‘Is dit jouw auto?’ vroeg Gabe verrast.
Toen ze hem met grote glimmende ogen naar het glanzende metaal zag kijken, kon ze een glimlach niet onderdrukken. ‘Zeker weten.’
Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en liet zijn hand toen over de motorkap glijden. ‘Tjonge.’ Toen fronste hij. ‘Stond er op een van die champagneflessen geen R voor rij –’ Met vernauwde ogen draaide hij zich naar haar toe. ‘Laat me je rijbewijs eens zien?’
‘Alleen als jij me je badge laat zien, agent,’ teemde ze, ervan genietend hem te bespotten. Ze was in een uitstekende bui, omdat hij niet had gewild dat ze met de spelers flirtte en ook nog eens onder het oog van iedereen met haar mee was gelopen.
‘Je rijdt illegaal.’ Hij keek verbijsterd, maar lachte toen plotseling. ‘Niet te geloven dat zo’n brave Hendrika zonder rijbewijs rondrijdt.’
Zich wapenend tegen zijn veel te charmante lach vroeg ze: ‘Waarom denk je dat ik braaf ben?’
‘O, kom op.’ Hij keek haar geamuseerd aan. ‘Je hebt me zelf verteld wat een braaf meisje je bent.’
Zuchtend rolde ze met haar ogen. ‘Maagdelijkheid heeft niets te maken met of een meisje braaf is of niet. Je moet die stereotype denkbeelden van je over vrouwen echt loslaten.’
Zijn grijns kreeg iets duivels. ‘Je hebt gelijk, maar ik weet niet of jij wel de geschikte persoon bent om me iets te vertellen over stereotypen. Hoe zit het met je nieuwe kapsel, je nepborsten, je beslissing om je zo flirterig te gaan gedragen? Je woont al tijden in een afgelegen huis en gaat nooit uit, en nu speel je ineens de rol van een wereldse vamp. Je bent Roxanna, niet Foxy Roxie.’
Foxy Roxie? Dat zou ze wel willen. ‘Ik speel helemaal niets. Ik ben geen kleuter die in de make-up la van haar moeder heeft zitten rommelen. Dus je hebt me gezien voordat ik mijn haren heb laten doen en zo. Nou en? Ik ben tot meer slechte dingen in staat dan jij je kunt voorstellen.’ Op dit moment dacht ze in ieder geval heel wat slechte dingen, en dat ze in het verleden nooit iets illegaals had gedaan, betekende niet dat ze dat nooit zou doen.
De geamuseerdheid verdween uit zijn heldere zwarte ogen. ‘Eigenlijk kan ik me dat best voorstellen.’ Zijn stem werd zachter. ‘Geloof me, dat kan ik.’
Ze had behoefte aan wat afstand, dus draaide ze hem de rug toe om in de auto te gaan zitten. Hij deed echter een stap naar haar toe en kwam zo dicht naast haar staan dat ze het portier niet open kon maken.
‘Als jij in staat bent tot zondige dingen…’ mompelde hij in haar oor, ‘waarom heb je dan nooit seks gehad met je vriendje op de achterbank van dit schatje?’
Terwijl de vlammen haar uitsloegen, duwde ze tegen zijn schouder aan, maar hij gaf niet mee. ‘Omdat dat respectloos zou zijn geweest,’ antwoordde ze ademloos.
Hij draaide zich naar haar toe, leunde tegen het portier en duwde zijn gezicht praktisch tegen dat van haar. ‘Niet respectlozer dan rondrijden zonder rijbewijs. Hoe kan het dat de politie je nooit heeft betrapt?’
Ze haalde haar schouders op, vechtend tegen de drang om nog iets verder naar voren te leunen, zodat haar mond die van hem raakte. ‘Het is een oldtimer in topconditie. Ik denk dat ze aannemen dat de dame die achter het stuur zit veel te veel om de auto geeft om iets illegaals te doen. Bovendien rijd ik altijd heel voorzichtig.’
‘Het moet zwaar zijn om te sturen,’ zei hij bijna afwezig, zonder haar blik los te laten. ‘Wie heeft je auto leren rijden?’
‘Mijn opa. Deze auto was zijn vreugde en trots en ik respecteerde hem, dus nee, ik zou niet willen dat er spermavlekken kwamen op het leer.’ Dat zou ze haar grootouders nooit hebben aangedaan. Vooral niet omdat haar moeder hen al zo had teleurgesteld door heel jong zwanger te raken en de baby bij hen te dumpen.
Haar taalgebruik deed hem glimlachen. ‘Waarom heb je je rijbewijs nooit gehaald?’
‘Het is er gewoon nooit van gekomen,’ zei ze afwerend. Eerst had ze geen tijd gehad, omdat ze voor haar opa had moeten zorgen. De afgelopen maanden had ze het kunnen doen, maar als een soort passief verzet tegen de overheidsinstellingen die haar en haar grootouders in de steek hadden gelaten, had ze dat niet gedaan. Ze was enorm aan haar lot overgelaten, had alles zelf moeten regelen. Lang geleden was er wel eens een maatschappelijk werkster langs geweest, maar de laatste jaren niet meer, omdat ze toen geen kind meer was. Vlak voor haar zeventiende verjaardag was haar oma gestorven en toen haar opa ziek werd, was zij de enige die voor hem kon zorgen. Het was een lang ziekbed geworden en er was nooit iemand geweest om haar te helpen.
‘Je hebt een rijbewijs nodig. Je kunt niet blijven rijden zonder.’
Wie was er nu braaf? Het viel haar op dat Gabe veel conservatiever was dan de mensen dachten. ‘Ik werk eraan.’