‘Waar?’
‘Op dit moment bij Viggo thuis in Londen. In Belsize Park.’
‘Daar woon ik dichtbij,’ zei Dominik.
‘En je schrijft boeken,’ merkte ze op.
‘Hoe wist je dat?’ Hij was verbaasd.
‘Ik heb jouw boek. Er staat geen foto op de omslag, maar ik was nieuwsgierig, omdat ik het mooi vond, dus toen heb ik je online opgezocht. Dat ik een danseres ben, betekent nog niet dat ik niet lees,’ verduidelijkte ze. ‘Ik herken je van die nacht in New Orleans. Ik vergeet nooit een gezicht.’
Net op dat moment kwam er een bulderend gelach uit de groep waar Edward en Clarissa stonden, en waar ook Viggo en Summer zich bij hadden gevoegd. Summer leek diep in gesprek met het Kroatische stel dat deel uitmaakte van de kopersectie van vanavond, terwijl Viggo hard moest lachen om iets wat Edward net gezegd had. Vanuit zijn ooghoek zag hij, terwijl hij de elegante Luba aankeek, dat Summer hem van opzij opnam.
‘Feestje!’ riep Viggo.
Een paar anderen echoden zijn uitroep.
Dominik voelde de hand van Luba langs de zijne strijken en ze drukte hem een klein opgevouwen papiertje in de hand. Hij keek haar vragend aan.
Ze hield zijn blik even vast en wandelde toen weg om zich bij de grote groep te voegen. Ze zei: ‘Je bent interessant. Ik hou van interessante mannen.’ Toen verdween ze.
Dominik vouwde het stukje papier voorzichtig open en blikte ernaar. Een telefoonnummer.
Toen hij Luba weer terug zag komen straalde Viggo en hij omhelsde haar, met zijn andere hand nog steeds in de buurt van Summers middel.
‘Deze fantastische mensen hier,’ verklaarde hij, wijzend naar de elegant uitgedoste Edward en Clarissa, ‘hebben voorgesteld dat we met zijn allen uitgaan en een feestje bouwen. Wat was de naam van die club die jullie voorstelden?’
‘Het heet Les Chandelles,’ zei Edward, met een onberispelijk Franse uitspraak. ‘Per taxi is het niet ver. Een zijstraat van de Champs-Élysées. Wij zijn al lange tijd lid; het moet geen probleem zijn om jullie allemaal binnen te krijgen.’
‘Hoe meer, hoe beter!’ zei Viggo.
Dominik had wel eens van de club gehoord. Het was nogal berucht, een behoorlijk elitaire club échangiste, een parenclub waar alles was geoorloofd. Ongetwijfeld zouden er de nodige champagnekurken knallen en zou er een overdaad aan rijk vertoon volgen, voordat de kleding uitging.
Viggo vroeg in het rond: ‘Nou, wie gaat er met me mee?’
Nog een paar mensen trokken zich op dit punt terug, onder wie Alex, de vrij conservatieve zoon van Edward en Clarissa, en verder Ted en het Kroatische stel, die duidelijk hun handen vol hadden aan elkaar. De resterende leden van de kleedkamermeute begaven zich door een gang in de richting van de hoofdingang van La Cigale. Een handjevol fans stond daar nog in de kou, hopend op handtekeningen, die Viggo maar al te graag uitdeelde. Ironisch genoeg besteedde niemand aandacht aan de leden van Groucho Nights of aan Summer.
De Parijse nachtlucht was vergeven van de donkere wolken.
Langs de stoeprand stond een verlengde limousine te wachten. Niet alle feestgangers pasten erin en een stuk of zes bleven achter, onder wie Dominik, die de meute volgde, maar niet van harte. Clarissa riep het adres van de club, zodat de anderen een paar taxi’s konden bestellen en zich daar weer bij hen voegen. Toen de limousine wegreed, zag Dominik dat Summer er niet in zat, ze was met een smoesje achtergebleven en stond nu naast hem. Ze had geen jasje of jack meegenomen en stond te bibberen.
Ze keek naar hem op en Dominik voelde zich bijna dronken toen hij haar ogen van zo dichtbij zag.
‘Wil je daar echt naartoe? De anderen weer opzoeken en met hen spelen?’ vroeg ze hem, toen een paar van de andere achterblijvers taxi’s begonnen aan te roepen.
‘Niet echt,’ zei hij.
‘Mooi.’
Ze drongen zich naar voren en namen de eerste taxi in beslag.
Toen de taxi de Seine overstak bij het Musée d’Orsay, drukte Summer haar lichaam tegen Dominik aan.
De auto nam een scherpe bocht naar links, om de eenrichtingsstraat in te rijden die hen terug zou brengen naar de Boulevard Saint Germain, en door de beweging legde Summer haar hoofd op de schouder van Dominik.
Dit was echt de meest claustrofobische lift die hij ooit had meegemaakt en Summer en Dominik moesten zich in allerlei bochten wringen om er samen in te passen.
De kamer was klein.
En het bed was krap.
‘Ik heb met iemand gesproken over de Bailly,’ had hij gezegd, toen ze de weg overstaken nadat de taxi hen had afgezet. Bij het hotel moesten ze de nachtportier oproepen om hen binnen te laten.
‘Wist hij iets over een mogelijke verblijfplaats?’ vroeg Summer.
‘Nee, maar–’
‘Vertel het me dan maar niet,’ onderbrak ze hem. ‘Dan kan het wel tot morgen wachten. Ik wil het nu niet weten.’