'Ik besef dat dit waarschijnlijk mijn optreden als sexy sirene nogal tenietdoet,' zei ze, 'maar ik heb geen voorbehoedsmiddelen. Die heb ik sinds Danny niet meer gebruikt.'
'Ik heb onderweg bij het tankstation iets gekocht.'
'Wist je dan dat dit vanavond zou kunnen gebeuren?' vroeg ze ietwat verontwaardigd.
Hij lachte zacht. 'In zekere zin.'
Ze zei niets. Ze dacht diep na. Alleen weloverwogen beslissingen. Moest ze voorkomen dat ze hier later spijt van kreeg? Geen risico nemen? Of moest ze naar Caleb toe gaan?
Helaas hadden weloverwogen beslissingen en het vermijden van risico's nog nooit zo saai geleken. 'Kom jij maar bij mij,' zei ze.
'Ik ben al onderweg.' Hij hing op, en toen was het te laat om van gedachten te veranderen.
Plotseling was ze te nerveus om zo halfnaakt te blijven staan. Ze schoot haar beha aan en pakte haar ochtendjas. Die wilde ze net vastknopen toen Caleb aanklopte.
Dat was wel heel snel. Durfde ze de deur wel open te doen? Ze ging naar de gang, wachtte daar, op haar knokkels bijtend. Pas toen hij weer aanklopte, deed ze open.
Hij torende boven haar uit, zijn gezicht in de schaduw, de maan recht achter hem. Voor het eerst vond ze zijn lengte wat intimiderend. Of misschien kwam het door de intensiteit van zijn uitdrukking. Die leek te zeggen dat ze al te ver waren gegaan om nog terug te kunnen, ook al raakten ze elkaar niet eens aan.
Even vroeg ze zich af waar ze mee bezig was. Erg lang bleef ze er echter niet bij stilstaan. In een zwijgende uitnodiging om binnen te komen deed ze een stap achteruit. Op het moment dat ze de deur sloot, zaten zijn handen al onder haar ochtendjas en rond haar middel. Met zijn blik op haar ogen gericht trok hij haar tegen zich aan. Hij kuste haar hals en omvatte haar achterste met een hand.
Ze kon niet wachten tot zijn lippen haar mond vonden en zijn handen alle plekjes begonnen te ontdekken die smeekten om zijn aanraking. 'Caleb?'
'Hmm?' Hij klonk afgeleid terwijl hij haar ochtendjas van haar schouders schoof en vervolgens bekeek wat zijn handen hadden onthuld.
'Als je gewend bent aan vrouwen met veel ervaring, weet ik niet of ik...
Hij streelde haar met kant bedekte borsten, en ze hapte naar adem. 'Je hoeft je nergens zorgen over te maken,' zei hij geruststellend.
Met gebogen hoofd kuste hij de holte onder haar sleutelbeen, zijn adem heet, zijn lippen knabbelend op haar huid. Toen zochten zijn handen de sluiting van haar beha.
Ze kneep haar ogen dicht in afwachting van het moment waarop hij haar beha losmaakte en haar daadwerkelijk aan zou raken.
Dat deed hij echter niet meteen.
Ze sloeg haar ogen op en keek hem aan. 'Wat is er?' vroeg ze gespannen. Als hij zich nu terugtrok, vreesde ze het niet te zullen overleven.
'Ik wilde het rustig aan doen, maar ik denk niet dat ik daar nu genoeg zelfbeheersing voor heb.' Zijn stem klonk verrast. 'Ik heb nog nooit zo hevig naar iemand verlangd.'
Ze trilde. Daaruit kon hij ongetwijfeld opmaken hoe het met haar gesteld was. 'Ik sta vanbinnen al in brand, Caleb, en ik wil dat jij ook in brand staat.'
Wat rustig was begonnen, ging nu heel snel. 'We doen het later nog eens, maar dan langzamer, goed?' vroeg hij. 'Beloof me dat je me nog een kans geeft.'
Ze mompelde iets. Ze zou hem bijna alles beloofd hebben.
Hij zei: 'Ik weet dat je me hierom later kunt haten, Maddy, maar ik moet je hebben.'
Madison glimlachte bij het horen van haar koosnaampje uit haar kindertijd van zijn lippen. 'Waarom zou ik je haten?'
Hij gaf geen antwoord maar schoof met zijn voet haar jurk aan de kant en trok haar beha uit. Meteen volgde haar slipje. Hij nam haar in zijn armen en ging op weg naar de achterzijde van het huis, maar haar slaapkamer bleek te ver weg. Ze deed hem stilstaan zodat ze zijn kleren uit kon trekken: shirt, broek, alles. Toen ze zich tegen hem aan drukte, beiden helemaal naakt, voelde ze dat hij net zo trilde als zij. Op dat moment wist ze dat ze niet ver meer zouden komen. Ze welfde zich naar hem toe. Ademloos bracht ze uit: 'Neem me, Caleb. Neem me hier, nu.'
Dat hoefde ze geen twee keer te zeggen. Hij wachtte nog net lang genoeg om een condoom te pakken voordat hij haar tegen de muur in de donkere gang zette en zich in haar begroef.
Ze schreeuwde het uit en greep zijn haren vast met haar vingers. Ze voelde zich bijna pijnlijk uitrekken om hem te kunnen opnemen. Toch wilde ze hem nog dieper in zich voelen, zich aan hem vastklampen, haar benen om hem heen klemmen.