‘Weet je het zeker?’ zegt de stem van Julius Shabangu door de luidsprekers.
‘Bijna zeker. Negenennegentig procent. Maar het ziet ernaar uit dat hij kameraad Bob in het duister laat tasten.’
‘Chitepo?’
‘Yebo.’
‘Hij steelt nu van Mugabe?’
‘Hij zorgt voor zichzelf.’
‘Oké. Dus wanneer gaat het gebeuren?’
‘Snel, denk ik. Maar we proberen nog meer te achterhalen.’
‘En de route? Hoe werkt die?’
‘Het enige wat ik weet is dat hij met een Zuid-Afrikaan werkt. Iemand bij Natuurbeheer. Dus misschien gaat het via het Krugerpark, weet je wel, daar lopen verschillende grenzen doorheen. Het Gonarezhoupark en het Krugerpark zijn nu met elkaar verbonden. Dat denken we, dat ze via daar gaan.’
‘Oké, my friend, dat is heel goed. Maar we hebben details nodig.’
‘Ik weet het, Inkunzi. Ik blijf luisteren.’
‘Tatenda, my friend. Fambai zvakanaka.’
‘Fambai zvakanaka, Inkunzi.’
Quinn zet de opname weer stil. ‘Dat laatste betekent gewoon “het ga je goed” in het Shona. Het gesprek is redelijk standaard, ze houden het kort, net zoals het volgende. Hier is Shabangu degene die belt, het nummer dat hij belt is een huis hier in de Kaap, in Rondebosch-Oos, dat we natuurlijk van nu af aan gaan monitoren. Het huis is van ene Abdallah Hendricks, die tot nu toe niet op onze radar voorkwam.’ Hij klikt op een nieuwe digitale map.
‘Hendricks.’
De stem van Inkunzi, diep en autoritair: ‘Ik heb een boodschap voor Inkabi.’
‘Inka...? Ja, Inkabi. Wat is de boodschap?’
‘Zeg hem dat hij gelijk had. Onze vriend in Zimbabwe is terug in de exportbusiness, maar hij heeft nieuwe partners, en hij wil exporteren naar Zuid-Afrika. Zeg hem dat het negenennegentig procent zeker is, maar dat is alles wat we hebben. We proberen nog meer te weten te komen.’
‘Ik zal het ze vertellen.’
‘Oké, my friend. Dat is alles.’
‘Khuda hafiz.’
‘Oké.’
De elektronische klik van een telefoongesprek dat beëindigd wordt. Quinn draait zich van het scherm af en kijkt naar Mentz en Masilo. ‘“Inkabi” is het Zoeloe-woord voor “os”, zoals in Osman. Het is mogelijk de code die Shabangu en Osman overeengekomen zijn tijdens hun ontmoeting. Shabangu heeft dus gevoel voor humor.’
Masilo is de enige die glimlacht.
‘Je kunt er ook uit afleiden dat Hendricks een beetje overvallen werd. Hij herkende de code niet meteen. We denken dat dit de eerste keer was dat Shabangu het nummer belde, de eerste keer dat hij de code gebruikte om aan Osman te rapporteren nadat ze elkaar in Johannesburg hadden ontmoet,’ zegt Quinn.
‘Wat betekent “khuda hafiz”?’ vraagt Mentz.
‘Dat is een moslimbegroeting. Iets als “moge God je beschermen”. Zoals u hoorde, wist Shabangu het ook niet.’
‘We hebben geen idee wie het contact van Inkunzi Shabangu in Harare is?’
‘Nee, mevrouw. Maar we weten wel aardig wat andere dingen. We weten nu waarom Osman naar Shabangu is gegaan.’
‘Dat willen wij ook graag horen,’ zegt Janina Mentz.
‘Het plaatje is nog onvolledig...’
‘Dat weet ik, Quinn. En voor mij is het ook nog behoorlijk warrig.’
‘Begin bij het begin,’ zegt Masilo. ‘Het is heel belangrijk dat we allemaal precies begrijpen wat hier aan de hand is.’
Quinn knikt en denkt even na voordat hij tegenover hen komt zitten.
‘Nou goed,’ zegt hij. ‘Zie het als een toneelstuk met twee hoofdrollen en twee bijrollen. Hoofdrol nummer een is Johnson Chitepo. Hij is chef van het Joint Operations Command in Zimbabwe, hij was Mugabes rechterhand, hij was de man die destijds de deal heeft gesloten om de diamantmijnconcessies in Kongo in handen te krijgen. Hij was ook degene die de diamanten verkocht in die zorgeloze jaren, zodat hij en kameraad Bob centjes opzij konden zetten. Heel veel centjes. Maar dat was toen. Nu staat het er aanzienlijk anders voor. Mugabe en Chitepo zijn langzaam maar zeker hun macht in Zim aan het verliezen. Hun diamantenhandel is beknot door sancties en internationale verdragen, hun bankrekeningen zijn bevroren, al dat geld is feitelijk weg. Op het ogenblik is het Chitepo’s vurigste verlangen om snel weer een appeltje voor de dorst te vergaren voordat het einde komt. En het einde zal komen, dat is alleen maar een kwestie van tijd. Hij zit met minstens honderd miljoen dollar aan diamanten, maar krijgt geen kans ze rechtstreeks te verkopen. Maar nu heeft hij kennelijk nieuwe vennoten. Iemand bij Natuurbeheer, iemand die ze kan wegsmokkelen via het Krugerpark. Ben ik nog te volgen?’
Mentz knikt.
‘Onze tweede hoofdrolspeler is Sayyid Khalid bin Alawi Macki. Hij was degene die destijds Chitepo heeft geholpen met de diamantverkoop, hij was degene die de Kongo-diamanten omzette in contanten, die het geld witwaste en naar de Zwitserse bankrekeningen van Mugabe en consorten wegsluisde. Maar toen zijn kanalen werden afgeknepen, verzuurde de vriendschap tussen hem en Chitepo. Voordat ik verderga: we moeten een aantal dingen in gedachten houden als het om Macki gaat. Eén: zijn kernactiviteit is geld witwassen, en hij opereert overal in Afrika. We weten dat hij het doet voor de piraten in Somalië, voor de fraude- en drugsnetwerken in Nigeria en voor de autodiefstalsyndicaten in Mozambique. Twee: de internationale economische crisis heeft hem ernstig geraakt. Hij heeft gigantische verliezen geleden met investeringen in Dubai, zijn omzet is over het geheel genomen met meer dan zestig procent gedaald, en hij heeft het op het ogenblik zwaar. Drie: hij is een militante moslim uit Oman, de nieuwste en grootste groeimarkt voor Al Qaida. En vier: Macki heeft een zwak voor Al Qaida. Door zijn welvaart, zijn rijkdom en zijn ondersteuning stond hij in die kringen in hoog aanzien. En dat aanzien wil hij nu dolgraag terugwinnen.’