‘Ik heb me verdiept in supervoeding die goed is tegen kanker. Tomaten horen daar ook bij,’ zei ze, terwijl ze de salsa in de glazen gesteriliseerde potjes begon te scheppen die op tafel stonden.
‘Is je opa een tijd ziek geweest?’ Met ingehouden adem wachtte hij op haar antwoord. Het was de eerste echt persoonlijke vraag die hij had gesteld sinds die avond dat ze half slapend wat van haar geheimen had prijsgegeven.
Ze knikte kort en begon snel over iets anders. ‘Wat kwam je doen?’
‘Een beloning vragen omdat ik je de keuken laat gebruiken,’ zei hij op wellustige toon.
‘Wat voor soort beloning?’ vroeg ze quasi-argeloos.
Het was zo makkelijk haar op te winden, maar zo verdraaid moeilijk ervoor te zorgen dat ze zich op andere manieren wilde openen. ‘Drie potjes van die saus.’ Zijn lichaam reageerde onmiddellijk toen hij de flits van teleurstelling in haar ogen zag. ‘En…’
‘En?’ Haar mondhoeken gingen omhoog.
Na het eten legde Gabe een boekje voor haar op tafel. ‘Ken je dit?’
Met gefronste wenkbrauwen las Roxie de titel.
‘Het zijn de verkeersregels,’ zei hij. ‘Die ga jij bestuderen, want morgen heb je je theorie-examen.’
‘Echt niet.’
‘Jawel, want anders…’
‘Anders wat?’
‘Gaan we niet verder met het afwerken van je lijstje.’
Ze snakte naar adem toen ze zijn vastberaden uitdrukking zag. ‘Je bluft.’
Hij leunde naar achteren en klopte uitnodigend op zijn schoot. ‘Probeer me maar te verleiden.’
De vlammen sloegen haar uit, maar ze wilde niet toegeven aan zijn bazigheid. ‘Dan niet. Ik kan nog genoeg leuke dingen voor mezelf bedenken.’
‘Ik denk dat je zult ontdekken dat soloseks lang zo leuk niet meer is, Roxie,’ zei hij treiterig.
Ze pakte het verdraaide boek en sloeg het open op een willekeurige pagina. Alleen zodat ze haar brandende gezicht erachter kon verbergen, want ze wist dat hij vreselijk gelijk had.
‘Als je wilt, kun je het praktijkgedeelte in mijn auto doen. Dan zorg ik ervoor dat je gedekt bent door de verzekering.’
‘Bedankt, maar nee, dat kan ik niet doen.’
‘Je bent zeker bang in een auto te rijden die echt snel kan?’
‘Ik denk dat je wel weet dat ik niet bang ben voor snel.’ Ze wierp hem een suggestieve blik toe van over het saaie theorieboek.
‘Bij jou komt alles weer uit bij seks, nietwaar?’
‘Heb je klachten?’ vroeg ze spottend, het boek opzij leggend. ‘Wij zijn seks, Gabe,’ zei ze, wetend dat ze niet helemaal eerlijk was. Snel stond ze op van de tafel. ‘Vanavond staat er weer een leuke dansfilm op het programma.’
Tijdens het openingsnummer van de film piepte Gabes mobiele telefoon. Hij keek op de display en kreunde.
‘Wat is er?’ Roxie drukte op de pauzeknop van de afstandsbediening.
‘Een sms.’ Hij bestudeerde het scherm en scrolde door de lange tekst. ‘Een van de jongens zit in de problemen. Vreemdgegaan tijdens de zomertoer. Het was allemaal nogal openlijk en morgen zal het op de voorpagina van alle kranten staan.’ Hoofdschuddend gooide hij de telefoon op de grond. ‘Dit is dus de reden dat ze niet zouden moeten trouwen. Een verbintenis werkt niet bij deze levensstijl.’
Ze giechelde. ‘Meen je dat nou?’
‘Zeker,’ zei hij grimmig. ‘Die jongens zijn zo vaak weg. Ze staan onder enorme druk en met al die adrenaline in hun lijf hebben ze een ontlading nodig. Afstandsrelaties werken sowieso niet en bij deze sport zijn er nog meer risicofactoren.’
Met open mond keek ze naar zijn ernstige uitdrukking. ‘Een afstandsrelatie?’ vroeg ze spottend. ‘Gabe, die jongens zijn geen maanden of weken achter elkaar weg, we hebben het over dagen.’
‘Je begrijpt niet met welke verleidingen ze te maken krijgen.’
‘O, alsjeblieft. Verleiding is overal.’ Ze schudde haar hoofd. ‘De mannen die toegeven aan de verleiding tijdens een korte reis doen dat thuis ook als ze de kans krijgen. Niet de levensstijl is het probleem, maar de mannen die niet weten hoe ze hun rits dicht moeten houden.’ Ze grinnikte opnieuw. ‘Echt, Gabe, hoelang zijn jullie weg? Een week op zijn hoogst?’
‘Als we op toer gaan, is dat weken achter elkaar,’ zei hij defensief.
‘Ach, kom op, het is een enorme smoes en dat weet je. Prima als je je vrijheid niet wilt opgeven voor het geval er iets beters langskomt, maar gebruik je baan niet als slap excuus om geen verbintenis aan te gaan. Als je het wilde, zou je het doen, maar je wilt niet.’
Dat was waar, hij wilde niet. Hij was verbijsterd over haar inzicht, en over het feit dat ze hem klem had gezet met slechts een paar snedige zinnen. Ja, hij hield van korte flirts en als dat buiten de stad was, des te beter. Geen rommel in zijn achtertuin. ‘Oké, je hebt gelijk. Er was veel voor nodig om mijn vrijheid te krijgen en nee, die wil ik voor niets of niemand opgeven.’ Dat was nog steeds de waarheid, toch?