'Ze ligt eindelijk in bed,' zei Madison toen ze de kamer in kwam.
'Ik hoop dat je het niet erg vindt,' zei Caleb met een gebaar naar het fotoalbum. 'Het lag op de tafel.'
Even fronste ze lichtjes haar wenkbrauwen, voordat ze naast hem op de bank ging zitten. Ze droeg nog dezelfde spijkerbroek en hetzelfde nauwsluitende T-shirt als bij zijn komst. 'Dat had Brianna te voorschijn gehaald.'
'Dat is zeker je ex?' vroeg hij, terug bladerend naar de foto met Danny op de eerste pagina.
Ze trok een gezicht en kwam nog wat dichterbij zitten om de foto beter te kunnen bekijken. 'Knappe vent, hè?'
Caleb glimlachte om haar sarcasme. 'Dan had hij zeker andere kwaliteiten?'
'Niet echt.'
Vragend trok hij zijn wenkbrauwen op.
'Ik beschouwde hem als een uitweg,' zei ze. 'Een uitweg uit alles in mijn leven. Dat besefte ik natuurlijk niet toen ik met hem trouwde, maar korte tijd later moest ik de waarheid onder ogen zien. Vooral omdat mijn huwelijk geen verandering bracht, althans niet ten goede.'
'Je bedoelt dat je niet goed kon opschieten met een vent die stond te fronsen bij de geboorte van zijn eigen dochter?' vroeg hij met geveinsde verbazing.
Ze lachte. 'Bij Danny moet dat voor een glimlachje doorgaan.'
'Hoe kon het nou misgaan met zo'n liefdespaar?'
'We waren niet wat je een liefdespaar noemt. Danny bleef maar aandringen dat we moesten trouwen, en zijn zekerheid dat we voor elkaar geschapen waren, overtuigde me uiteindelijk. Hij is vijf jaar ouder dan ik en had zijn hele leven al keurig uitgestippeld. Hij stond ook best begripvol tegenover het onderzoek en alle ellende - aanvankelijk. Bovendien had ik net mijn beste vriendin verloren. Ik was veel te kwetsbaar.'
Ze trok haar benen op en sloeg haar armen eromheen. 'Wat ik vooral heel graag wilde, was een eigen huisje met een eigen gezin, en een normaal leven. Danny beweerde toentertijd dat hij precies die dingen ook wilde.'
Caleb vond het nog steeds bijzonder moeilijk te geloven dat Danny erin geslaagd was een vrouw als Madison ook maar naar hem te laten kijken. 'Wat veranderde er na je trouwdag?'
'Danny bleek veel complexer en moeilijker in de omgang dan ik ooit had gedacht. Emotioneel was hij net een kind. De hele wereld draaide om hem. Hij zag nooit wat het voor mij inhield wat er zich rond mijn vader afspeelde, zag alleen wat voor consequenties het voor hem had. Na de eerste jaren van ons huwelijk werden er nog twee lijken gevonden, en toen het onderzoek intensiveerde, was het met zijn begrip gedaan.'
'Hoelang zijn jullie getrouwd geweest?'
'Zeven jaar.' Ze ademde hoorbaar in. 'Aan het einde werden we zelfs gevolgd door de recherche. Dat heeft hem waarschijnlijk heel erg beïnvloed.'
Caleb stond op om zichzelf nog een glas wijn in te schenken. 'Wist je dat de politie je volgde?'
'Sommige inspecteurs zaten gewoon op de stoep voor ons huis en zwaaiden naar ons als we weggingen of thuiskwamen. Volgens mij probeerden ze ons te intimideren.'
Dat moest gebeurd zijn nadat Caleb bij de politie was weggegaan, want hij had Danny nooit gezien. Gibbons had hem altijd aan het werk gezet met de honderden relatief onbelangrijke mensen die een interview moest worden afgenomen. 'Lukte dat?' vroeg hij vanuit de keuken.
'Intimiderend was het zeker,' antwoordde ze. 'Dat zou het voor iedereen zijn geweest. Ik vond alleen niet dat ze erg slim te werk gingen door ons te jennen.'
'Waarom niet?'
Ze pakte het glas wijn aan dat hij voor haar uit de keuken had meegenomen. 'Hun tactiek vergrootte mijn vastbeslotenheid om standvastig te blijven. Niet dat ik er iets aan had. Toen de moorden weer begonnen, was de druk op de politie om de zaak op te lossen, enorm hoog. Zo hoog dat ze die druk op ons begonnen over te brengen, ook op Danny. Al snel raakten de buren eraan gewend dat de recherche voortdurend bij ons huis rondhing, maar ze waren er natuurlijk niet erg blij mee.'
Ze zweeg even om een teugje wijn te kunnen nemen. 'De buren vormden hun eigen mening,' vertelde ze toen. 'Ze suggereerden dat, als ik maar meewerkte en deed wat het enige juiste was, alles gauw voorbij zou zijn. Dan zou mijn arme man, zoals ze dat zeiden, weer met geheven hoofd door de straat kunnen lopen. Ze nodigden ons niet meer uit voor verjaardagen en buurtfeesten. Hun kinderen mochten niet meer met Brianna spelen of bij ons thuis komen.' Ze slaakte een diepe zucht en ging verzitten zodat ze haar benen voor zich uit kon strekken. 'Danny kon al die negatieve aandacht niet verdragen.'
'Waarom zijn jullie niet gewoon met de baby ergens anders gaan wonen?' vroeg Caleb. 'Ergens verder weg, waar de moorden en het onderzoek niet zo in de belangstelling stonden?' Als hij Danny was geweest, zou hij alles gedaan hebben om zijn gezin te beschermen.
'Tegen de tijd dat het tot ons doordrong dat de ellende niet zo snel voorbij zou zijn als we in het begin verwachtten, had Danny een fantastische baan gekregen bij Waskell, Bolchevik and Piedmont. Daar heb je vast wel eens van gehoord.'