Hoofdstuk 9
Roxie stuurde Gabe weg om een douche te nemen, maar ze moest ook even op adem komen. Ze had nooit seks gehad met Jake, omdat ze van hem nooit zo opgewonden was geraakt dat ze kronkelend en hijgend op een koude vloer ging liggen zoals ze net had gedaan. Niet te geloven dat ze Gabe al die grensverleggende intieme dingen bij haar had laten doen, en dat zij het eerst bij hem had gedaan. Ze had het zelfs zo lekker gevonden dat ze nu alweer opgewonden was. Als ze niet oplette, werd ze te afhankelijk van hem. Daarom moest ze voldoende afstand bewaren.
Nadat ze zich had aangekleed, ging ze naar de tuin om groente te halen voor het avondeten. Gabe zat op het terras te eten en stak net zijn mes in een grote steak.
‘Waarom kom je niet ook hier zitten om te eten?’ vroeg Gabe. ‘In je studio is het zo krap. Ik beloof je dat ik niet zal bijten.’ Het klonk meer als een uitdaging dan als een uitnodiging.
Het was interessant te zien hoezeer ze zich op haar gemak voelde als ze fysiek werden, en hoe ongemakkelijk ze zich voelde bij het idee om gewoon wat tijd met hem door te brengen. Hij had zich voorgenomen dat ze elkaar wat beter gingen leren kennen, dus dat zou hij doen ook. Was ze misschien verlegen? Vanaf het begin was ze mondig en bijdehand geweest tegen hem, maar nu hij erover nadacht zou dat toch best kunnen. Na de danstraining bleef ze altijd een beetje aan de zijlijn als er nog wat werd gedronken. Toen ze zenuwachtig was geweest voor de eerste wedstrijd, had ze zich teruggetrokken op een stil plekje in plaats van dat ze iemand in vertrouwen had genomen. Ze woonde achter een hoge stekelige heg… Ja, het was heel goed mogelijk dat ze verlegen was.
‘Ik ben toch al bijna klaar,’ zei hij, om het wat makkelijker voor haar te maken.
Ze haalde haar schouders op. ‘Dan moet ik mijn eten halen.’
‘Doe dat dan,’ zei hij alsof het hem niet uitmaakte, wensend dat dat inderdaad zo was.
Drie minuten later zat ze tegenover hem op het puntje van haar stoel, haar bord vol met konijnenvoer. Geen wonder dat ze zo slank was. Hij hield het gesprek luchtig, vertelde anekdotes die met het rugbyteam te maken hadden. Toen ze zich voldoende op haar gemak voelde om ook iets te zeggen, vertelde ze over haar werk in een cadeauwinkel en over de gekke oude dames die daar kwamen. Hij zou haar graag vragen waarom ze niet voor een vlottere werkomgeving koos, een plek waar mensen van haar eigen leeftijd kwamen, maar dat was te persoonlijk, dus dat moest wachten tot later. Voorlopig was hij er tevreden mee haar te vermaken en aan de praat te houden tot het laat en donker was, en de slaapkamer wenkte.
In het grote bed in haar oude kamer strekte Roxie zich uit. Het was tijd om terug te gaan naar haar studio, maar ze lag zo lekker in Gabes sterke armen. Ze lag met haar hoofd op zijn borst en zijn hand speelde met haar haar. Nog een paar minuten. Het kon toch geen kwaad om even zo dicht bij elkaar te zijn, of wel?
‘Waarom ben je niet eerder gaan reizen?’ vroeg Gabe lui.
‘Ik moest dit huis klaarmaken voor de verhuur.’ Door de aardbevingen had het huis schade opgelopen, en ze had moeten werken om de reparaties te kunnen betalen.
‘Wat ga je doen als de champagne op is? Is er nog een lijst, of ga je gewoon voor onbepaalde tijd reizen?’
Ze ademde diep in en antwoordde toen: ‘Ik heb een nieuwe lijst, dus ik zal in het buitenland ook wat champagne moeten kopen.’ Er moest een nieuwe lijst komen. Haar reis was het begin van haar vrijheid.
‘Waar wil je als eerste naartoe?’
‘Dit ga je stom vinden,’ zei ze glimlachend. ‘Ik wil naar het ballet in Londen.’
‘Ballet? Vind je dat het leukst?’
Ze grinnikte. ‘Niet afkraken. Ik heb dertien jaar balletles gehad, vanaf mijn derde. Ik droom er al heel lang van naar het Londense ballet te gaan.’
‘Als je zo van ballet houdt, waarom ben je er dan mee gestopt?’ Hij wreef stevig met een hand over haar rug, trok haar ontspannen lichaam nog dichter tegen zich aan. ‘Kon je de lessen niet meer betalen?’
‘Het ging meer om tijd dan om geld. Er waren andere dingen die ik moest doen.’ Haar oma had net een beroerte gehad en haar opa had hulp nodig gehad bij de verzorging.
Hij wachtte of ze nog meer zou zeggen, maar toen ze dat niet deed, zei hij met een duidelijk gebrek aan enthousiasme: ‘Het ballet in Londen dus?’
‘Ja, het Royal Ballet in Covent Garden. Om een van de klassiekers te zien. Niet jouw ding, hè?’
‘Al die kerels die op en neer huppelen in maillots en niemand die iets zegt? Neuh,’ zei hij grinnikend.
Zijn borst trilde onder haar wang terwijl hij lachte. Een heerlijke massage. Plagend porde ze in zijn zij met haar knie. ‘Ik wist wel dat je iets zou zeggen over die maillots. Wat is daar mis mee? Rugbyspelers dragen ook nogal strakke kleding.’