'Dat is maar hoe je het bekijkt. Ik heb wel gemerkt dat ze niet erg evenwichtig was. Dat wist iedereen wel. Ze was manipulatief en geobsedeerd.'
'Nou, en? Sinds je een kleine jongen was, ben je er al in getraind om vrouwen te beschermen. Vanzelfsprekend kwam het niet bij je op haar te verdenken. Heel veel mensen zijn onevenwichtig, manipulatief en geobsedeerd, en zelfs krankzinnig verklaard, maar toch worden ze geen seriemoordenaars.'
'Ze hield van je, Caleb,' voegde zijn moeder er vanaf het andere toestel aan toe. 'Vergis je daar niet in. Ik heb nog nooit een vrouw gezien die zich zo aan iemand vastklampte.'
'Misschien drong ze zich aanvankelijk aan je op omdat je aan het onderzoek werkte,' zei Tamara, 'maar dat is al snel meer geworden.'
Dat kon je wel zeggen, dacht Caleb. Bijna zodra hij en Holly waren begonnen met elkaar om te gaan, had hij geprobeerd dat een halt toe te roepen. Daar was hij dus niet in geslaagd.
'Je was heel gevoelig voor vrouwen in nood zoals zij,' zei zijn moeder. 'Je voelt je altijd al aangetrokken tot mensen die je denkt te kunnen helpen, en je hebt ook geprobeerd haar te helpen. Alleen was ze te ver heen. Ik heb bijna net zo veel medelijden met haar als met degenen wier levens ze heeft verwoest. Hoe komt een vrouw ertoe te doen wat zij heeft gedaan?'
'Wie zal het zeggen?' vroeg hij. 'Ik weet dat ze andere vrouwen de schuld geeft van bijna alle problemen in haar leven: haar adoptie, haar ongelukkige jeugd, haar zus die altijd in het voetlicht stond. Ze heeft andere vrouwen altijd gehaat en gewantrouwd. Ik heb alleen nooit gedacht dat haar gevoelens zo sterk waren dat ze er een moordzuchtige maniak door werd.'
'Caleb, geen enkele man vraagt zich af of zijn vrouw soms een koelbloedige moordenares zou kunnen zijn,' merkte Tamara op. 'Niemand is alleen maar goed of alleen maar slecht. We lopen niet rond met een sticker op ons voorhoofd waarop staat in hoeverre we goed of slecht zijn, want we zijn allemaal een mengeling van beide. Holly was er heel bedreven in te doen alsof ze iets was wat ze niet was. Daarom heb ik haar nooit aardig gevonden.'
Caleb kende wel vrouwen die gewelddadig konden zijn. Hij had dat boek over Aileen Wuornos geschreven. Maar hij had ook een paar andere boeken geschreven, over vrouwen die om meer voor de hand liggende redenen hadden gemoord. Omdat ze misbruikt waren of om geldelijk gewin. Hij had echter nog nooit te maken gehad met een gewelddadige vrouw die moordde uit machtswellust en om de situatie naar haar hand te zetten. Bij het onderzoek naar de moorden waarover hij schreef, ging het altijd om een dader die hij niet kende. De vader, broer of neef van iemand anders.
'Wat gebeurt er nu met haar?' vroeg zijn moeder.
'Ze gaat naar de gevangenis.'
'Weet je dat zeker?'
Hij dacht aan het haltertopje dat hij in Holly's slaapkamer had gevonden, het DNA-bewijs dat ze nog zouden vinden, en de bandensporen. Gibbons had gebeld om hem te laten weten dat die van een oude Chevrolet van Holly's buurman waren. Ze had zijn truck geleend om Susans lijk te dumpen. 'Bewijzen zijn er genoeg. Zo veel zelfs dat ze weet dat ze erbij is. Gibbons zei dat ze heeft bekend.'
Madisons telefoon ging over. Caleb zag op de nummermelder dat haar moeder belde.
'Ik moet ophangen,' zei hij.
'Wil dat zeggen dat je dit weekend niet voor me gaat oppassen?' vroeg Tamara.
Caleb glimlachte in de wetenschap dat ze een grapje maakte om de stemming luchtiger te krijgen. 'Denk je dat je Mac lang genoeg van de telefoon af kunt houden om een uitstapje met hem de moeite waard te maken?'
'Hij heeft beloofd zijn mobieltje het hele weekend uit te zetten. We hadden gisteren flink ruzie. Ik heb gedreigd bij hem weg te gaan, en hij heeft gezworen zijn leven te beteren.'
'Dat klinkt goed. Als hij zijn mobieltje thuislaat, kom ik graag oppassen. Tot ziens,' zei hij, waarna hij het gesprek van Madisons moeder aannam.
'Hoe gaat het met Madison?' vroeg Annette Purcell.
Caleb liep naar het raam en keek naar Johnny, die buiten bezig was. Caleb had Madisons broer veertig dollar beloofd als hij het gras maaide en de struiken snoeide. Het leek Caleb een goed idee om Johnny af te leiden van zijn verslaving, en het leek, althans op dit moment, te helpen. 'Ze slaapt nog steeds, maar de arts heeft haar voor ons vertrek uit het ziekenhuis nog onderzocht en gezegd dat het helemaal goed komt. Hoe gaat het met Brianna?'
'Ze voelt zich hier thuis. We hebben net een nieuw kleurboek met uitwasbare stiften gekocht. Straks willen we foto's van opa gaan bekijken.'
Caleb kon de trots in Annettes stem horen toen ze het over Ellis had. Ze had van hem gehouden en was altijd in hem blijven geloven. Haar loyaliteit was indrukwekkend. Het was alleen zo tragisch dat Ellis zelfmoord had gepleegd voordat deze dag was aangebroken. In feite behoorde hij ook tot Holly's slachtoffers.
'Ik vind het vreselijk wat je allemaal hebt moeten meemaken, Annette,' zei hij. 'En het spijt me van de rol die ik erin heb gespeeld. 'Toen ze elkaar tevoren in het ziekenhuis hadden gesproken, had hij haar verteld wie hij was. Eerst was ze van streek geweest, maar ze was te opgelucht dat Ellis' naam nu gezuiverd was om hem iets te verwijten.