Samen wankelden we naar achteren, struikelend over elkaar, tot de harde rand van het aanrecht in mijn onderrug drukte en ik klem stond tussen Arons verhitte lijf en het koele hout.
Zijn hand lag ineens tussen mijn benen. Hij begon me te masseren, zijn vingers voerden de druk op.
Ik gooide mijn hoofd naar achteren, schokte, hapte naar adem. ‘Niet…’
Zijn vingers gleden over het zachte vlees, dat vochtig was en huiverend samentrok onder zijn aanrakingen.
Ergens, diep weggestopt in de controlekamer in mijn hersenen waarin ik me vaag bewust was van de consequenties van deze handelingen, de verstrekkende, verwoestende, catastrofale gevolgen ervan, ging een alarm af.
Het rinkelde en loeide, maar het geluid was te zwak, te ver weggestopt. Overstemd door andere geluiden, die er veel meer toe deden.
Die van zijn ademhaling, zijn stem.
Mijn hartslag.
Aron greep me bij mijn middel en zette me op het aanrecht, mijn jurk opgetrokken tot op mijn heupen. Hij keek naar me. Eerst in mijn ogen, onderzoekend, koortsachtig, daarna gleed zijn blik naar beneden. Het volgende moment was zijn gezicht tussen mijn benen, voelde ik daar zijn ademhaling, zijn lippen, zijn tong. Zijn vingers.
Er trok een siddering door me heen, mijn benen trilden.
Ik duwde mijn bekken naar voren, zakte onderuit met mijn hoofd tegen de ruwe muur, kreunde met gesloten ogen, fluisterde onverstaanbare woordjes, hield me vast aan de rand van het aanrecht, mijn vingers gekruld rond het koele, geschaafde hout.
Aron ging door, gebruikte zijn duim, zijn vingers, zijn lippen en tong, en ik stond op het punt mijn verstand te verliezen. De druk in mijn bekken nam toe, zwol aan tot ik dacht dat ik in huilen zou uitbarsten, onbeheerst zou gaan schreeuwen.
‘Ik ga… ik ga…’ hijgde ik. ‘Ik… O, nee…’
Abrupt liet hij me los. Aron kwam omhoog. Hij streek een pluk haar uit mijn gezicht en ik merkte dat hij al even hard en onbedaarlijk trilde als ikzelf. Zijn andere hand trok aan mijn string, rukte de vochtig geworden stof ongeduldig verder naar beneden. Vingers die het gladde vlees masseerden, oprekten.
Ik duwde mijn onderlichaam naar voren zodat hij dieper kwam. Kermde toen hij dat deed. Mijn mond zocht de zijne, tongen vonden elkaar, cirkelden om elkaar heen, driftig, haastig, we zoenden met geopende mond.
Ik plukte aan zijn broekband, trok de rits open en sjorde zijn broek naar beneden.
Greep hem daar vast, eerst voorzichtig, aftastend, daarna harder, omsloot hem, voelde de fluweelzachte dunne huid tussen mijn vingers en handpalm heen en weer schuiven.
Hij kreunde, hijgde, voerde de druk van zijn vingers tussen mijn benen op. ‘Wil je het, Vera?’
‘Ja…’
‘Wat? Wat wil je?’
‘Jou.’
Hij tilde me op, bij mijn knieholten en schouders, en was in een paar passen bij het bed. Legde me neer. Trok met snelle bewegingen zijn overhemd uit. In het lamplicht had zijn huid de zachte glans van zijde.
De sprei voelde ruw aan onder mijn billen. Aron was meteen boven me, hij trok mijn jurk over mijn hoofd uit, werkte de bandjes van mijn bh naar opzij, bevrijdde mijn borsten uit de dunne stof en omvatte ze, likte ze, omsloot mijn tepels met zijn mond, eerst de ene, daarna de andere. ‘Je bent prachtig,’ kreunde hij. ‘Jezus, wat mooi.’
Ik was niet bedacht op de plotselinge beweging van zijn heupen. Hij drong sneller bij me naar binnen dan ik besefte, en voor ik nog iets kon zeggen of doen had hij zijn tempo al opgevoerd en ging mijn gekreun over in zacht gejammer, steeds een beetje luider, bij elke stoot.
Hij sloot zijn mond over de mijne. Vertraagde, versnelde weer. Gromde.
Ik sloeg mijn benen om hem heen, klemde hem tegen me aan, greep met beide handen zijn gezicht vast en onze lippen raakten elkaar, vochtig en hijgend, ons zweet vermengde zich, ik likte zijn lippen, zoog op zijn onderlip, kermde.
Hij bleef in me stoten, harder, dwingender en dieper, dan weer kalmer, trok zich langzaam terug tot ik bang was dat hij zou stoppen, om me daarop weer in één beweging te vullen. Mijn lichaam schokte mee, mijn benen sloten sidderend om zijn heupen. Diep daarbinnen voelde ik hem samentrekken, als voorbode van een naderende ontlading. Mijn lichaam reageerde door zich nog strakker om hem heen te sluiten. Het leek of ik op het punt stond te exploderen. Alles wat ik hiervoor op dit gebied had ervaren werd door Aron weggevaagd, herinneringen die ik als dierbaar en opwindend had beschouwd verdampten tot futiele, mechanische, bijna medische handelingen die ik had ondergaan; alledaagse scènes uit een onbeduidend leven.
Abrupt trok hij zich terug, verliet mijn lichaam, en er kwam een snik uit zijn keel, zijn ogen stijf gesloten. Stralen warm vocht troffen de binnenkant van mijn dijen, kwamen neer op mijn buik.
Aron bleef zitten, op zijn knieën tussen mijn benen. Zijn borst ging snel op en neer. Het zachte lamplicht reduceerde zijn ogen tot donkere schaduwen onder zijn wenkbrauwen, zijn huid glansde van het zweet.