In de huidige tijd, en in de westerse wereld, werd de Kamasutra vooral gezien als een boek vol seksstandjes. Vele schrijvers hadden er hun eigen ideeën op geïnspireerd. Ze klikte wat websites aan. Hoewel in het oorspronkelijke boek over vierenzestig handelingen werd gesproken, bestonden er sites waarop meer dan honderd Kamasutra-standjes te vinden waren. Ze klikte er een paar aan. Sommige leken haar weinig bijzonder, andere waren juist onmogelijk ingewikkeld. Overal werd uitgelegd hoe je tot deze positie kon komen en welk genot je kon ervaren, zowel voor de man als de vrouw. De uitleg was ronduit technisch. Nergens stond wat de betekenis van het betreffende standje was. Hoe langer ze zocht, hoe meer ze tot de conclusie kwam dat er misschien wel geen symbolische betekenis was. Dat de Kamasutra een praktisch leerboek was, bedoeld om stellen te helpen het leuk met elkaar te krijgen, ook al waren ze door keuzes van anderen samengebracht in een verbintenis waar ze allebei in eerste instantie geen gevoel bij hadden. Als die betekenis in de basis inderdaad ontbrak, wat wilde de moordenaar dan zeggen met de posities waarin hij zijn slachtoffers manoeuvreerde?
Ze maakte aantekeningen van haar bevindingen, al wist ze niet precies hoe ze die moest plaatsen. Het leek er steeds meer op dat de moordenaar net zoveel, zo niet minder, van de Indiase leer afwist dan dat zij met een beetje googelen bij elkaar kon krijgen. De moorden mochten dan slim gepleegd zijn, de filosofie erachter leek weinig voor te stellen. Het was net alsof de moordenaar uitsluitend op het idee van de Kamasutra was gekomen door de naam van de club. Ze tikte met haar vinger tegen het tafelblad terwijl ze nadacht. Wat opvallend was, was dat juist het standje waarnaar de club was vernoemd niet was gebruikt. Was dat bewust? Of stond dat nog op het lijstje? Als een soort hoogtepunt van zijn werk? Als dat zo was, stond hun nog heel wat te wachten.
Ze keek op de klok. Als ze niet te laat wilde komen, moest ze eigenlijk wel gaan. Ze sloot haar laptop af en zocht haar spullen bij elkaar. Het was tijd om aan het werk te gaan.
Sanne herkende de club bijna niet. Barbino had stylisten ingehuurd om de gemaskerde avond – of het ‘bal masqué’, zoals het op de aankondiging stond – tot een groots evenement te maken. Ze keek haar ogen uit. Grote gedrapeerde doeken van zwart fluweel sierden de wanden en plafonds. Ze waren voorzien van talloze maskers, de meeste zwart met zilveren en gouden versierselen. Een paar meiden waren al omgekleed. Ze droegen zwartleren jurkjes, op de zijnaden afgezet met zilveren studs, en pumps met duizelingwekkend hoge stilettohakken. De jurkjes hadden een opengewerkte rug en een decolleté tot het middenrif, bij elkaar gehouden door een leren koordje. Ze droegen een eveneens zwart masker, dat hun gezicht bedekte vanaf halverwege hun voorhoofd tot onder hun ogen. De ogen zelf waren natuurlijk vrijgehouden, maar hun blik vangen ging alleen als je dichtbij stond. Rondom de ooggaten zaten zilveren glitters, waar het licht op viel en die het zicht van een afstandje ontnamen. Sanne kon zich voorstellen waarom de gemaskerde avond zo’n succes was. Ze moest toegeven dat de pakjes best stijlvol waren en dat de maskers een bijzonder effect gaven.
Ze liep naar de woonkamer om zich om te kleden. Een paar meiden liepen net weg toen ze binnenkwam, daarna had ze de ruimte voor zich alleen. Er hing een hele rij van deze jurkjes klaar. Sanne zocht er eentje in haar maat en trok het aan. Er zat zelfs een bijpassende string bij. Het leer van het jurkje was soepel en zat niet eens vervelend. Het sloot zich om haar lichaam. Ze keek in de spiegel. Het jurkje sloot nauw om haar taille. De paar kilo die ze tijdens haar vakantie in Thailand was aangekomen, waren inmiddels weer verdwenen. Vijf, zes keer per avond seks, soms vaker, was een inspannende work-out. Sportte ze vroeger een paar keer per week, nu kreeg ze met gemak genoeg lichaamsbeweging. Ze grinnikte in zichzelf bij die gedachte.
Ze haalde haar hand door haar kastanjebruine haar en twijfelde of ze het los zou laten of zou opsteken. Uiteindelijk haalde ze een bus mousse uit haar tas en kneedde wat door de uiteinden van haar lokken. Ze was gezegend met makkelijk haar, dat van zichzelf een lichte slag had. Een beetje mousse en het viel eigenlijk vanzelf in model. Ze pakte het masker en hield het voor haar ogen. Daarna maakte ze de sluiting aan de achterkant vast en stelde de bandjes iets bij. Ze keurde het resultaat in de spiegel. Het zag er best spannend uit, stelde ze tevreden vast. Ze leunde wat naar haar spiegelbeeld toe en zag haar donkerbruine ogen door de kleine openingen. Het masker was van leer en zwaarder dan ze had gedacht. Ze haalde een fuchsiaroze lipstick uit haar tas en werkte haar make-up bij. Daarna liep ze naar de rij schoenen en vond een paar in maat 39. De hakken waren hoger dan ze tot nu toe had gedragen en ze moest even wennen. Ze liep een paar keer heen en weer tot ze de juiste tred had gevonden. Ze wierp nog één blik in de spiegel, haalde diep adem en liet zichzelf in haar rol groeien. Vanaf nu was ze weer Sandy.