‘Is hij verdachte?’
Ze merkte Rudi’s lichte twijfel. Zolang ze niet aan deze zaak werkte, was dit soort gevoelige informatie niet voor haar oren bestemd. Toch zei hij: ‘Op dit moment is iedereen verdachte en inderdaad, we doen achtergrondonderzoek naar hem. Als je het mij vraagt heeft hij al jaren meer geld dan hij kan uitgeven, maar dat is natuurlijk niet de kern van deze zaak.’
‘En de slachtoffers?’ Sanne klom verder op het bed en leunde achterover in de kussens. Ze wierp een blik naar buiten en zag de zon, het strand en de palmbomen, maar het vakantiegevoel was weg.
‘Tja. Wat ik zeg: ze lijken willekeurig.’
Sanne fronste. Het gebeurde niet vaak dat een moordenaar zijn slachtoffers echt willekeurig koos. Soms leek het op het eerste gezicht zo, maar bleek later in het onderzoek dat er toch een link bestond tussen de slachtoffers en de dader.
‘Precies’, zei Rudi, toen ze die gedachte hardop uitsprak. ‘We moeten dat nog verder onderzoeken, maar ogenschijnlijk is er geen verband, behalve dan dat ze in de Soixante Neuf worden vermoord. Het is dan ook aannemelijk dat als de dader doorgaat met deze Kamasutra-moorden, het volgende slachtoffer weer in de club valt. En daarom hebben we iemand nodig om undercover te gaan.’ Hij liet een stilte vallen voor hij zei: ‘Jij.’
Sanne gaf geen antwoord.
‘Ik moet eerlijk zeggen dat het een pittige klus is’, zei Rudi. ‘Je gaat undercover als luxe callgirl met alles wat daarbij hoort: seks met vreemden, pijpen, triootjes; je moet ertegen bestand zijn.’
Sanne liet die woorden door haar hoofd gaan. Ze schrok er niet meteen voor terug. Seks met vreemden. Ze dacht aan Pat. Hij was een vreemde. En de seks was weergaloos. Ze was niet roomser dan de paus. Ze had het zo vaak gedaan met mannen die ze niet kende, en die ze daarna nooit meer had gezien. Soms was het ronduit dramatisch geweest, maar vaker was het superspannend en opwindend. Zo spannend dat zij en Mr. Bunny nog dagenlang van de herinnering hadden kunnen genieten. Ze was niet preuts, ze had zeker grenzen maar die werden niet snel bereikt en ze was – wist ze van de keren dat de onbekende in kwestie nogal was tegengevallen – in staat heel behoorlijk een orgasme te faken. Callgirl. Waarom niet? Ze wist dat ze het kon. En het kon haar terugkeer betekenen.
Rudi vatte haar zwijgen op als twijfel en haastte zich om te zeggen: ‘Maar alleen als je er klaar voor bent. ik ben mijn vertrouwen in jou niet kwijtgeraakt, Sanne, maar je moet ook vertrouwen in jezelf hebben. Alleen dan kun je weer aan de slag.’
Sanne liet haar gedachten de loop terwijl ze naar buiten staarde. Een bootje voer traag voorbij in de baai. Ze volgde het met haar blik. Ze had afstand genomen van de vorige zaak. Misschien was het nog niet allemaal verwerkt, maar ze had het voldoende losgelaten. Natuurlijk zou ze zich nog een maand in Thailand kunnen vermaken. Er waren prachtige eilandjes waar ze nog niet was geweest, cultuurschatten die de moeite van het bezoeken waard waren en had ze zich niet voorgenomen aan het eind zeker nog een week in het drukke Bangkok door te brengen? Dat zou ze moeten doen, dat zou de verstandige keus zijn. Haar psycholoog zou vast trots op haar zijn als ze dat deed. Vervolgens zou ze zich over een maand bij de dienst melden en langzaamaan haar werkzaamheden weer opbouwen.
Maar Rudi belde niet voor niks. Als hij iemand anders had die deze klus kon doen, zou hij haar met rust laten. Hij had haar nodig, en dit was haar kans om terug te komen. Dit was haar kans om aan te tonen dat ze wel degelijk gemaakt was voor dit vak, dat wat er was gebeurd een fout was geweest die ze niet opnieuw zou maken. Dit was haar kans om haar eer te herstellen en het respect terug te winnen.
‘Sanne?’ vroeg Rudi, toen ze een tijdje niks had gezegd.
Ze haalde diep adem. ‘Maandagochtend briefing?’
2
Sanne kon het gevoel dat door haar heen ging toen de wielen van het landingsgestel de grond raakten, niet goed omschrijven. Ze kon niet zeggen dat ze Nederland had gemist, al was er wel het vertrouwde gevoel dat hoorde bij thuiskomen. Zo meteen zag ze haar moeder weer, dat was fijn. Ze had haar gemist, ook al zagen ze elkaar niet dagelijks. Haar moeder begreep niet waarom ze nu al terug was gekomen. Of eigenlijk: waarom ze nu alweer aan het werk ging. Sanne kon het haar ook niet uitleggen. Ze mocht inhoudelijk niks over de zaak zeggen. Al vermoedde ze dat als ze dat wel had gekund, haar moeder alleen maar nog minder zou begrijpen waarom ze naar huis was gekomen. Het avontuurlijke had Sanne niet van haar. Haar moeder verzuchtte weleens dat ze dat van haar vader had. Vroeger had Sanne het maar wat spannend gevonden als haar moeder zoiets zei. Ze had haar vader nooit gekend, hij had haar en haar moeder in de steek gelaten toen ze nog geen jaar oud was. Pas later had ze begrepen dat als haar moeder zei dat ze iets van haar vader had, dat niet als compliment was bedoeld. Wat betreft haar hang naar avontuur zou het trouwens wel waar zijn dat dat de inbreng van haar vader was. Sanne kende niemand die zo gehecht was aan zekerheid en veiligheid als haar moeder.