De stemmen verjoegen het laatste restje slaap. Ze ging op de rand van het bed zitten en leunde voorover naar de vensterbank die onder handbereik was. Ze stak haar hoofd uit het geopende raam en keek neer op de kinderen beneden. Op Joseph die een melkkan droeg en op Davie die zei: 'Zet het niet daar neer, man. Zet het aan de achterkant, dan vindt ze het als ze naar de plee gaat. Dat zal ze als eerste doen.'
'Hou je kop toch,' zei Moira keihard fluisterend. 'Ze slaap vast nog diep... Denk om wat ma en Hannah hebben gezegd. Kom op, zet het neer. En jij haalt Rip.'
'Er zit geen deksel op,' zei Davie. 'De koolmeesjes zullen erop af komen.'
'Dat had je ook eerder kunnen bedenken,' siste Moira. 'Kom op nou, we mogen haar op de eerste dag dat ze hier is niet storen, anders zwaait er wat.'
'Moet je horen wie het zegt!'
Davie had zijn zin net afgemaakt met een verontwaardigd 'Puh' toen Constance riep: 'Goedemorgen!' Drie vrolijke gezichten keken omhoog en ze zeiden in koor: 'O! Goeiemorgen.'
'Hebt u lekker geslapen?' vroeg Davie.
'Ik heb in jaren niet zo lekker geslapen. De lucht is hier heerlijk.'
'Zal ik thee voor u zetten?' vroeg Moira. Ze kreeg een stomp van Davie, die daarmee wilde zeggen 'Moet je nu kijken wie haar stoort!'
'U was zeker niet bang omdat Rip hier was?' vroeg Joseph.
'Nee. En hij heeft niet een keer geblaft.'
'Dat was Vins idee!' riep Joseph naar boven. 'Hij is naar Manchester gegaan.'
'O, ja?' zei Constance beleefd.
'Voor de machines,' deed Moira een duit in het zakje.
'De machines?' zei Constante.
'Ja. U weet wel, voor de werkplaats. En weet u? Hij brengt misschien elektrisch licht mee.'
'Zeg niet zulke stomme dingen.' Moira kreeg weer een stomp van Joseph. 'Elektrisch licht meebrengen!' Hij keek minachtend naar zijn zusje en vervolgens naar Constance, wie hij uitlegde: 'Hij is op zoek naar een tweedehands generator. Hij weet niet of hij er een vindt, voor de prijs die hij ervoor wil betalen, want hij zoekt ook nog een gebruikte landrover, omdat die we nu hebben door zijn hoeven zakt. Maar als hij die vindt zit hij gebeiteld.'
'Ja, natuurlijk,' zei Constance en ze knikte alsof ze alles helemaal begreep.
'En als hij dat vindt en we krijgen elektrisch licht, kan hij het ook bij u aanleggen. Hoe vindt u dat?'
'Dat zou geweldig zijn, Davie.'
Er steeg nu gemompel op van Joseph, van wie Constance slechts zijn kruin kon zien. Van waar ze zat zag ze ook van Davie enkel zijn kruin, maar uit wat hij prevelde kon ze opmaken dat hij tegensputterde, en van wat Joseph terugzei begreep ze dat ze opdracht hadden gekregen hun mond te houden.
'Zal ik thee voor u zetten, mevrouw Stapleton?'
Glimlachend keek Constance neer op Moira en ze zei: 'Dat is lief van je, maar ik wil graag nog een beetje blijven liggen.'
'O, u hoeft niet beneden te komen om me binnen te laten. Ik maak gewoon de deur open zoals ik u heb laten zien.'
'Met haar gat,' schetterde Davie en Moira riep: 'O, Davie!'
'Kom mee!' zei Davie, die zijn zus bij de schouder nam. En omhoogkijkend zei hij onbehouwen: 'Uw melk staat hier. Ik zou hem maar komen halen voordat de vogels het in de gaten krijgen.'
'Dank je, Davie. Dat zal ik doen.'
Ze ging weer liggen en glimlachte nog steeds. Wat had je nog meer nodig voor je vermaak dan twee of drie leden van de familie O'Connor, de ongekunstelde, goudeerlijke O'Connors?
En in die stemming bleef ze tot laat in de middag, toen Jim arriveerde. Ze was net nietsvermoedend bezig om de schrale vloerplanken van de lange kamer in de was te zetten. Hij bleef van het andere eind van de kamer een tijdje op haar neerkijken. Toen slenterde hij naar haar toe en zei: 'Dat ik dat nog mag meemaken. Jou vloeren zien boenen!'
Ze kwam overeind, deed het deksel op het blik met boenwas en zei koeltjes: 'Ik boen de vloer niet, ik zet hem in de was.'
'Het is even inspannend.' Nu lachte hij naar haar. 'Zo!' Hij keek rond, liep naar het dressoir in de hoek, vervolgens naar de kant met de open haard en ging met zijn hand over een ingelegde Victoriaanse werktafel. Hij stompte in de beklede rugleuning van de divan tegenover de haard en zei: 'Zet dit neer in een buitenwijk van Newcastle en dan zal ik zeggen dat je mooi werk hebt geleverd.'
Ze reageerde niet, maar vroeg: 'Heb je al thee gehad?'
'Nee, maar dat geeft niet. Ik ben onderweg gestopt om een borrel te drinken.'
Ze ging in de grote leunstoel zitten, trok haar rubberhandschoenen uit en liet die op de grond vallen. Ze keek hem aan en vroeg: 'Nou, hoe is het gegaan?'
'O!' Hij maakte de onderste knoop van zijn jas los en sloeg de panden terug, zodat het leek alsof hij een jacquet droeg. 'Niet slecht. Ze waren heel beleefd. Ik heb Conway zelf gesproken. Die was nog beleefder. Hij rook weer een Kiem van alle smart en een tiet geld voor zichzelf.' Hij wreef langs zijn kin, ging tegenover haar zitten en voegde eraan toe: 'Als ik eraan denk wat ze met mijn eerste boek hebben verdiend, ga ik nog over de rooie.'