Zijn wenkbrauwen schoten omhoog. 'Hoe wild had je in gedachten?'
Opeens voelde ze een krachtige golf van opwinding door zich heen slaan. 'Hoe wild zou je het willen hebben?'
13
Zo... Ze zocht dus het wilde leven?
Caleb zat bij het tafeltje waarop hij gelukkig beslag had weten te leggen toen een klein groepje de overvolle bar verliet. Overal waren muziek en beweging. Hij keek Madison na, die op weg was naar de damestoiletten. Voor misschien wel de miljoenste keer liet hij zijn ogen bewonderend op haar benen rusten. Het viel hem op dat een aantal andere kerels dat ook deed. Intussen was het hem duidelijk geworden dat hij zich in geen geval kon houden aan de fatsoensnormen die zijn moeder hem zo had ingepeperd. Niet vanavond. Sinds hij Madison voor het eerst in die jurk had gezien, had hij nog maar voor één ding belangstelling.
Een dienstertje kwam langs, maar hij wuifde haar weg omdat hij zo snel mogelijk een eind aan de avond wilde maken. Als hij zichzelf toestond Madison Lieberman de betekenis van 'wild' te tonen zoals hij dat voor zich zag, zou hij het begrip 'misleiding' opvoeren tot een ongekend niveau. Wanneer ze er dan uiteindelijk achter kwam wie hij was, zou ze het hem niet in dank afnemen. Om het eufemistisch uit te drukken...
Ze kwam terug uit de toiletten, en hij stond op, van plan haar mee naar buiten te nemen en naar huis te brengen. Dat was het enige juiste. Als ze wilde dansen, moest ze dat maar met iemand anders doen.
Zodra ze echter voor hem stond, liet ze haar hand in de zijne glijden. 'Ze spelen nu Wonderland van John Mayer. Dat is een van mijn lievelingsliedjes. Zullen we dansen?'
Caleb weifelde. Hij wilde de hele toestand niet nog ingewikkelder maken dan het al was. Maar ja, ze stond hem met zulke smekende ogen aan te kijken, met zo'n hoopvolle verwachting, dat hij het haar niet kon weigeren.
In de wetenschap dat hij waarschijnlijk een hoge prijs moest betalen voor de komende minuten, knikte hij. Hij voerde haar mee naar de dansvloer, waar ze haar armen om zijn nek sloeg en zich tegen hem aan vlijde. Hij kon haar borsten tegen zich aan voelen, terwijl John zong over het wonder een vrouw te ontdekken. Op dat punt was bij hem de gedachte aan weggaan al verdwenen.
Je had nu eenmaal onethisch... en je had onweerstaanbaar.
Madison was echt uitgeput toen Caleb haar uiteindelijk thuisbracht, maar ze had een heerlijke avond gehad. Ze had niet meer zo gelachen sinds de tijd vóór haar huwelijk met Danny, en ze had gewild dat de avond maar zou blijven voortduren.
Ook nu wilde ze nog niet dat de avond voorbij was. Nadat Caleb naar zijn huis gegaan zou zijn, zou ze terug moeten keren naar haar oude leven. Weer Ellis Purcells dochter worden en een oplossing zien te vinden voor de doos onder het huis van haar moeder. Ze had nog altijd geen idee wat ze daarmee moest beginnen. In elk geval kon ze hem daar niet laten staan.
'Heb je zin om nog even binnen te komen voor een slaapmutsje?' vroeg ze toen ze voor haar deur stonden, in de hoop de kille werkelijkheid nog even op een afstandje te houden.
Hij schudde zijn hoofd. 'Vanavond niet.'
'Waarom niet?'
'Het is al laat.'
'Je gaat rond middernacht naar huis, en aan de bar heb je alleen maar bronwater genomen,' zei ze met een lachje. 'Jouw idee van wild is ongeveer net zo tam als het mijne.'
'Dat denk ik niet,' zei hij droog.
Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Wat wil je daarmee zeggen?'
'Daarmee wil ik zeggen dat ik, als ik iets sterkers had genomen of als de situatie anders was geweest, nu niet meteen naar huis zou gaan. In elk geval niet omdat ik dat wilde.'
Ze bestudeerde zijn knappe gelaat, zich afvragend wat voor gedachten er schuilgingen achter die donkere ogen die haar de hele avond zo intens hadden aangekeken. 'Dus eigenlijk zou je wel willen blijven?'
Hij gaf geen antwoord maar stak zijn hand naar haar uit.
In Madisons maag fladderden vlinders toen ze zijn hand pakte, een gevoel dat des te heviger werd toen hij haar tegen zich aan trok. 'Wat denk je?' vroeg hij zacht. Toen kuste hij haar, veel vuriger dan de eerste keer.
Madison hield van de nauwelijks verhulde opwinding die ze bij Caleb voelde. Ze hield ook van zijn smaak en geur. Meteen dacht ze terug aan zijn naakte borstkas die ze die dag in haar tuin had gezien. Ze kon er geen weerstand aan bieden om een hand onder zijn shirt te stoppen om de gladde huid te voelen.
Toen zijn vochtige, warme tong de hare raakte en verkende, begonnen haar knieën te knikken. De vlinders in haar maag zwermden uit over haar hele lichaam. Voordat ze echter kon beslissen of ze hier wel of niet mee door wilde gaan, duwde hij haar zacht van zich af.
'Ik wil wel graag blijven, maar niet omdat ik zin heb in een slaapmutsje,' zei hij. Daarop ging hij naar zijn eigen huis.
Madison staarde hem na, te verrast om te reageren. Ze mocht Caleb graag. Ze genoot van zijn gezelschap en vond hem ongelooflijk aantrekkelijk. Alleen kende ze hem natuurlijk niet erg goed, en haar eigen leven was toch al zo... gecompliceerd.