‘Heb je iets gevonden?’
‘Zijn zoekgeschiedenis... Laat die wachtwoorden nog eens zien?’
Hij geeft ze aan haar en kijkt naar het scherm. Ze heeft Internet Explorer geopend op een pagina die Yahoo! Mail heet. ‘Uit zijn geschiedenis blijkt dat hij die webmail heeft gebruikt.’ Ze kijkt naar de vier rijen cijfers, typt in een venstertje ‘Speedster430’, en dan iets in een venstertje wat om een wachtwoord vraagt, maar hij ziet alleen asterisken.
‘Bingo,’ zegt ze, want de browser maakt een nieuwe pagina open. ‘Hij heeft een Yahoo-mailaccount. Dit is zijn adres:
[email protected]. En die serie met L66 is zijn wachtwoord.’
‘Aha...?’ Hij weet nog steeds niet hoe ze dat allemaal heeft uitgevogeld, maar dan wordt de hele pagina geladen en er is niets. Geen mail.
‘Volgens mij heeft hij alles gewist. Even kijken of er nog iets in de map Verstuurd staat...’ Ze klikt weer. De map is leeg. ‘Merkwaardig,’ zegt ze.
‘Hoezo?’
‘Kijk naar zijn Outlook. Kijk naar de documentenfolder op zijn harde schijf. Hij was niet echt van het opruimen. Maar zijn Yahoo-account...’
‘Is schoon.’
‘Heel erg schoon.’ Ze aarzelt even. ‘Maar er is nog iets...’ Ze gaat weer met de muis en de browser aan de gang. ‘Uit zijn geschiedenis blijkt dat hij ook veel op de website van zijn bank is geweest...’ De internetpagina van Absa verschijnt op het scherm.
‘Nee, ze hebben een rekening bij de Nedbank,’ zegt hij, want dat bleek uit de afschriften die Tanja Flint hem heeft gegeven.
‘Misschien,’ zegt Bella. ‘Kom, we proberen het bovenste nummer...’
Waarvan hij dacht dat het een telefoonnummer was.
‘En het kortere is misschien zijn pincode.’
Er verschijnt een nieuwe pagina.
Uw gekozen Sure-Phrasetm is flint d. Uw pincode is succesvol geverifieerd.
De laatste keer dat u bent ingelogd op Absa Internet of Mobiel bankieren was 25-11-2009.
Voer alleen de tekens van uw wachtwoord in die in de rode vakjes passen.
‘25 november,’ fluistert Mat Joubert. ‘Dat is de dag dat hij verdween.’
Bella van Breda voert de derde reeks cijfers en letters in. Het scherm verandert.
‘Hoe wist je dat?’ vraagt hij.
‘Zo zijn mensen. Ze gebruiken dezelfde dingen, dezelfde wachtwoorden. Dat is makkelijker om te onthouden.’
Ze kijken naar het scherm:
Saldo’s
Klik op een rekeningnaam of –nummer om de transactiegeschiedenis te bekijken.
Waarschuwing: het beschikbare bedrag op uw rekening kan chequeafrekeningen omvatten die nog niet volledig aan de bank zijn betaald, en die alsnog kunnen worden teruggeboekt.
Rekeningnaam
SPAARREKENING
Rekeningnummer
2044 677 277
Huidige saldo (R)
134.155,18
Beschikbare saldo (R)
134.105,18
Niet verrekend (R)
0,00
Joubert sist tussen zijn tanden door. 130.000 rand. Dat verandert alles. ‘Kun je dit printen?’ vraagt hij dringend.
‘Het kan niet zoekraken,’ zegt Bella kalm. ‘Kom, laten we zien wat er zoal op die rekening omgaat...’
Ze klikt op het rekeningnummer en er verschijnt een overzicht op het scherm.
En dan schuift Mat Joubert onwillekeurig achteruit in zijn stoel: ‘Krijg nou wat,’ zegt hij. ‘Krijg nou wat.’
‘400.000 rand?’ zegt Tanja Flint met een strak gezicht van de schok.
‘Het ziet eruit als twee contante stortingen,’ zegt Joubert. Ze zitten in de zithoek, hij op de bank, zij op een stoel, de salontafel tussen hen in. ‘Op 17 oktober 250.000 rand, en op 29 oktober nog eens 150.000 rand, wat een totaal van 400.000 rand oplevert. Toen heeft hij op 27 oktober een betaling gedaan van iets minder dan 250.000 rand, een rechtstreekse overboeking naar ene M. Marshall, en op 12 november nog een, aan “HelderbergUp”, voor iets meer dan 11.000 rand. De rest zijn contante opnamen, rente en bankkosten.’
Tanja zit op het puntje van haar stoel, brengt haar handen naar haar gezicht zonder haar ogen van de geprinte afschriften af te wenden. Haar lichaam schokt. ‘O mijn god,’ zegt ze.
93
Ze zegt tegen Mat Joubert dat ze niet weet waar het geld vandaan komt. Ze heeft nog nooit van ene M. Marshall of HelderbergUp gehoord.
Hij vraagt of er iets was wat Danie Flint verkocht kan hebben. Hij vraagt of Gustie Flint haar zoon geld kan hebben gegeven of geleend, of dat er een andere bron is die ze kan bedenken, hoe eigenaardig ook, zoals de Lotto, wat dan ook, en elke keer antwoordt ze ‘nee’ met wanhopige overtuiging. En dan: ‘Hoe kan hij dat voor me verborgen hebben gehouden?’ Haar gezicht verkrampt door de pijn van het verraad.
Voordat Joubert kan proberen die vraag te beantwoorden, roept iemand vanuit de keuken: ‘Hallo-o-o-o...’