Grayson had me een mailtje gestuurd om alles van tevoren te bevestigen. Het was duidelijk een standaardmail die hij aan al zijn klanten stuurde, met het adres, een routebeschrijving en instructies over wat ik moest meenemen. Hij had me ook gevraagd om aan te geven waar ik me het meest bij op mijn gemak voelde. Gekleed, lingerie of naakt. In zijn e-mail stond dat hij dat het liefst vooraf duidelijk wilde hebben, zodat het model zich niet ongemakkelijk zou voelen op de dag zelf, of iets zou doen in een opwelling, waar ze later spijt van zou krijgen.
Ik mocht geen vriendin meenemen naar de shoot, omdat dit me af kon leiden en het poseren kon beïnvloeden, maar zijn visagist zou de hele tijd aanwezig zijn, zodat ik me op mijn gemak zou voelen. Hij was dus duidelijk geen engerd, zo’n oplichter waarover ik had gehoord, die kennelijk meisjes uitnodigden voor zogenaamde fotoshoots terwijl ze niets anders voor ogen hadden dan kijken hoe ze zich uitkleedden. Ik betaalde voor de shoot voor persoonlijk gebruik, en Susan had me in niet mis te verstane bewoordingen op het hart gedrukt dat ik geen afstandsverklaring mocht ondertekenen, zodat de fotograaf de foto’s niet kon verkopen zonder mijn uitdrukkelijke toestemming.
Ik antwoordde met een schets van het soort foto’s waar we naar op zoek waren, en voegde eraan toe dat ik volkomen op mijn gemak was met naakt zijn. Susan had nog wel benadrukt dat het allemaal wel binnen de grenzen van de goede smaak moest blijven en dat alleen de meer onschuldige beelden zouden worden gebruikt als onderdeel van de promotie.
‘Heb je nog kleding meegebracht?’ vroeg hij, terwijl hij mijn lege koffiekopje aannam en in de gootsteen zette.
‘Een paar dingen,’ antwoordde ik, terwijl ik rondgraaide in de enorme weekendtas waar alle spullen in zaten die ik had meegebracht. Ik had wat kleding van mezelf en wat van Fran, waarvan het meeste een maatje te klein was, maar in een noodgeval zou het wel gaan. Een paar glimmende leggings, een leren jack, een paar jurkjes, de lieslaarzen van Fran en de schoenen waarop ik mezelf had getrakteerd als beloning nadat mijn eerste tournee een succes was geworden: een paar zwarte Louboutins afgezet met zilveren knoppen. Niets was echt mijn eigen stijl. Ik keek naar de uitgestalde kleren en dacht ‘dominatrix’, niet ‘rockchick’, maar Grayson leek tevreden met mijn vrachtje.
‘En je wilt ook een paar halfnaakte shots, met alleen de viool?’
‘Ja,’ antwoordde ik. In gedachten was ik al bezig met het idee om me uit te kleden, en mijn stem kwam eruit als een opgewonden piep. Zenuwen, hield ik mezelf voor, hoewel er ergens ook iets van exhibitionisme naar de oppervlakte dreef, dat lang begraven was geweest. Er waren tijden geweest dat ik mezelf in het openbaar had uitgekleed, en ik had ervan genoten, maar al die situaties waren het gevolg geweest van een bevel, van Dominik of van Victor, de dominante man waar ik in New York mee om was gegaan.
‘We beginnen wel met de geklede shots, dan kun je er een beetje in komen.’
Hij was vriendelijk, maar zo professioneel dat het bijna koel was, alsof hij het in zijn hele professionele carrière heel bewust had vermeden om zich flirterig te gedragen, zelfs niet per ongeluk. Het voelde vreemd om mijn tas met kleding mee naar de badkamer te nemen, omdat de spiegel zich in de woonkamer bevond, waar de visagist haar spullen had uitgestald, en ze zouden me allebei later toch naakt zien.
Dus ik kleedde me om waar zij bij waren. Eerst trok ik mijn blouse over mijn hoofd, daarna deed ik mijn rok uit. Ik schopte ze allebei aan de kant alsof ik dit soort dingen iedere dag deed, en babbelde onophoudelijk over koetjes en kalfjes om ontspannen over te komen. Geen van beiden besteedde enige aandacht aan mij, maar ik voelde me toch ongemakkelijk.
Om te beginnen trok ik de glimmende legging aan, mijn Louboutins en een leren jack over een zwarte beha. Samen met Fran had ik een generale repetitie gehouden met de verschillende outfits en we hadden besloten dat deze de beste rockstijl had.
Haar en make-up kostten een klein uur en aan het eind daarvan herkende ik mezelf bijna niet meer. Ik had diepdonkere ogen, met een dikke laag zwarte eyeliner, smokey-effect oogschaduw en valse wimpers, die kriebelden. Jess had mijn haar getoupeerd in een hoge kuif, en ze had de contouren van mijn gezicht met allerlei poedertjes lichter gemaakt, zodat mijn jukbeenderen er helemaal uitsprongen, als die van een kat. In combinatie met de legging en het jack zag ik er eigenlijk uit als een stoere chick, een femme fatale. Niet het soort meisje dat je mee naar huis neemt om aan je moeder voor te stellen.
‘Krom je rug nog iets meer. Zo is het goed.’
In het begin moest ik erg wennen aan het poseren, en uiteindelijk had Grayson, die oneindig geduldig was geweest, het opgegeven en legde hij mijn ledematen neer zoals hij ze wilde hebben. Terwijl hij dat deed voelde ik het vertrouwde gloeien, een schemering van een gedachte, een herkenning van de manier waarop hij de controle over mijn lichaam overnam, het was een flakkerend ideetje, dat vervolgens uitgroeide tot een complete fantasie. Voor ik het wist, reageerde ik op zijn commando’s op dezelfde manier als ik had gereageerd op die van Dominik. Je valt snel terug in oude gewoonten.