'Ja, hoor,' zei hij, maar ze wist dat hij dat nooit zou doen. Ze had het idee dat er in hem nog steeds iets van de rancune over was die hij vroeger voor haar had gevoeld, maar ze wist niet hoe ze dat moest verhelpen. Ze had Johnny of Tye nooit iets misdaan. Iets van hun woede op Ellis omdat hij er niet was toen ze hem nodig hadden, en op haar moeder omdat ze zo'n ontoeschietelijke stiefmoeder was, was kennelijk op haar overgegaan.
'Ik moet ophangen,' zei hij. 'Ik wil de kinderen niet te laat wakker maken vanwege die wedstrijd. Bedankt dat je me het hebt verteld van Johnny.'
'Oké.' Ze verbrak de verbinding, gekwetst omdat Tye haar niet bij zijn leven wilde betrekken.
Het knisperen van de krant achter haar deed haar eraan herinneren dat er nog meer dingen waren om zich zorgen over te maken.
Ze schonk Caleb Trovato een kop koffie in en zette een glas jus d'orange voor hem neer. Vervolgens gebaarde ze naar Brianna dat ze haar vork met rust moest laten en niet meer van die dodelijke blikken naar de overkant moest werpen.
'Dank je,' zei hij. Hij hield het papier zover naar beneden dat hij eroverheen kon kijken. Hij keek naar Brianna, grinnikte even en keerde terug naar zijn krant.
Brianna's uitdrukking werd duister toen ze besefte dat haar boze blikken Caleb totaal niets uitmaakten.
Madison besloot dat ze een gesprek met Danny moest aangaan om tot overeenstemming te komen. Per slot van rekening wilden ze allebei dat hun dochter opgroeide als een gelukkig, aangepast kind. 'Heb je goed geslapen?' vroeg ze aan Caleb. Ze brak een ei in de koekenpan die ze net had gepakt.
Hij vouwde de krant dicht en legde hem terzijde. 'Heel goed. En jij?'
Ze was meer dan benieuwd naar Calebs late bezoekster, maar ze was niet van plan daarnaar te vissen. In geen geval wilde ze overkomen als een bemoeizieke hospita, vooral omdat ze haar eigen privacy zo behoedzaam bewaakte. 'Ook goed, dank je.'
'Was dat de broer die gisteravond nog langskwam?' vroeg hij met een knik naar de telefoon.
'Nee, dit was Tye. Hij is een jaar ouder dan Johnny.'
'Heb je nog meer broers of zussen?'
'Alleen deze twee broers.'
'Die zijn allebei raar,' zei Brianna. Ze trok haar neusje op. 'En Johnny stinkt ook nog.'
In verlegenheid gebracht door Brianna's opmerking, probeerde Madison geduldig te blijven. 'Brianna, zoiets zeg je niet. Je hebt het wel over je eigen ooms. Johnny ruikt naar rook, maar dat wil niet zeggen dat hij stinkt.'
'Volgens Elizabeth stinkt hij wel, en volgens papa ook,' zei ze zelfingenomen. 'Papa zei dat het een wonder is dat Johnny niet...'
'We hoeven niet te horen wat je vader te zeggen had,' zei Madison snel. Ze legde een pannenkoek en een plakje bacon op Brianna's bord en zette het voor haar neer in de hoop dat ze het te druk zou hebben met eten om nog iets te zeggen.
Brianna maakte echter geen aanstalten om eraan te beginnen. 'Hij vindt jou ook niet aardig,' merkte ze boosaardig op tegen haar moeder. 'Hij zei dat je niet in de gaten had wat zich onder je ogen afspeelde. Hij zei tegen Leslie dat die ellendige nietsnut van een vader van jou bijna zijn leven geruïneerd had.'
Madison keerde zich langzaam om naar haar dochter, haar mond open van verbazing en gekwetstheid. Brianna's woorden waren duidelijk een citaat, maar daarom was het nog niet aangenaam om te horen. 'Brianna, je weet heel goed dat je zo'n taal hier niet mag bezigen!'
'Papa zei het zelf,' zei ze eigenwijs.
'Daarom is het nog niet goed. Ga jij maar eens naar je kamer tot je weer weet waar we het over gehad hebben toen je de vorige keer lelijke woorden hebt gezegd.'
Brianna wierp haar een boze, ijzige blik toe voordat ze de keuken uit marcheerde met Elizabeth verfrommeld onder een arm. Ze liep kaarsrecht en met geheven hoofd, maar het duurde niet lang voordat Madison gesnik hoorde uit de richting van haar slaapkamer.
Verscheurd tussen de wens naar haar dochtertje te gaan en de wil vastbesloten te blijven, deed Madison haar ogen dicht en schudde ze haar hoofd. 'Het spijt me, Mr. Tro...'
'Caleb, hadden we toch afgesproken?' zei hij vriendelijk.
'Caleb, het spijt me dat je hier getuige van moest zijn. We hebben hier soms een paar... probleempjes. Als je wilt, breng ik je eten voortaan wel naar het koetshuis.'
'Nee, dat is niet nodig. Ik heb geen last van Brianna. Ze lijkt me echt een geweldige meid.'
Madison moest een brok in haar keel wegslikken. 'Dat is ze ook. Ze is alleen wat uit haar gewone doen. Haar vader is pas hertrouwd, bijna zodra onze scheiding was uitgesproken, wat niet bepaald de pijn heeft verzacht. De vrouw die nu haar stiefmoeder is, was al in verwachting.'
'Dat is heel wat voor een kind om te verwerken.'
Madison pakte nog een bord uit het keukenkastje. 'Ik ben bang dat ze mij de schuld van alles geeft, maar ik wil haar niet te hard aanpakken.'
'Brianna is een slim meisje. Ze komt er vanzelf wel achter hoe het zit.'
Madison schoof twee eieren op zijn bord. 'Dat hoop ik dan maar.'