Rudi knikte. ‘Ik volg je. En het begint er steeds meer op te lijken dat de slachtoffers met pure willekeur worden gekozen.’
‘Wat betekent het dat de gemakkelijke mannen worden uitgekozen?’ vroeg Sander Derijcke.
‘Een dader die op safe speelt?’ gokte Sanne. ‘Iemand met weinig fysieke kracht? Althans, minder dan de slachtoffers. Een vrouw?’
Rudi knikte. ‘Op dit moment zou ik zeggen dat een vrouw net zo waarschijnlijk is als een man. Misschien wel waarschijnlijker. Maar we moeten ons niet blindstaren.’
‘Een werkneemster?’ vroeg Sander.
Rudi knikte. ‘Kan. Of eentje die is ontslagen. Afgewezen, misschien. Probeer erachter te komen of er onlangs iets is voorgevallen.’
Sanne knikte sarcastisch. ‘Goed idee.’ Alsof dat niet allang op haar lijst stond. ‘Maar het is nu zoeken naar een speld in een hooiberg. Iets meer specificatie zou helpen.’
Rudi zuchtte. ‘Ik heb vijfentwintig man die aan de zaak werken. Voorlopig, althans. Voor de middag hoop ik meer te hebben.’
Sanne legde de map naast zich neer. Hier schoten ze niet veel mee op.
‘Wat heb jij verder?’ vroeg Rudi.
Ze nam een slok koffie en ordende haar gedachten. ‘Het kost tijd om door te dringen. De meisjes accepteren me, oppervlakkig. Maar ze zijn allemaal zo gesloten als oesters. Ik moet hun vertrouwen winnen voor ze echt iets loslaten. Over anderen praten ze trouwens maar al te graag, maar ik hecht daar niet al te veel waarde aan.’
‘Veel geroddel?’
‘Alleen maar. Ze vertrouwen elkaar bepaald niet. Als ze elkaar een hak kunnen zetten om er zelf beter van te worden, zullen ze het ook niet laten.’
‘Vrouwen onder elkaar’, zei Sander Derijcke. Het leverde hem een sarcastische blik van Sanne op.
‘Wat ik wel weet, is dat Shania op alle avonden dat er iemand werd vermoord aan het werk was. En dat ze het laatste meisje was met wie Bladel het heeft gedaan.’
‘Heeft ze er iets over gezegd?’
‘Ze maakte er een heel drama van, maar volgens mij was dat een hoop theater. Ze is een van de harden, zeg maar. Ze ziet mannen als lopende portemonnees, waar ze het maximale uit moet halen. Ik kan me niet voorstellen dat ze echte tranen heeft gelaten om de dood van een man om wie ze uiteraard niets gaf.’
‘Waarom doet ze dat dan?’ vroeg Sander.
‘Aandacht. Daar is ze dol op. Allemaal zijn ze daar trouwens dol op. Vooral van Barbino of Alexander. Als zij je mogen, zit je natuurlijk goed.’
‘Aandacht...’ Rudi liet de woorden duidelijk in zijn gedachten rondgaan. ‘Zijn er meisjes die op dat front juist tekort worden gedaan? Die door Barbino genegeerd worden?’
Sanne knikte. ‘Ja, genoeg. Bij hem moet je jezelf in de kijker spelen, anders ziet hij je nauwelijks staan. Shania is daar trouwens heel goed in. Zij is duidelijk van plan de favoriet van Alexander te worden.’
‘Lukt dat?’
‘Niet echt. Maar goed, dat zegt volgens mij niet zoveel over de moorden. Ik zie er in elk geval geen motief in. Shania is afhankelijk van de club, dus er is haar veel aan gelegen om de naam goed te houden.’ Er schoot haar iets te binnen. ‘Wie trouwens ook een hoop aandacht wil is Felicia, de vriendin van Marco.’
‘Die woont toch in Maastricht?’
‘Ja, maar ze is voortdurend in de club, ook zonder Marco. Ze schijnt er de laatste tijd vaker te zijn dan voorheen. Dat is de meisjes opgevallen.’
Rudi maakte een aantekening.
‘Hoe gedraagt ze zich?’
‘Irritant. Alsof ze de baas is. De meiden haten haar.’
Rudi keek even voor zich uit. ‘En Barbino?’
‘Daar ben ik nog niet zeker van. Hij lijkt haar te tolereren. Ze treedt ook weleens naar buiten als een soort woordvoerster en dat vindt hij blijkbaar goed. Maar ik geloof niet dat ze zo’n warme band hebben.’
‘We gaan haar natrekken.’ Hij tikte met zijn pen tegen zijn notitieblok. ‘We moeten ook de Barbino’s zelf niet uitvlakken als het van binnenuit komt.’
Sanne fronste. ‘Dat is waar, maar Barbino zal zijn eigen club niet om zeep helpen. Alexander gaat de boel overnemen en zonder studie of andere werkervaring is hij er ook van afhankelijk. Marco heeft ervoor gekozen iets anders te gaan doen. Ik zie nog niet echt hoe zij de aanstichter zouden kunnen zijn.’
Rudi schudde zijn hoofd. ‘Je hebt gelijk. Het is niet logisch. Hoe gaat het tussen jou en Barbino?’
‘Ik probeer zijn interesse te wekken. Dat kost tijd, maar ik hoop dat ik dan wat meer uit hem kan krijgen. Dat geldt ook voor Alexander, al is die afstandelijker dan zijn vader.’
‘Iets over de moorden?’
‘Er wordt over gepraat, natuurlijk.’
‘Zijn de meisjes bang?’