'Hou je mond,' zei Jim.
'Ik hou mijn mond niet. Ik blijf het zeggen tot ik erbij neerval. Ze liegt. Ze liegt.'
Jims kaakspieren werkten hevig terwijl hij kwaad naar zijn zoon keek, maar hij werd afgeleid door Harry die zichzelf dwong zijn dochter in de ogen te kijken en vroeg: 'Wie is de vader?'
Ze keken allemaal naar Ada, die haar hoofd in Peters richting draaide, hem even aanstaarde en toen naar de grond keek. Peters schreeuw galmde door de kamer: 'Jezus! Ik kan je wel wurgen!'
'En ik jou!' De schor en traag uitgesproken woorden kwamen uit het diepst van Harry's ziel en na Peters blik even te hebben vastgehouden vervolgde hij moeizaam: 'Ik zou het ook niet hebben geloofd als ik niet had gezien wat ik die avond zag.'
'Wat u zag had zij in scène gezet. Ze ging met me dansen en trok me op het bed. Zij heeft het bedacht. Trouwens, dachten jullie nou dat ik zoiets zou doen met jullie vlakbij in de woonkamer en met het risico dat er iemand zou binnenkomen... wat ook gebeurde?' Hij keek hoofdschuddend naar zijn oom.
'Sommigen doen het zelfs op straat.' Door Harry's antwoord verbleekte Peter nog meer, maar hij antwoordde heel beheerst en iedereen leek erdoor verrast: 'Ja, dat weet ik.' Maar bij Harry's volgende opmerking ging hij weer door het lint, want Harry zei: 'Je trouwt met haar, zo jong als je bent. In mijn familie wil ik geen bastaardkinderen. God! Er zijn er al genoeg in deze stad, maar ik zal zorgen...'
'Met haar trouwen? Ik spring nog liever van de hoogste verdieping. Horen jullie me? Allemaal?' Peter liep als een gekooid dier heen en weer achter de bank en bleef maar schreeuwen: 'Jullie kunnen me niet dwingen met haar te trouwen. Met haar! Weten jullie wat ik zou doen als ik kon kiezen? Ik trouwde nog liever met een hoer, met de eerste de beste die ik kan vinden. Alles liever dan met haar. Maar er valt niets te kiezen, want ik trouw niet met haar.' Hij keek nu razend naar Ada, die zijn blik beantwoordde. Haar smalle gezicht stond strak van ingehouden drift. Als ze eraan toegegeven zou hebben, was dat het beste bewijs voor Peters onschuld geweest.
Pas toen Harry langzaam en dreigend overeind kwam en Jims uitstoken hand wegsloeg, nam Constance het woord. Met bevende stem zei ze: 'En die andere twee, Harry? Waarom zou Peter met haar moeten trouwen voor deze zwangerschap? Die anderen hoefden dat niet.'
Harry draaide zich langzaam om en keek neer op Constance. 'Wat! Waar heb je het over?'
'Ik heb het over die andere keren dat ze zwanger is geweest.'
Harry staarde verbijsterd naar Constance. Heel langzaam ging zijn bovenlip omhoog, waardoor zijn neus opwipte en zijn neusvleugels zich verwijdden. Er verschenen diepe plooien rond zijn ooghoeken en toen hij zijn hoofd boog zwol zijn hals op alsof de woorden zich er ophoopten, maar vooralsnog bleef hij zwijgen. Zijn ogen gingen van Constance naar Millie, maar Millie bleef naar de grond kijken. Vervolgens keek hij naar zijn dochter en Ada keek naar Constance. Toen hij weer neerkeek op Constance vroeg hij: 'Waarom zeg je dat?'
'Omdat het de waarheid is.' Ze keek achterom en vroeg: 'Het is de waarheid toch, Millie?'
Omdat Millies hoofd gebogen bleef, keek Constance Harry weer aan. Ze zou Harry nooit willen kwetsen. Ze had Harry altijd gemogen. Hoe vaak had ze niet gewenst dat Harry de eerste man was geweest die haar had gekust, en niet Jim. Ze wist diep in haar hart ook dat wat Harry voor haar voelde niets te maken had met de affectie van een zwager. En nu moest ze hem de genadeslag toebrengen.
'Graaf even in je geheugen, Harry,' ging ze met trillende stem verder. 'Weet je nog dat ze met me meeging op vakantie naar Devon, drie jaar geleden? Ze was toen vijftien. Nou, we gingen niet naar Devon, Harry. We gingen naar Londen. En daar heeft ze een abortus laten plegen. Het heeft me bijna honderd pond gekost, Harry. En toen ze bijna zestien was had ze gelukkig een miskraam. Ik was er niet bij, maar Millie heeft het me verteld. Ze vertelde me ook dat Ada geprobeerd heeft dit kind kwijt te raken tijdens een vakantie, Harry. Maar deze keer lukte het niet. Dus moest ze een andere oplossing bedenken. En dus... koos ze Peter uit, omdat...' Constance keek naar links en naar rechts en vervolgde: 'Omdat ze denkt dat Peter geld meebrengt. Bovendien dacht ze mij te treffen door Peter te noemen. Ze heeft me nooit vergeven dat ik... het voor Millies bestwil heb gedaan, niet voor haar, en dat wist ze best.'
Ze keek op en zag Harry roerloos staan. Hij zag er zielig uit, zo zielig dat ze het niet kon aanzien. Constance keek weer naar de grond. Het ontging haar niet dat Millie overeind kwam en naast hem ging staan. Hij vroeg zachtjes: 'Is het waar, Millie?'
En Millie antwoordde: 'Ja. Ja, het is waar.'
Ze zag Millies voeten naar Ada toe lopen en ze hoorde haar zeggen: 'Ze is mijn eigen vlees en bloed, maar ze deugt niet. Ik heb... zo geprobeerd om je te waarschuwen, maar je wilde niet luisteren. Ze liegt. Ze heeft haar hele leven al gelogen, maar jij... jij wilde haar geloven. Eén ding weet ik wel. Als ze een baby had van iedereen met wie ze het heeft gedaan, zou de straat nu...'