Masilo legt snel het verband. ‘Becker.’
‘Inderdaad. We vermoeden dat die in de tas zat waar Osman zo aan verknocht was. Het ziekenhuispersoneel zegt dat dat het eerste was waar Osman naar zocht toen hij bijkwam. Maar er is nog iets. Het derde wat de zuster namens Osman moest zeggen was: “De hond rijdt in een blauwe Citi Golf, CA 143 en nog vier cijfers.”’
‘Ze gaan hem zoeken.’
‘Dat denk ik ook.’
‘Heb je daar mensen?’
‘Ik heb nu acht man bij het ziekenhuis, Osman ligt in isolatie. Dolly is intussen ook aangekomen, hij dreigt met juridische stappen.’
‘Laat maar dreigen, hou ze alleen allemaal bij hem weg.’
70
iThemba Computers bevindt zich op de eerste verdieping van Oxford House in de hoofdstraat van Durbanville. De jonge man achter de toonbank herkent Milla, ondanks de hoofddoek. ‘Hallo, mevrouw,’ zegt hij.
‘Hallo,’ zegt Milla. ‘Mijn buurman,’ ze wijst naar Becker, ‘heeft een probleem met zijn computer.’
‘Wat kunnen we doen voor meneer?’
‘Ik ben mijn Windows-wachtwoord vergeten,’ zegt Lukas Becker.
‘XP of Vista?’ vraagt de jonge man.
Burzynski is aan het woord als Masilo terugkomt. ‘... hebben belangstelling voor Osman, dus we weten allebei dat het hier om lokaal moslimextremisme gaat, Janina. Ik zie echt niet in waarom we daar preuts over moeten doen.’
Masilo gaat zitten, trekt zijn schrijfblok naar zich toe en schrijft op: Osman gevonden. In ziekenhuis. Wij bewaken hem.
Mentz leest mee terwijl hij schrijft, en knikt even.
Masilo slaat het schrijfblok om.
‘Jullie kunnen het schip niet vinden,’ stelt Mentz sceptisch.
‘We hebben elk vaartuig van ongeveer dat tonnage dat de lrit en ais uit heeft staan gelokaliseerd. En geloof me, het viel niet mee. Het punt is dat er drie mogelijke verklaringen zijn. De eerste is dat ze zich ergens schuilhouden. Niet erg waarschijnlijk, ik weet het, maar als ze zijn uitgelogd en zich absoluut niet verplaatsen en goed gecamoufleerd zijn, zouden ze ermee weg kunnen komen. De tweede mogelijkheid is dat ze het schip gekelderd hebben. Wat ons natuurlijk op de vraag van het waarom brengt, en deze mogelijkheid nemen we dus niet echt serieus. De derde is dat ze onder een valse lrit varen, en als dat het geval is, dan zitten we in de puree. Het zou weken duren om elk schip daarop te checken.’
‘Je zei dat jullie het nog liever willen vinden dan wij.’
‘Ja.’
‘Waarom?’
‘We wisten dat je die vraag zou stellen, Janina. Ik heb hierover de hele nacht met Langley aan de lijn gehangen, en waar het op neerkomt is dat ik geen toestemming heb om meer te zeggen dan dit: wij geloven dat de lading op The Madeleine van vitaal belang is, zowel voor de Amerikaanse als voor de Zuid-Afrikaanse nationale veiligheid.’
‘Dus jullie weten wat wij weten.’
‘Ik weet niet wat jullie weten. Maar laat me je officieel voorstellen aan mijn twee collega’s,’ en hij wijst naar de twee van wie Mentz niets weet. ‘Janet Eden is senior analist bij mena, het Office of Middle East and North Africa Analysis. Jim Grant zit bij het Office of Terrorism Analysis. En ze zijn allebei naar Zuid-Afrika gekomen vanwege jouw solas-verzoek. Janet, neem jij het woord?’
Het is een slanke, aantrekkelijke vrouw, goed verzorgd, in de veertig. ‘Dank je, Bruno.’ Ze wendt zich tot Mentz en Masilo. ‘Ik ga me niet verontschuldigen voor het feit dat we niet in staat zijn al onze inlichtingen te delen. We zijn allemaal grote jongens en meisjes, doen hetzelfde soort werk. We kennen de regels,’ zegt ze zakelijk en zelfverzekerd. ‘Dus laat me jullie vertellen wat ik wel kan vertellen. Ongeveer tien weken geleden merkten Jim en ik onafhankelijk van elkaar dat er communicatie op hoog niveau plaatsvond tussen verdachte Al Qaida-cellen in Oman, Pakistan, Afghanistan, en tot onze verbazing, Zuid-Afrika, met name Kaapstad. We hebben al eerder communicatie gezien tussen al-Shabab-cellen in Somalië en in Kaapstad, op lager niveau, makkelijk te decoderen, maar dit van Al Qaida was heel anders. Toen we met deze informatie naar onze superieuren gingen, werd een speciale eenheid gevormd die zich uitsluitend met deze zaak moest bezighouden, en waar ook Bruno en zijn collega’s hier bij betrokken waren. Tot onze grote frustratie gebruiken ze voor de communicatie een encryptie die in 2001 op Harvard is ontdekt door dr. Michael Rabin, en die waarschijnlijk onbreekbaar is. Ik zal jullie niet vervelen met de details – die kun je zo op Google vinden – maar het houdt in dat twee partijen een bron opzetten van reeksen totaal willekeurige getallen, en die reeksen dan naar elkaar sturen...’
‘We weten van de encryptie,’ zegt Mentz.