Chris zuchtte. Ik had gezien dat hij een oogje had op Fran en dat er een vonk was overgesprongen toen ik hen aan elkaar had voorgesteld. Ik wist niet precies wat ik ervan moest denken… Mijn beste vriend en mijn zus.
‘Kop op,’ zei ik. ‘Luba is er ook nog.’
‘Luba?’ vroeg hij verbaasd.
‘De danseres,’ antwoordde ik nonchalant en ik zag direct mijn stommiteit in.
‘Hoe ken jij haar?’
Ik probeerde onverschillig over te komen, maar inwendig vervloekte ik mezelf om mijn losse tong.
Als bij toverslag verscheen Luba in de deuropening achter ons.
‘We hebben elkaar kort gezien in New York,’ zei ze tegen Chris op de zachte en slepende toon van een slaapliedje, spinnend als een kat. ‘Ik was bij een van Summers concerten. Ik ben vereerd dat je me nog herkent,’ zei ze en ze glimlachte warmhartig naar me. ‘Vooral omdat ik nu heel anders ben gekleed.’
Ze had een soepele zwarte jurk aangetrokken, van zulk dun materiaal dat ze net zo goed naakt had kunnen zijn. Half gekleed was ze mogelijk nog opwindender, omdat de stof de subtiele rondingen van haar borsten en heupen accentueerde. Ze was buitengewoon rank, en leek meer op een zwaan dan een vrouw. Ze kwam naast me zitten op de bank, en kruiste haar benen bij de enkels. Haar haren waren bijna witblond, en ze had lichtblauwe, bijna grijze ogen. Haar wenkbrauwen waren zo lichtgekleurd en fijn dat ze bijna niet zichtbaar waren, waardoor ze iets van een buitenaards wezen had. Toch was ze absoluut niet onaantrekkelijk.
‘Ik ben Luba,’ zei ze tegen Chris. Ze boog zich voorover en schudde hem de hand.
‘Chris,’ antwoordde hij.
‘O, sorry,’ zei ik. ‘Ik was vergeten jullie aan elkaar voor te stellen.’
Haar huid streelde langs de mijne toen ze haar arm terug in haar zij legde.
Normaal gesproken werd ik niet opgewonden van vrouwen als Luba, zoals ik dat van mannen werd. Meestal had ik een uitgesproken voorkeur voor testosteron. Ik hield van lange, behaarde mannen met een gespierde bouw. Als ik zou willen experimenteren, dacht ik, zou dat eerder met een mannelijk, lesbisch-achtig meisje zijn. De enige uitzondering was Lauralynn geweest – de celliste van het strijkkwartet waar ik mee had samengespeeld. Bij die gelegenheid had ik voor het eerst seks gehad met Dominik, nadat ik naakt voor hem had opgetreden in de crypte die hij daar speciaal voor had afgehuurd. Ik verbeeldde me graag dat ik een soort verhouding met Lauralynn had gehad. Zij was een dom, en ik viel altijd op doms, zowel mannelijke als vrouwelijke.
Ik dacht niet dat Luba een dom was, maar ze had iets over zich waar mijn huid van ging prikkelen en wat mijn hart sneller deed kloppen. Ik voelde me opgewonden en licht in mijn hoofd.
Op Chris leek ze een ander effect te hebben. Hij zag er verveeld uit en ging naar de bar, waar Viggo nog steeds met flair drankjes stond te mixen.
Luba boog zich naar me toe en tilde een pluk haar op om in mijn oor te fluisteren.
Ik kreeg kippenvel op mijn armen als reactie op haar nabijheid.
‘Ik zal je geheim niet prijsgeven,’ zei ze.
‘Dank je, dat waardeer ik erg.’
‘Ik wil er wel iets voor terug,’ vervolgde ze.
‘En dat is?’
‘Je moet me vertellen hoe je daar terechtgekomen was. Met die man.’
Ze had het over de villa in New Orleans waar ik naakt voor Dominik had gedanst in de vroege uurtjes van Nieuwjaarsdag, na Luba’s professionele optreden op hetzelfde podium.
‘Bedoel je Dominik?’
‘Ik denk het, als hij zo heet.’
Ze lachte naar me en ontblootte een rij witte tanden. Twee van haar snijtanden waren licht gepunt. Ik zou ze graag over mijn huid willen voelen schrapen.
‘Had hij je gevraagd voor hem te dansen?’ vroeg ze.
‘Ja,’ zei ik, ‘maar eigenlijk was het meer een bevel geweest.’ Ik draaide in mijn stoel en zocht naar een manier om van onderwerp te veranderen. Ik wilde hier liever niet over praten, maar wilde ook niet bij Luba weglopen.
Plotseling stond Viggo voor ons, met in elke hand een mojito.
‘Ik zie dat je mijn liefje ontmoet hebt,’ zei hij tegen mij en hij gaf me een drankje. Hij was helemaal losgegaan, en had de rand versierd met basterdsuiker en een schijfje limoen.
Het glas zat vol ijsgruis zodat er geen ruimte was om het ijs te laten klinken en was zo koud dat het pijnlijk was om vast te houden. Ik dacht meteen aan Dominik en dat hij zo’n hekel had aan ijs in zijn cola.
Luba maakte een vreemd grommend geluid achter in haar keel en streek met haar hoofd langs Viggo’s been.
Van al haar gedragingen straalde een soort beestachtige energie af: van de manier waarop ze naar beneden dook tot haar zachte, kirrende stem. Haar bewegingen waren soms vogel-, dan weer katachtig.
‘Heb jij mijn Bailly gezien?’ vroeg ik uit het niets. De gedachte aan Dominik had de viool in mijn herinnering gebracht.