Het was inderdaad Caleb, in hetzelfde pak als die ochtend, met zijn das losgemaakt en zijn haar lichtelijk door de war. Zo te zien had hij een lange, moeizame dag achter de rug.
'Alles goed met je?' vroeg ze.
Zijn blik streek even over haar lippen voordat hij haar aankeek.
Daarop kreeg ze de merkwaardige neiging om in zijn omarming te glippen en zich weer door hem te laten kussen. Dat was waanzinnig. Zij was waanzinnig.
'Ja,' antwoordde hij. 'Is hier ook alles goed?'
'Prima.'
'Mooi zo.' Hij weifelde even, knikte en begon zich om te draaien.
Op dat moment kwam Brianna aan gesprint. 'Caleb, Caleb! Waar ga je heen? Ik kom eraan!'
Hij keerde zich weer om en schonk haar een scheef lachje. 'Ik had gedacht dat je al lag te slapen, krieltje.'
'We hebben foto's zitten kijken,' maakte ze bekend.
Hij stak een hand in zijn zak. 'Nou, ik ben wel blij dat je nog wakker bent, want ik heb iets voor je meegenomen.'
'Een verrassing?'
'Zoiets.'
'Hoor je dat, Elizabeth? Hij heeft een verrassing voor ons meegebracht!' Ze knuffelde haar konijn en danste vrolijk in het rond.
'Een kleintje maar,' zei hij.
Nieuwsgierig boog Madison naar voren en zag hem een groot stuk pyriet in Brianna's hand leggen.
Brianna's ogen werden rond. 'Is dat goud?'
'O, nee. Goud stelt hierbij vergeleken niets voor,' zei hij. 'Heb je wel eens gehoord van het sprookje van Jaap en de Bonenstaak?'
'Dat ken ik,' antwoordde ze. 'Dat leest mama me vaak voor.'
'Dan weet je dus hoe het zit met zijn toverbonen.'
Ze knikte enthousiast.
'Deze steen is net als die bonen. Hij is...' Hij keek om zich heen alsof hij bang was dat ze werden afgeluisterd. Op zachte toon vervolgde hij: 'Magisch.'
'Echt waar?' vroeg ze, compleet in zijn ban. 'Wat kan hij dan?'
'Hij kan je aan belangrijke dingen doen denken.'
'Zoals wat dan?' Haar stem was vol van de sfeer die hij had opgeroepen.
'Nou, soms ben je ergens bang voor of maak je je zorgen over iets. Als je dan niets kunt doen om het te verbeteren, dan hou je deze steen in je hand, kijk, zo.' Hij pakte de steen en sloot zijn vuist eromheen. 'Als je dan je ogen dicht doet en goed luistert, fluistert hij tegen je.'
'Wat zegt hij dan?'
'Hij doet je denken aan alle mensen die van je houden en zegt dat alles weer goed zal komen.'
'Echt?' vroeg ze ademloos.
'Je moet wel heel, heel goed luisteren,' zei hij.
'O, dat doe ik ook.'
Madison legde een hand op haar mond om een glimlach te verbergen. 'Het wordt tijd om met je magische steen naar bed te gaan,' zei ze zodra ze haar stem genoeg vertrouwde.
'Maar Caleb is er nog maar net,' zei Brianna verontwaardigd.
'Misschien kun je hem morgen weer zien.'
Brianna was te druk bezig met haar steen om in beweging te komen, dus gaf Madison haar een vriendelijk duwtje.
'Dank je wel,' zei Brianna tegen Caleb. 'Ik zal er goed op passen.'
Hij knipoogde naar haar, en ze verdween de gang in, onderweg babbelend tegen Elizabeth. 'Kijk, Elizabeth. Dat is een magische...'
Madison leunde tegen de deurpost. Ze vond Caleb heel knap met zijn losse das en openstaande boord. Wat haar betrof, kon hij zo een nieuwe modetrend beginnen: verkreukeld chic. 'Heb je ook zo'n steen voor mij?' vroeg ze.
Zijn lippen krulden zich tot een sensuele glimlach. 'Wil je er dan ook een?'
'Alleen als hij magisch is.'
Hij stak zijn hand in zijn zak en haalde er een muntje van vijftig cent uit. 'Een magische munt is het beste wat ik je te bieden heb.'
'Fluistert hij tegen me als ik me zorgen maak of bang ben?'
'Reken daar maar op,' antwoordde hij.
'Wat zegt hij dan?'
Hij pakte haar hand en legde het muntje in het midden van haar handpalm. 'Dat je naar mij toe moet komen.'
Ze boog haar vingers om het metaal heen, dat nog warm was van zijn aanraking, en ze liet die warmte door zich heen gaan. 'Misschien zal het niet meevallen je te pakken te krijgen,' merkte ze op. 'Je bent de afgelopen tijd veel weg geweest.'
Met een zucht maakte hij zijn das nog losser. 'Het is ook een heel vermoeiende week geweest.'
'Wil je erover praten?'
'Niet echt.'
Ze wachtte afin de hoop dat hij van gedachte zou veranderen.
In plaats daarvan veranderde hij van onderwerp. 'Wat is hier allemaal in de tussentijd gebeurd?'
'Niets bijzonders,' antwoordde ze. Ze lachte. 'Niets magisch.'
'Is Johnny nog langs geweest?'
'Nee, het is goed mogelijk dat hij alweer in de gevangenis bivakkeert. Het duurt meestal niet zo lang voordat hij weer opgepakt wordt.' Ze stak een haarlok achter een oor. 'Het was heel aardig dat je die steen voor Brianna hebt meegebracht. Hoe komt het dat je aan haar dacht?'
'Om aan jou en Brianna te denken, is het probleem niet.'
'Ik wist niet dat er sprake was van een probleem, in elk geval niet waar het ons betreft.'
Hij keek over zijn schouder naar zijn donkere huisje. 'Dat is er ook niet. Ik ben gewoon moe.'
Dat kon ze zien aan de dunne lijntjes van vermoeidheid rond zijn ogen en aan weerszijden van zijn mond. Eigenlijk wilde ze hem niet laten gaan terwijl hij zo... zo neerslachtig en ongedurig leek. 'Heb je zin in een glaasje wijn voordat je naar je eigen huis gaat? Misschien lukt het je dan je wat te ontspannen.'