‘Vind je dat ik bij hem uit de buurt moet blijven?’
‘Echt niet!’ zei ze met een grijns van oor tot oor. ‘Hoe vaak krijgt een meisje nou de kans om met een popster te neuken? Grijp hem. Maar denk er wel om dat hij zijn genotsknots inpakt.’
‘Ik ben niet gek…’ antwoordde ik en ik dacht aan die eerste keer dat ik met Dominik had geslapen en we geen condoom hadden gebruikt. Een stomme fout die ik daarna niet nog eens had gemaakt. Met niemand.
‘Zonder helm geen ritje,’ beaamde Fran en ze giechelde toen een van de toneelknechten die langs de kleedkamers liep haar aankeek en geamuseerd een wenkbrauw optrok.
Het was in Viggo’s kleedkamer rustiger dan ik had verwacht. Hij zat op een kruk en dronk een flesje bier, Chris en Ted hingen op een zwarte, nepleren bank die tegen een van de muren stond. De rest van Viggo’s band was drinken gaan halen. De kamer zelf was nogal sober. Op de witgeverfde muren hingen a4-posters met een rookverbod, ze waren in tegenspraak met de asbak op de kaptafel. Ella stond voorovergebogen naar de spiegel en verwijderde haar make-up met babydoekjes.
Ze applaudisseerden toen we binnenkwamen. Viggo’s blik bleef op de erg korte broek van Fran rusten.
‘Daar hebben we ons sterretje!’ zei Chris. ‘Ze vonden je te gek.’
‘Ze vonden jullie eerder te gek. Moet je ze horen.’
Een horde fans, vooral vrouwen, had zich buiten verzameld en riep ‘Viggo, Viggo’ en af en toe ‘Chris!’
‘Chris klinkt niet zo sexy,’ zei ik plagend tegen hem. ‘Je moet je naam veranderen.’
‘Dat zegt iedereen,’ zei hij, ‘maar daar is het nu te laat voor. Ik zou me belachelijk voelen.’
Viggo zette zijn bier neer, pakte mijn hand en trok me naar zich toe, zodat ik tussen zijn beide benen stond. Ik droeg een kort rokje met een panty en voelde zijn stugge spijkerbroek langs mijn benen strijken. Zijn aanraking overdonderde me, als een glas champagne dat rechtstreeks naar mijn hoofd steeg, en ik moest mezelf inhouden me niet meteen in zijn armen te werpen.
‘Zo, pop,’ zei hij lijzig, ‘heb je je viool meegenomen? Speel je later nog wat voor ons?’ Hij liet het woord ‘later’ rollen alsof hij iets voor ver boven de achttien bedoelde.
‘Graag,’ antwoordde ik opgewekt en ik weerstond de neiging mijn lichaam tegen dat van hem te drukken. Aanpappen met een notoire rokkenjager was al wat, maar om dat in het openbaar te doen ging me iets te ver. Ik wilde niet de komende tien jaar het mikpunt zijn van de grapjes van Chris en Fran.
‘Goed,’ zei hij, ‘we moeten gaan.’
De staf had alles in een paar busjes geladen die aan de achterkant stonden en geregeld dat de spullen van Chris en zijn band naar de studio werden gebracht, waar ze het volgende week op konden halen, zodat wij met Viggo mee konden rijden in een paar onopvallende zwarte auto’s met getinte ramen. Blijkbaar reed hij meestal in een zwarte Buick uit 1987, maar na een concert was hij liever anoniem.
De auto’s stopten bij een omheind complex in Belsize Park. Het was ongeveer twee uur ’s nachts toen we aankwamen en het was doodstil in de buurt.
‘Hier wonen busladingen beroemdheden,’ fluisterde Chris. ‘En zij hebben goed geboerd met hun niet zo sexy naam.’
‘Ik snap wat je bedoelt, maar weet zeker dat heel veel mensen het er niet mee eens zouden zijn.’
‘Sommige mensen zijn ook nooit tevreden,’ antwoordde hij en hij rolde met zijn ogen.
Het interieur van Viggo’s herenhuis was heel anders dan ik had verwacht. Geen slangen in een terrarium, of aquaria vol zwemmende, naakte vrouwen, zoals werd gefluisterd. Het huis was kaler dan kaal, bijna spartaans, op een paar kunststukken na die zo stonden opgesteld dat ze het licht vingen. Aan het plafond hing een gebeeldhouwde vogel met gespreide vleugels. Een wenteltrap van vaal hout kronkelde in het midden van de ruimte naar boven.
‘Is dat een Hirst?’ vroeg Fran en ze staarde naar een groot, rechthoekig schilderij, een witte achtergrond bedekt met perfect ronde, gekleurde stippen.
‘God nee,’ zei Viggo en hij ging net iets dichter bij haar staan dan ik prettig vond. ‘Wat denk je wel niet van me?’
Ik keek nog eens goed naar het schilderij en zag minuscule m’s midden in de gekleurde stippen staan, zoals bij snoepjes.
‘Slim,’ zei ik.
‘Precies,’ antwoordde Viggo. Hij liet zijn hand lichtjes bij mijn rok omhoogglijden, streek met zijn vingers over mijn in kousen gestoken dijen. Ik huiverde als reactie daarop. ‘Ik hou niet van dingen die niet slim zijn. Kom mee naar boven, de show is nog niet afgelopen.’
De tweede verdieping leek veel meer op wat ik me had voorgesteld. Het leek wel een harem, alleen donkerrood met paarse meubels en kroonluchters aan het plafond, een hoogpolig, goudkleurig vloerkleed en een hele serie zwartleren banken in ongebruikelijke vormen die volgens mij waren ontworpen voor activiteiten uit de Kama Sutra. In het midden van de ruimte stond een fontein en in het midden van de fontein een standbeeld van een vrouw die niet van echt te onderscheiden was.