‘Ik had gedacht Margaret te vragen...’
‘Nee joh, gebruik die binnenhuisarchitecte, we trekken het allemaal van de belasting af.’
De Woodstock-remise van de Atlantic Bus Company zit in de Bromwellstraat, tegenover het industriegebied aan de metrolijn. Joubert moet bij het hek stoppen, en zich laten registreren door een bewaker voordat hij door kan rijden. Het lage kantoorgebouw staat midden op het grote omheinde terrein. Rijen blauwe bussen, een werkplaats en reusachtige brandstoftanks helemaal achterin. Hitte slaat van het teer af, een zware lucht van diesel en olie.
Er is geen receptie. Hij loopt de hele gang door voordat hij een kantoordeur vindt waarop neville philander, remisemanager staat. Hij klopt aan.
‘Kom binnen,’ roept een stem.
Joubert doet de deur open. Philander houdt een hand over de hoorn van een telefoon en zegt: ‘Ik kom zo bij je,’ en dan in het toestel: ‘Recovery is onderweg, Jimmy, even volhouden... Nee, ik heb hier mensen, ik moet ophangen. Oké, bye.’ Hij legt de telefoon neer, staat op, steekt zijn hand uit en zegt: ‘Jij bent die privédetective?’
Daar zal hij aan gewend moeten raken. Hij loopt het airconditioned kantoor in en schudt de grote bruine man de hand. ‘Dat klopt. Mat Joubert.’
‘Neville Philander, ga zitten, het loopt hier totaal uit de klauwen.’
De telefoon begint weer te rinkelen. Philander staat op, loopt naar de deur en roept door de gang: ‘Santasha, hou alle telefoontjes tegen, ik heb bezoek.’
‘Oké, lovey,’ roept een vrouwenstem terug. Philander komt weer zitten. ‘Gekkenhuis, wat ik zeg, waar waren we? Je wilt zeker info over Danie...’
‘Als je kunt praten.’
‘Hoofdkantoor zegt dat het oké is. Tanja heeft een officieel verzoek ingediend.’
‘Ik wil je tijd niet verdoen. Eigenlijk maar twee dingen: heeft Danie Flint problemen gehad op het werk, en heeft hij zich de maanden voor zijn verdwijning eigenaardig gedragen, anders dan normaal?’
‘Hier zijn altijd problemen op het werk. Ben je ex-saps?’
‘Ja.’
‘Dacht ik al, daar zie je naar uit. Kijk, Danie was regiomanager, er zitten er hier normaal gesproken vier, het is een lastige baan...’
De telefoon op zijn bureau gaat weer over. ‘Jirre,’ zegt hij en hij springt weer op en roept door de gang: ‘Santasha, doe me een lol!’
‘Sorry, Neville, mijn fout, lovey...’
Hij komt weer zitten. ‘Het punt is, de taak van de regiomanager is de chauffeurs en de routes te managen. Danie was Atlantic North, dus alles van hier tot aan Atlantis, inclusief Milnerton, Montague Gardens, Killarney, Du Noon, Richwood, Table View, Blouberg en Melkbos, niet echt de grootste regio, maar met al het werk aan de N1 en de overstaphaltes is het een hoop gezeik, laat ik je dat vertellen. Anyway, het meeste werk zijn de chauffeurs, want de ene helft maakt problemen en de andere helft loopt te klagen. Als regiomanager ontsla je er minstens drie of vier per maand, dus als je me vraagt of hij conflicten heeft gehad op zijn werk, dan zeg ik “ja”, er waren conflicten, maar Danie kon het aan. Hij kan goed met mensen omgaan, hij is een communicator, krijgt respect, en hij liep nooit met zijn blankheid te koop, if you know what I mean. Hij was, onder ons gezegd en gezwegen, de populairste van de vier, dus ik denk niet...’
De telefoon gaat weer. Philander kijkt ernaar en dan naar de deur. Het rinkelen stopt.
‘Sorry, Neville, sorry lovey...’
‘Jirre,’ zegt Philander, ‘ik zweer het, abc staat voor Altijd Belachelijke Chaos, je moet gek zijn om hier te werken. Ik kom een man tekort en het management wil nog geen nieuwe, want straks komt Danie uit de lucht vallen, snap je. Wat kan ik je nog meer vertellen?’
‘Zijn vrouw zegt dat er vorig jaar een staking was.’
‘Ja, dat is een ander verhaal, twee weken lang, in het hele bedrijf.’
‘Over geld?’
‘Nee. Ons Driver Risk Management Program. Maar Danie had er niet veel mee te maken, het werd gemanaged door de afdeling van mister Eckhardt.’
‘Mister Eckhardt?’
‘Mister François Eckhardt, chief operations officer. Anyway, die staking was niet best voor ons, maar hier ter plekke was er geen conflict, we hebben gewoon elke dag zitten duimendraaien.’
‘Danies gedrag voordat hij verdween? Heb je iets... abnormaals opgemerkt?’
‘Moet je me eerst vertellen wat hier normaal is, zoiets bestaat hier niet, je ziet zelf hoe het gaat. Anyway, het is lastig te zeggen. De regiomanagers zijn het grootste deel van de dag op pad, vooral ’s ochtends en ’s middags, checken de routes, de rest van de tijd is het papierwerk op kantoor, geen tijd voor geouwehoer, dus ik zou het niet echt gemerkt hebben of zo. Niet echt. Onze Danie is altijd een en al smile, zijn werk is goed, hij is een doorzetter, ik zei altijd tegen hem: “Eigenlijk ben je gewoon op mijn baan uit.”’