H: Oké.
S: Ik zal je een nummer geven. Het nummer verandert aanstaande zondag, en dan bel ik je weer.
H: Wat is het nummer?
14
(14 september 2009. Maandag.)
Om 06.46 uur, terwijl Quinn samen met zijn vrouw en twee tienerzoons in de keuken zit te ontbijten in hun huis in de Nansenstraat in Claremont, krijgt hij het sms’je. Hij kijkt vluchtig op het scherm van zijn mobiele telefoon, verontschuldigt zich, loopt naar de slaapkamer en belt Masilo.
‘Osman is op het vliegveld, op weg naar Walvisbaai,’ zegt hij als Masilo opneemt.
‘Hoe laat vertrekt de vlucht?’
‘In elk geval binnen een uur.’
‘Dan mogen we wel opschieten.’
‘We hebben maar één operator in Namibië. In Windhoek. Ik ga hem nu bellen om te horen hoe snel hij in Walvisbaai kan zijn.’
‘Dank je, Quinn. Walvisbaai? Wat gaat Osman in hemelsnaam in Walvisbaai doen?’
‘Waarom Walvisbaai?’ vraagt Janina Mentz aan de ronde tafel in haar kantoor. Het is 08.41 uur.
‘Invoerhaven. Voor de wapens,’ zegt Tau Masilo.
‘Dat is speculatie.’
Masilo heeft zich voorbereid. ‘De eenvoudigste verklaring is meestal de beste, mevrouw. Na het debacle met Ismail Mohammed zal de Supreme Committee absoluut niet de aandacht willen vestigen op de Kaap, ze zijn nu voorzichtiger dan ooit. Ze weten dat het moeilijk gaat worden de wapens hier aan land te brengen, want als het fout loopt, zijn alle ogen meteen op hen gericht. Dat moet je ze nageven: Walvisbaai is slim. Minder beveiliging, minder steekpenningen, goede verbindingen door de Trans-Kalahari Corridor naar Gauteng. En als er iets misgaat, is er weinig bewijs van hun betrokkenheid.’
Mentz overweegt het standpunt en knikt. ‘Zou kunnen. Wat doen we?’
‘Osman vliegt via Windhoek, daar moet hij overstappen. We hebben daar een operator. Die is al met de auto op weg, hij zou een uur eerder dan Osman in Walvisbaai moeten zijn.’
‘Hoe laat komt Osman aan?’
‘Om één uur vanmiddag.’
‘Hoe goed is onze man in Namibië?’
‘Dat is Reinhard Rohn. Dertig jaar ervaring. Een oude jakhals. Zijn rapporten zijn altijd degelijk. Nauwkeurig.’
‘Hoe komen we toch aan die mensen?’ Maar dan fronst Mentz haar wenkbrauwen. ‘Als we een inside man hadden, Tau, dan stonden nu drie van onze beste teams Osman op te wachten.’
Masilo knikt alleen, hij heeft weinig zin in dit gesprek. Dan verandert hij van onderwerp: ‘We weten wie de zending diamanten van Johnson Chitepo gaat kopen.’
Het duurt even voordat Mentz de omslag kan maken. ‘O?’
‘De rolverdeling van dit drama wordt steeds interessanter. Inkunzi Shabangu heeft dit weekend de Committee weer gebeld met dit bericht. De nieuwste bijrol is kennelijk ene Willem “Tweetybird” de la Cruz, bendeleider van de Kaapse Vlakte.’
‘Dat meen je niet.’
‘Kom, Mac, aan het werk,’ zegt mevrouw Killian even na tienen en ze rolt haar stoel naast Milla’s bureau. Ze wacht tot MacFarland zijn stoel dichterbij rijdt voordat ze gaat zitten en de dikke mappen op het bureau legt.
‘Milla, dit is je eerste grote opdracht, en we moeten iets klaar hebben voor morgenochtend,’ zegt ze. ‘Maar maak je geen zorgen, Mac is je vangnet...’
Mevrouw Killian geeft Milla de eerste map.
‘Misdaadbendes op de Kaapse Vlakte. Er is heel veel materiaal en de uitdaging is om alles terug te brengen tot drie of vier bladzijden. Waarvan eentje over de achtergrond, maar gefocust op de laatste tien jaar, de rest is eigenlijk irrelevant. Eentje over de huidige stand van zaken, weer alleen de grote lijnen, een kort overzicht. Bedenk dat we het hoofdbestuur willen inlichten, maar we willen niet hun tijd verspillen. En dan een bladzij over een specifiek syndicaat: De Restless Ravens. Niet meer dan een alinea of twee over hun geschiedenis. Concentreer je op hoe ze er nu uitzien, waar ze nu mee bezig zijn. En dat brengt me bij jou, Mac. Jij gaat kijken naar ene Willem de la Cruz, ook bekend als “Tweetybird” of “Willy”.’
‘Wil-ie wel of wil-ie niet...’
‘Nu even niet, Mac. De la Cruz is de leider van de Restless Ravens, hij is degene voor wie we de meeste belangstelling hebben.’
‘En terecht. Je weet wat ze zeggen, één tweetybird in de hand...’
‘Mac!’
‘Maar kom op, moeder. Tweetybird. The Ravens, Willy... Op zijn zachtst gezegd freudiaans.’
Om vijf voor halfeen steekt Quinn zijn hoofd bij Masilo’s kantoor naar binnen. ‘Reinhard Rohn, onze man in Namibië, belde net. Hij staat in de aankomsthal van het vliegveld van Walvisbaai Osman op te wachten.’
‘Hij weet dat hij heel discreet moet zijn?’