‘Ik ben weg uit New York,’ merkte Summer op en ze keek hem recht in de ogen. ‘Ik ben een paar weken geleden teruggekomen naar Londen.’
‘Dat wist ik niet.’
‘Ik moest van omgeving veranderen. Ik heb Chris en de jongens opnieuw ontmoet en we besloten een tijdje samen te spelen. Het optreden van vandaag is een onofficiële opwarming voor een korte Europese tournee. Nieuwe steden, nieuwe muziek. Een soort experiment.’
‘Wat vindt Simón ervan?’ vroeg Dominik.
‘Hij heeft er niets mee te maken. We zijn uit elkaar.’
Het was even stil terwijl Dominik dit nieuws op zich in liet werken.
Summer zag dat hij niet reageerde en voelde zich verplicht het gesprek op gang te houden.
‘De laatste tijd ben ik met iemand anders samen. Dat zul je altijd zien. Ik was totaal niet naar iemand op zoek, maar we hebben elkaar leren kennen en het klikte. Viggo Franck. De zanger en gitarist. Je hebt vast van hem gehoord.’
Hij knikte.
‘En jij,’ vervolgde Summer. ‘Ben jij met iemand samen?’
Hij wist dat hij dit niet moest doen, maar hij zei het toch. Hij was de klap aan het verwerken van Viggo Franck, en het leek wel alsof de duivel de controle over zijn tong had overgenomen.
‘Ik woon samen met Lauralynn. Je herinnert je haar vast wel?’
‘Ze is beeldschoon,’ merkte Summer op en ze forceerde een glimlach. ‘Ik vind haar erg leuk.’
‘Mooi,’ zei hij. Om daar sarcastisch aan toe te voegen: ‘Ik ben blij dat het je goedkeuring kan wegdragen.’
Ze negeerde die steek onder water.
Ze hadden nu de lege plastic koffiebekertjes vast. Ze hadden geen van beiden zin om opnieuw naar de automaat te lopen.
‘Waar begint die Europese tournee?’ vroeg hij na een tijdje.
‘In Parijs. Over twee weken.’
‘Heb je er zin in?’
‘Ja, maar Chris en ik zijn nog niet tevreden met het geluid. Er mist iets. We kunnen er onze vinger niet op leggen. Viggo zegt dat we meer power nodig hebben.’
‘Is hij jullie muzikale coach?’
‘Hij heeft Chris en de groep onder zijn hoede genomen. Ze hebben ook een contract getekend bij zijn platenlabel. O, ken jij Fran?’
‘Je zus, ja. Je hebt me vaak over haar verteld.’
‘Ze is ook naar Londen gekomen. We wonen samen. We wonen in het appartement van Chris in Camden Town terwijl ik naar een vaste plek zoek voor mij alleen. Maar tot nu toe gaat het heel goed.’
‘Geweldig,’ zei hij zonder enig enthousiasme. Hun ontmoeting kreeg een oppervlakkige wending die hem niet beviel.
‘Speel je nog steeds op de Bailly?’ vroeg hij.
Haar gezichtsuitdrukking werd somber.
‘Nee.’
‘Hoezo dat?’
‘Hij is gestolen.’
‘Fuck! Wanneer, waar?’
‘Toen ik terugkwam in Londen. Hij is verdwenen uit een zwaarbewaakte kleedkamer bij een optreden. Ik was er kapot van. Het spijt me. Ik weet dat hij voor jou ook veel betekende…’
Dominik zuchtte. Het was niet alleen het nieuws van de verdwijning van de viool dat hem raakte, maar ook het feit dat Summer zich zo emotioneel uitsprak over hun tijd samen.
Gegrepen door het moment slaagde hij er niet in zich te beheersen en wat hij zei kwam uit de grond van zijn hart: ‘Jij betekende ook veel voor mij, Summer…’
Ze keken elkaar aan.
Ze was niet in staat zijn blik vast te houden en knipperde als eerste met haar ogen.
‘Ik weet het…’ Het was niet meer dan een fluistering.
‘Ik vind het fijn om je te zien. Ik wilde vaak contact opnemen maar ik had nooit de mentale kracht om het te doen.’
‘Ik ook niet.’
‘Maar ik ben blij dat het zo goed met je gaat. Op de Bailly na dan. Je bent vast vreselijk geschrokken.’
‘Het was afschuwelijk.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Ik heb een heleboel vreemde verhalen gehoord over de Bailly. Wist je dat hij ook wel de Angelique wordt genoemd?’
‘Nee, hoezo?’
‘Ongetwijfeld een hele hoop bijgeloof en volkslegenden. Ik heb die informatie gevonden toen ik onderzoek deed voor een nieuw boek…’
Op dat moment realiseerde Dominik zich dat ze het niet over de Parijse roman hadden gehad in hun bliksemgesprek.
‘Ik vond het een mooi verhaal, Dominik. Echt,’ zei Summer.
‘Je vond het niet erg dat…’
‘Dat je me als model voor de hoofdpersoon hebt gebruikt? Absoluut niet. Dat was een mooie gedachte. Al zou ik niet alles doen wat Elena in jouw verhaal doet…’
Dominik lachte en opluchting maakte zich van hem meester.
Ella, de drummer van Groucho Nights, kwam de koffiebar binnen en onderbrak hen.
‘Ah, daar ben je, Sum. Ik heb je overal gezocht. Ze hebben je beneden nodig. De technici kunnen de lichten niet afstellen als jij niet op je plaats staat.’