Hij probeerde arrogant te kijken en antwoordde luchtig: 'Ik weet dat er van alles aan me mankeert, maar ik ben er zeker van dat de tijd alles zal helen.'
'Niet als je niet uit de luiers komt en volwassen wordt.'
Hij kon niet verhinderen dat hij vuurrood werd, waar ze om moest gieren van het lachen. Ze legde een hand tegen haar smalle heup en keek hem spottend aan: 'Je weet best dat je precies als tante Connie bent. Die is hartstikke gefrustreerd en durft zich niet te laten gaan. Een dezer dagen stort ze nog eens in. Neem dat maar van mij aan.'
'Praat geen onzin.'
'Dat is geen onzin. Ik heb het een en ander gezien, weet je. Ik ken de mensen. En als je blijft oppotten wat zij allemaal oppot, dan vliegt de kurk eraf. Vroeg of laat gaat dat gebeuren.' Ze begroef haar duim in haar zwarte, gelakte haar. 'Ze wordt nog eens stapelgek.'
Hij wees naar de grammofoon en zei op de sarcastische, hooghartige toon die alleen jonge mensen kunnen bezigen: 'Je hebt het misschien nog niet gemerkt, maar die plaat is bijna grijsgedraaid, juffrouw Socrates.'
'Juffrouw wie?'
'Socrates. Ik dacht dat je misschien familie van hem was. Hij deed ook alsof hij dom was en verkondigde dan ineens een verpletterende wijsheid.'
'Leuk hoor.' Ze gaf hem een tik tegen zijn wang. 'Omdat je naar universiteit gaat hoef je nog niet zo geleerd te doen. En je moet niet denken dat het me wat kan schelen dat ik niet weet waar het over gaat. Ik ben niet zoals mijn vader. Als hij iets niet weet, krijgt hij een schuldgevoel en dan moet hij gauw naar de bibliotheek om alles uit te zoeken... Ik niet. Dat soort dingen raakt mij niet. Ik ben van plan te gaan leven. Weet jij wat leven is, Petertje?'
Toen ze haar gezicht weer dicht bij het zijne bracht zei hij bestudeerd kalm: 'Ik dacht we naar muziek zouden luisteren, maar als jij liever over filosofie discussieert vind ik het ook best.'
'O, wijsneus!' zei ze, terwijl ze haar hand plat tegen zijn gezicht duwde. Vervolgens liep ze naar de grammofoon en zette die geïrriteerd af. Ze koos een andere plaat en zei over haar schouder: 'Dit is een oud nummer van de Stones, maar het is mijn lievelingsnummer.'
Toen de rauwe muziek door de kamer schalde, draaide ze zich ineens om, ging heupwiegend voor Peter staan en zei: 'Kom op, laat je eens lekker gaan.'
Peter schudde zijn hoofd: 'Ik kan dat niet.'
Ze danste dichter naar hem toe. 'Iedereen kan het. Zelfs een peuter met een luier om.'
Hij keek haar woedend aan. Hij zou haar nu het liefst een klap in het gezicht geven. Niets zeggen, gewoon een lel in haar gezicht. Maar toen hij haar handen voelde en ze hem overeind trok, wist hij dat hij met haar mee moest doen. Als hij wegliep zou ze hem in de woonkamer voor iedereen te kakken zetten. Hij hief zijn onderarmen en begon traag te bewegen.
'O, het lijkt de charleston wel!' Ze sloeg haar handen voor haar ogen. 'Laat je toch gaan, man... Buig je knieën dan!' Haar hand schoot uit, ze greep hem bij zijn das en trok hem naar zich toe. Hij botste enkele keren tegen haar aan voordat hij zich uit haar greep had losgemaakt en kon uitbrengen: 'Doe niet zo idioot! Je bent gek.'
Terwijl hij zijn das gladstreek begon ze nog wilder te dansen en ze gilde boven een plotselinge uitbarsting van de muziek uit: 'Wedden dat ik die in tien seconden af heb.'
'Wat? Wat zeg je?'
'Je das.' Ze wees ernaar: 'Die heb ik in tien seconden af.'
Hij bleef stilstaan om haar aan te kijken en zei sarcastisch: 'Jij bent degene die eens volwassen zou moeten worden. Je gedraagt je als een stom kind van dertien. Een meeloper... Word volwassen!'
'Dansen!' Ze stond voor hem met haar smalle buik te schudden. 'Los, die heupen!' Opnieuw graaide ze naar zijn das, maar nu verweerde hij zich en omdat hij sterker was kon hij haar handen vastgrijpen. Het volgende moment lagen ze op het bed, zij kronkelend onder hem terwijl hij worstelde om los te komen.
Met een hand tastte hij achter zijn hoofd om haar handen rond zijn nek los te maken, met zijn andere arm probeerde hij zich op te drukken van haar borst. Toen ging de deur open en iemand riep streng: 'Ho! Ho! Wat is hier aan de hand? Laat dat! Vooruit.'
Ze liet hem los en hij kwam overeind van het bed. Met zijn ene hand fatsoeneerde hij zijn haar en met zijn andere hand probeerde hij zijn jasje recht te trekken. Hij durfde oom Harry niet aan te kijken. Zijn hele lichaam gloeide pijnlijk en hij bleef naar beneden kijken toen Ada overeind kwam en zei: 'Niets aan de hand, pap. We waren aan het dansen en toen zijn we gevallen. Dat is alles.'
'Ze gaan weg,' zei Harry neutraal. Hij duwde zijn neefje naar de deur en Peter liep hem voorbij... nog altijd met gebogen hoofd.
Harry keek naar zijn dochter en deed gauw de deur dicht. Toen vroeg hij zachtjes en gejaagd: 'Wat was dat? Probeerde hij iets met je?'
'O, pa toch!' Ze sloeg haar hand voor haar mond. Ze liep naar hem toe, keek met grote, onschuldige ogen naar hem op en fluisterde: 'Het was zoals ik al zei. We waren aan het dansen, zo'n ouderwetse dans, weet je. En daar zijn we niet aan gewend, daarom gleden we uit over die mat...' Ze wees achter zich.