‘Nu mijn opa en oma dood zijn, ben ik vrij om te doen wat ik wil, te leven zoals ik dat wil.’ Hoewel ze het fijn vond dat ze haar grootouders zo had kunnen helpen, was dit haar tijd. Misschien had ze het verlangen om niet gebonden te zijn geërfd van haar moeder. ‘Ik heb me altijd afgevraagd waarom mijn moeder me zomaar heeft achtergelaten en nooit is teruggekeerd. Waarom wilde ze me niet?’
Die hoge rauwe vraag maakte haar klaarwakker. Ze slikte en voelde de ruwe huid in haar keel. Pas toen besefte ze dat ze had gesproken, en dat ze werd vastgehouden in een heel stevige omhelzing. Gabe was ook wakker, en ze had hem allerlei dingen over zichzelf verteld die ze nog nooit tegen iemand had gezegd. Haar ogen gingen wijd open, ze kreeg kippenvel en bevroor vanbinnen. O, verdraaid. Door die stomme hormonen die nog in haar lichaam zaten vanwege haar orgasme, had ze dit verward met intimiteit. Ze wilde niet dat hij medelijden met haar had of dacht dat ze een gefrustreerd behoeftig persoon was. Al haar interne alarmbellen rinkelden. Ze moest terug naar huis en deze non-relatie terugbrengen naar zijn duidelijk afgebakende status. Gewoon seks, verder niets.
Zo nonchalant mogelijk drukte ze een paar kusjes op zijn schouder en maakte zich los uit zijn omhelzing. Dit moest er niet uitzien als een vlucht. Hij hoefde niet te weten dat ze hem net haar meeste intieme zielenroerselen had toevertrouwd. Wanhopig probeerde ze iets oppervlakkigs en normaals te verzinnen om te zeggen. Kijkend door het raam naar de tuin, wist ze het. ‘Vind je het erg als ik straks je keuken gebruik om wat dingen te maken met die overvloed aan tomaten?’ vroeg ze, terwijl ze op de grond voelde waar haar kleren lagen. ‘Ik doe het wel wanneer je aan het werk bent.’
‘Natuurlijk vind ik dat niet erg,’ antwoordde Gabe. Wat hij wel erg vond, was dat ze ineens weer zo formeel en terughoudend deed en niet wist hoe snel ze bij hem vandaan moest komen na alles wat ze hem had verteld. Verdraaid, even had hij gedacht dat hij door haar verdediging heen was gebroken, die nog stekeliger was dan de heg buiten. Blijkbaar was dat dus niet zo.
‘Mijn keuken is niet groot genoeg.’
Had ze nu ook al het gevoel dat ze het moest uitleggen? Nijdig trok hij het dekbed hoger om zichzelf ervan te weerhouden toe te kijken terwijl ze zich aankleedde. ‘Jij hebt geen keuken.’ Ze had een gasbrander, een magnetron en een minibar die halfvol champagne zat.
Ze glimlachte slechts, wuifde en vertrok.
Gefrustreerd staarde hij naar het plafond. Hij was helemaal niet bang dat Roxie zich aan hem zou opdringen of bij hem zou intrekken zoals Diana had gedaan. Sterker nog, voor de eerste keer in zijn leven wenste hij dat ze bij hem zou intrekken. Hij had zelfs de idiote gedachte iets aan die garage te doen zodat ze wel bij hem moest komen wonen. Omdat die gammele trap hem deed huiveren. Evenals haar isolement.
Een paar dagen later kwam Gabe ’s middags terug van het stadion en hoorde hij dansmuziek naar buiten komen door de geopende ramen van het Boomhuis. Zijn hart sprong op. De afgelopen dagen hadden hij en Roxie iedere avond samen gegeten op het terras. Ze hadden gekletst over koetjes en kalfjes en hij had haar zelfs zo ver gekregen dat ze samen naar wat films hadden gekeken. De eerste keer had hij akkoord moeten gaan met haar keuze voor een vreselijke dansfilm, maar het was het waard geweest toen ze na afloop haar eigen versie van de danspassen had gegeven. Nu wisselden ze dansfilms af met een thriller. Hij was blij dat ze de avonden samen doorbrachten, want hij vond het geen fijn idee dat ze alleen was in die kleine studio. Er was geen reden dat ze geen tijd zouden doorbrengen samen. Dat betekende verder niets, toch?
Ze stond in zijn keuken en zag er meer uit als Roxanna dan als Roxie, met haar haren in een vlecht, geen make-up op en een schort voor. Toen zag ze hem, en werd ze puur Roxie. Hij liep naar haar toe. ‘Dat ruikt goed. Mag ik eens proeven?’
Ze haalde een lepel uit de la en stak die in de grote pan die meer op een heksenketel leek dan op een pan.
‘Mmm.’ Het smaakte zelfs nog beter dan het rook.
‘Geen zout, geen ei, geen zuivel, geen olie, geen gluten, geen vlees –’
‘Geen plezier,’ onderbrak hij haar.
‘Voordat je dat wist, vond je het lekker.’
‘Dat is waar.’
‘Het is helemaal organisch.’
‘Ik ben echt onder de indruk.’
Haar ogen vernauwden zich.
‘Echt waar,’ zei hij met een lach. ‘Het is heerlijk.’
Tevreden knikte ze. ‘Ik maak verdraaid goede salsa.’
Hij leunde tegen het aanrechtblad en keek toe terwijl zij werkte, luisterde geïnteresseerder dan hij voor mogelijk had gehouden naar haar verhaal over de voedingswaarde van de ingrediënten. ‘Hoe weet je dat allemaal?’ vroeg hij, toen hij er eindelijk in slaagde haar te onderbreken.