Na de wedstrijd, die natuurlijk werd gewonnen door de Knights, werkte ze zich uit haar kostuum en trok haar nieuwe jurk aan voor de afterparty in het stadion. De jurk was niet overdreven kort of laag uitgesneden, maar hij zat strak op de juiste plaatsen. De gel pads had ze weggelaten, ze droeg nu een voorgevormde beha. Gabe wist toch al wat ze te bieden had, en tot haar vreugde wilde hij haar. Ze kon niet wachten tot ze straks eindelijk alleen met hem was, zodat ze de kus kreeg waarop ze al uren wachtte. De kus, en dan de rest.
Samen met een paar andere cheerleaders liep ze de drukke kamer in met een onbedwingbare glimlach op haar gezicht. Zoekend gingen haar ogen van de ene lange man naar de andere. Haar hart begon zo luid te bonzen dat ze het lawaai van de pratende en lachende mensen bijna niet meer hoorde. Een ijzige kou kroop langs haar ruggengraat omlaag. Voor ze het hele vertrek had doorzocht, wist ze het al. Gabe was weg.
Hoofdstuk 6
Om twee uur in de ochtend rende Roxie met veel kabaal de trap op naar haar kleine studio. Het Boomhuis was donker, dus Gabe sliep waarschijnlijk al, maar het kon haar niets schelen als ze hem wakker maakte. Na het feest was ze nog met een stel mensen naar een club gegaan. Ze had gedanst en lol gemaakt en net gedaan alsof het haar niets had kunnen schelen dat die lafaard zich niet aan zijn belofte had gehouden en ervandoor was gegaan.
Eenmaal binnen pakte ze de fles Bolly met de P van publiek optreden erop. Ze ging in de deuropening staan en liet de kurk knallen in de richting van het huis. Vervolgens nam ze een flinke slok rechtstreeks uit de fles. Het smaakte goed. Ze had het warm en was boos en opgewonden tegelijk. Slapen zou onmogelijk zijn nu. Champagne drinken op het trapportaal, in de koele nachtlucht, leek haar een prima idee. Kijkend naar het huis bedacht ze wat ze tegen Gabe ging zeggen als ze hem weer zag. Met ieder slokje werd ze kwader en opstandiger en kreeg ze meer zelfvertrouwen. Voor ze het wist, was de fles leeg. Verrekte kerel. Hij was haar iets verschuldigd. Waarom ging ze niet naar binnen om hem de waarheid te zeggen? Het was immers haar huis en ze had een sleutel.
Ze zette de fles binnen op tafel en pakte haar sleutels. Voor ze de trap af liep, schopte ze haar schoenen uit. Via de achterdeur ging ze het huis in. Ze wist niet welke kamer hij had gekozen, maar aangezien er maar twee slaapkamers waren, was ze daar zo achter.
Eerst ging ze naar de grote slaapkamer op de begane grond. Die was leeg, dus liep ze naar boven, naar haar oude kamer. De deur stond een stukje open. Ze duwde hem wijd open en keek naar binnen. De gordijnen waren open en doordat het licht van de volle maan de kamer in viel, kon ze aardig wat zien. Ze staarde naar het bed. Die rotzak lag gewoon lekker te slapen. Hoe in vredesnaam kon hij slapen terwijl zij werd gekweld door fantasieën over alles wat ze met hem wilde doen en wat hij met haar moest doen?
Automatisch liep ze dichter naar hem toe. Het was warm in de kamer en hij was slechts bedekt door een laken dat laag op zijn heupen rustte. Hij droeg geen pyjama of T-shirt. Ze nam zijn blote borst in zich op, ademde diep in terwijl ze naar zijn buikspieren keek.
Hij bewoog, opende zijn ogen en keek haar glazig aan. Kreunend sloot hij zijn ogen weer. ‘Verdraaide dromen. Rox…’
Als betoverd keek ze toe terwijl hij haar naam opnieuw kreunde. Ze zag zijn hand onder het laken glijden naar de plek waar het flink gekreukeld was. Toen zuchtte hij. O, oké… Ze glimlachte breed, verheugd te ontdekken dat ze niet de enige was die last had van expliciete dromen. Haar arm uitstrekkend, streek ze met een vinger over zijn borstbeen in de richting van zijn navel. ‘Ik ben hier.’
‘Wat voor de –’ Hij schoot overeind.
Zijn hand sloeg tegen die van haar en duwde haar vingers tegen zijn borst zodat ze voelde hoe zijn hart tekeerging.
‘Roxie?’ zei hij met grote ogen van schrik. ‘Wat doe jij hier in vredesnaam?’ Zijn borst zwoegde op en neer.
Vergeefs probeerde ze haar hand los te trekken. Kwaad keek ze hem aan. ‘Je ging ervandoor.’
‘Roxie…’ Hij gooide haar hand van zijn borst. ‘Je kunt niet zomaar ergens inbreken.’
‘Voor de duidelijkheid, dit is mijn huis. Maar geen paniek,’ teemde ze sarcastisch. ‘Ik ben hier niet om je aan te vallen of om bij je in te trekken. Ik kwam je gewoon even de waarheid vertellen.’
Hij blies een flinke ademteug uit. ‘Kon dat niet wachten tot morgen?’
‘Nee, want je gedroeg je als een eikel.’
‘Helemaal niet,’ snauwde hij terug. ‘Ik was juist erg aardig en ik heb je over je nervositeit heen geholpen.’
‘O, heb je dat zo geleerd tijdens je opleiding? Doe niet net alsof jij dit niet ook al dagen wilde, en waag het niet net te doen alsof er niet nog meer gaat gebeuren.’