Hij boog wat verder voorover. ‘Ik kan de plek waar je gestoken bent zien, maar het lijkt erop dat de angel eruit is. Ben je altijd allergisch geweest?’
Ze knikte. ‘Alleen ben ik al jaren niet gestoken. Ik dacht dat ik er misschien overheen was gegroeid.’
‘Dat had best gekund,’ mompelde hij vals, ‘want je hebt duidelijk erg je best gedaan om te groeien.’
Ineens kreeg ze de erg onvolwassen behoefte iets naar zijn hoofd te gooien.
‘Jammer van de auditie, Roxie,’ zei hij op een overdreven dokterstoontje. ‘Misschien krijg je in het buitenland nog de kans te dansen.’
‘Misschien.’ Ze haalde haar schouders op alsof het geen punt was, alsof haar mislukte auditie niet de teleurstelling van het jaar was.
‘Doe je benen eens wat verder uit elkaar,’ instrueerde hij haar achteloos, maar met een gevaarlijke glinstering in zijn ogen.
Vanbuiten bevroor ze, vanbinnen smolt ze. ‘Hoe wijd?’ slaagde ze erin net zo achteloos te vragen.
‘Wijd genoeg voor mij natuurlijk.’ Zijn uitdrukking was nu openlijk uitdagend. Vol verwachting keek hij haar aan.
Ze zag dat hij er maar net in slaagde een grijns te onderdrukken. Kennelijk genoot hij er nogal van haar te plagen. Nou, wat hij kon, kon zij ook. Vastberaden stelde ze zich voor dat ze in ijskoud water dook, half bevroren water. Alles om te voorkomen dat ze ging blozen. Ze ging zich hier niet aanstellen als een verlegen puber. In plaats daarvan leunde ze zo ontspannen mogelijk naar achteren op haar handen en gooide haar hoofd in haar nek zodat haar haar niet in haar ogen hing. Toen spreidde ze haar benen zo ver mogelijk voor hem, en gezien het feit dat ze de split op drie manieren kon, was dat behoorlijk ver. ‘Zo goed?’ vroeg ze hees.
Hij keek naar haar benen, toen weer omhoog. Deed zijn mond open, sloot hem weer. Slikte, keek weer omlaag. ‘Zo ongeveer,’ mompelde hij, en ging tussen haar benen staan.
Ze negeerde de blos die zo te voelen zo’n beetje iedere centimeter van haar huid bedekte, en glimlachte zelfgenoegzaam. ‘Heb je ook beloofd met je patiënten te flirten toen je de eed van Hippocrates aflegde?’
‘Jij bent geen patiënt.’ Zijn blik ging naar haar gezicht.
‘Nee? Onderzoek je me nu dan niet, meneer de dokter?’
‘Nee. Niet als medicus. Ik geef je gewoon wat crème en die kun je er zelf op smeren.’
Ze wist niet wat er over haar heen was gekomen, maar de neiging om door te gaan met plagen was onweerstaanbaar. Zijn reactie, die verdedigend en wellustig tegelijk was, voedde haar ondeugende opwinding, waardoor ze het gevoel had dat ze alles kon zeggen. Hoe uitdagender, hoe beter. ‘Ga jij dat niet voor me doen?’ vroeg ze poeslief.
‘Nee.’ Hij deed een stap naar achteren. ‘Dat ga ik niet doen.’
‘O.’ Onschuldig keek ze omlaag. ‘Smeer je liever crème op die stoere rugbyspelers?’
‘Roxie.’ Hij kwam weer dichtbij staan, te dichtbij, zijn uitdrukking geïrriteerd. Zwijgend bestudeerde hij haar even, zich ervan verzekerend dat hij haar aandacht had. Toen liet hij zijn blik langzaam en waarderend over haar lichaam glijden. ‘Je haar is niet het enige dat veranderd is.’
Veelbetekenend keek hij naar haar borsten. Het was duidelijk dat hij wist hoe het zat, maar ze weigerde zich in verlegenheid te laten brengen. ‘Het is verbazingwekkend wat ondersteunend ondergoed kan doen voor een meisje.’
‘Heel verbazingwekkend,’ zei hij instemmend. Ineens grinnikte hij geamuseerd.
Onwillekeurig giechelde ze met hem mee, maar in plaats dat het de seksuele spanning tussen hen verminderde, werd die alleen maar groter. Evenals de neiging door te gaan met plagen. ‘Denk je dat ze niet echt zijn?’
‘We weten allebei dat ze dat niet zijn.’
Aanstellerig tuurde ze naar hem op van onder haar wimpers. ‘Inderdaad, maar zeg nou zelf, als je niet beter wist, had je je toch voor de gek laten houden, of niet?’
Opnieuw bestudeerde hij haar borsten, uitgebreid en aandachtig. ‘Absoluut.’
‘En ook al ken je de waarheid, het effect bevalt je, toch?’
Hij hield scherp zijn adem in en trok tegelijk een grimas. Toen schudde hij zijn hoofd. ‘Het is valse reclame. Als je een van die rugbyspelers aan de haak slaat, komt hij er snel genoeg achter hoe het zit. Wat ga je dan doen, aanbieden die kipfilets na de seks voor hem te bakken als avondeten?’
Ze rimpelde haar neus. ‘Geen kipfilets. Dat zou vreselijk gaan stinken.’
‘Wat zit er dan in je beha, watten?’
‘Gel pads. Dat geeft een veel natuurlijk gevoel.’
‘Voelen ze natuurlijk aan?’
Ze keek diep in zijn donkere ogen, die maar enkele centimeters bij die van haar vandaan waren. ‘Wil je dat zelf vaststellen?’ Ai, nu lag er echt een uitdaging op tafel. Ze kon hem zien denken, afwegen…