‘Hij kwam terug naar het schip, hij heeft me dit gegeven,’ zei Jake, terwijl hij op zijn gehavende rode mantel en borstkuras wees.
‘We vroegen ons al af hoe je daaraan was gekomen.’
Topaz’ roffel werd vanaf de andere kant van de muur beantwoord door een soortgelijk geklop.
‘Hij was ernstig gewond,’ vervolgde Jake. ‘Hij heeft zich laten oppakken.’
‘Ik vermoed dat ze Paolo ook te pakken hebben,’ verzuchtte Topaz. ‘Ik zie hem nog niet vechten.’ Ze herhaalde de code en weer kwam er een antwoord vanaf de andere kant. ‘Doe nou maar gewoon open, Charlie!’ gromde ze geïrriteerd.
Er gleed een houten paneel opzij en Jake werd begroet door het opgewonden gekrijs van meneer Drake, die met zijn kleurige vleugels fladderde en een rondedansje maakte door de kleine opslagruimte.
‘Ik ben bang dat ik je had afgeschreven,’ liet Charlie Chieverley hem weten, terwijl hij zijn bril hoger op zijn neus schoof. ‘Maar Topaz had erom gewed dat je het zou redden.’
Jake draaide zich glimlachend naar haar om. Ze had haar capuchon afgezet en haar mantel losgemaakt. Na haar bijna twee dagen niet te hebben gezien leek ze nog meer op een godin: haar heldere violetblauwe ogen sprankelden en haar wangen gloeiden van hun wilde tocht. Jake wilde niets liever dan zijn armen om haar heen slaan, maar besloot dat het wellicht beter was om Charlie zijn vreugde te tonen, en Jake omhelsde hem uitbundig. ‘Bedankt dat jullie me gered hebben!’ riep hij uit. ‘Alle twee!’
Charlie, die bijna werd doodgedrukt, keek Topaz verwonderd aan.
‘Ik heb niet stilgezeten,’ vertelde Jake toen hij zijn vriend eindelijk had losgelaten. ‘Ik ben van alles te weten gekomen. Jullie zijn vast onder de indruk.’
‘Vertel ons eerst of je prins Zeldt hebt gezien,’ onderbrak Topaz hem. ‘Was hij in Venetië? Hadden ze het over hem?’
‘Ik heb hem niet zelf gezien,’ vervolgde Jake alsof hij al zijn hele leven een spion was, ‘maar kapitein Von Bliecke brengt Nathan en Paolo nu naar hem toe. Hij zit op een plek die Kasteel Schwarzheim heet.’
‘Kasteel Schwarzheim! Ik wist het!’ riep Charlie uit, terwijl hij met zijn vuist op de muur sloeg. ‘Heb ik het niet gezegd?’ Hij wendde zich tot Jake. ‘Je weet nooit waar hij zich schuilhoudt. Hij heeft bolwerken in elke uithoek van de geschiedenis. Ze zeggen dat Kasteel Schwarzheim oftewel “het zwarte huis” – die naam heeft hij er natuurlijk aan gegeven – het meest duivelse bolwerk is van allemaal.’
‘Wat ben je nog meer te weten gekomen?’ vroeg Topaz.
Jake haalde diep adem en keek de andere twee ernstig aan. ‘Mina Schlitz zei dat het nog vier dagen is tot aan de apocalyps.’
Er viel een stilte. Meneer Drake tuurde door een half dichtgeknepen oog van de een naar de ander.
‘Welke apocalyps?’ vroeg Topaz uiteindelijk.
Jake haalde zijn schouders op. ‘Ik heb geen idee.’
‘En dat zei ze gisteren?’
Jake knikte.
‘Dus nu is het nog maar drie dagen...’
Topaz wisselde een bezorgde blik met Charlie en richtte zich weer tot Jake. ‘Ik denk dat je ons maar beter alles kunt vertellen.’
17
Het duivelse geslacht
Jake deed gedetailleerd verslag van zijn avontuur: van de soldaten die de Campana hadden bestormd, zijn ontdekking van de geheime deur in de biechtstoel in de basiliek van San Marco tot en met de tekeningen van de architecten en de aankomst van Mina Schlitz. Hij vertelde hun over de vluchtroute uit Venetië door de ondergrondse tunnel, de tocht naar Bassano, het rendez-vous met de verontrustende Talisman Kant en het vinden van de glazen flesjes. Ten slotte liet hij hun het perkament zien dat hij van Mina’s bureau had meegenomen. De lijst met namen met daarboven de kop: Gastenlijst Superia-conferentie, Kasteel Schwarzheim.
Toen Jake zijn verhaal had gedaan zwegen Charlie en Topaz, in gedachten verzonken.
‘Dus die bouwplannen in Venetië...’ vroeg Charlie uiteindelijk. ‘Hoe zagen die eruit?’
‘Angstaanjagend, als middeleeuwse sciencefiction,’ antwoordde Jake.
‘Die arme architecten.’ Topaz schudde haar hoofd. ‘We moeten ze daar weg zien te krijgen.’
‘En boven elke tekening stond Superia?’ viste Charlie verder.
Jake knikte.
‘En stond er ergens op een tekening een berg? De top van Superia?’
‘Niet dat ik kon zien.’
Topaz sloot zich aan bij het kruisverhoor. ‘En Talisman Kant? Je zag dat Mina hem een kist vol goud gaf voor twee glazen flesjes.’
‘Eén met honing en één met talkpoeder,’ merkte Charlie droog op.
‘Zo zag het eruit,’ zei Jake koppig.