Na een laatste blik in de spiegel verliet ze de kleedruimte op de begane grond van de villa. Toen ze de ruimte verlieten, kwamen er net drie meisjes binnen. Romy stelde ze aan haar voor als Cathy en Tamara. De meiden gaven haar een hand en deden vriendelijk, maar Sanne zag meteen het wantrouwen in hun ogen. Een nieuwe, dus concurrentie. De commissie-constructie hield de meiden in elk geval scherp.
Ze liepen de villa door en gingen naar boven, naar de suites. Het licht in de gang was gedimd en er klonk muziek. Op de grond lag dieppaarse vloerbedekking, waar Sannes hakken in wegzakten. Romy haalde een sleutel tevoorschijn en maakte een van de deuren open. Ze deed het licht aan. De kamer bleek voorzien van een hele serie spotjes die een zacht schijnsel verspreidden. Dit was blijkbaar de Duizend-en-één-nacht-suite, gezien de oosterse sfeer en de glimmend gouden details. In deze suite was geen lijk gevonden, had ze in het rapport gelezen.
Romy begon te praten terwijl ze van alles aanwees. ‘In elke kamer zit links naast de deur een paneel met licht en muziek. Het is heel simpel, er is één knopje voor het licht en eentje voor muziek. Als je eraan draait, kun je het licht feller maken en de muziek harder en zachter zetten. Eronder zit een rode knop, dat is een alarm. Heeft Barbino het daarover gehad?’
‘Alexander.’
Het meisje knikte en liep naar het kingsize bed met paarse sprei. ‘Elk bed heeft zo’n sprei. Probeer hem op de grond te gooien of aan de kant te leggen, zodat hij niet vies wordt. Soms lukt dat, soms niet. Sowieso komt er na afloop altijd iemand van de schoonmaak om nieuwe lakens op het bed te leggen, maar ze hebben per kamer maar één reservesprei.’ Ze trok de la van het nachtkastje open. ‘Hier liggen condooms, net als in de badkamer. Doe het nooit zonder, als Barbino daarachter komt, gooit hij je eruit.’
‘Vragen de mannen erom?’
Romy keek haar aan alsof ze gek was. ‘Heb je eerder in een seksclub gewerkt? Ze vragen er voortdurend om, natuurlijk. En ze zijn uiteraard allemaal schoon, beweren ze. Geen soa, niks.’ Ze trok een gezicht. ‘Yeah right.’
Sanne mompelde iets.
Romy deed de deur van de badkamer open. Er werd een kleine ruimte zichtbaar met een toilet, een wastafeltje en een kleine douche. ‘Dit heeft ook elke kamer. Alleen de penthouses hebben grotere badkamers. En een bad in de slaapkamer zelf. Heel populair. En best leuk ook.’
‘Die penthouses...’ Sanne deed net alsof ze nadacht en haar ineens iets te binnen schoot. ‘Daar is toch laatst dat lijk gevonden?’
Romy sloot de deur van de badkamer en keek om. ‘Ja, dat was in de Royal suite, het grootste penthouse dat we hebben. Meneer Verbiest, een vaste gast.’ Ze huiverde even. ‘Doodeng, het idee dat hier iemand is vermoord.’
‘Twee mensen toch?’
Ze knikte. ‘Die andere ken ik niet. Ik heb hem nooit gedaan.’
Sanne sloeg die term op in haar gedachten. Vaktaal, blijkbaar. Ze wilde eigenlijk verder praten met Romy, maar het meisje zei niks meer. Sanne hield ook haar mond.
Romy nam haar mee naar het achterste deel van de gang, waar de penthouses gelegen waren. Ze opende de Gouden suite. Sanne keek naar de deur van de andere kamer, de Royal suite, de plaats delict. Ze vroeg zich af of Romy expres voor de andere koos.
Ze keek rond in het grote penthouse. Er was een kleine zitkamer met een leren chesterfieldbank en een lage salontafel waar kaarsen op stonden. Maar het draaide allemaal om de grote slaapkamer met een enorm kingsize bed. De sprei was geweven met gouddraad, vertelde Romy, en ook in de aangrenzende badkamer was te zien waarom dit de Gouden suite was. De kranen waren goudkleurig, net als de spiegellijst, de deurknopjes en zelfs de douchekop. Samen met het marmer op de vloer en de wanden had het kitscherige geheel zo weggelopen kunnen zijn uit een woonwagen, maar blijkbaar was dit wat de gasten van de Soixante Neuf mooi vonden. Of ze zagen de kleuren nauwelijks en richtten zich uitsluitend op het grote bubbelbad dat midden in de ruimte op een verhoging stond.
‘Het duurt een halfuur om het vol te laten lopen’, zei Romy. ‘Als een gast het penthouse wil boeken, gaat er altijd iemand van de housekeeping naar boven om het bad alvast aan te zetten.’ Ze opende een plastic klepje dat op de badrand zat. ‘De bediening zit hier. Aan, uit, harder, zachter, het staat er allemaal bij. Je ziet het vanzelf. Veel gasten vragen om badschuim, maar dat is niet voorradig in deze badkamer. Geen goed idee met die bubbels.’
Sanne nam alle informatie goed in zich op. Badschuim in een bubbelbad leek haar een beginnersfout die een ervaren callgirl als zij niet zou moeten maken. Ze moest bedacht zijn op dit soort fouten om niet door de mand te vallen.
‘Laten we naar beneden gaan.’ Romy liet haar voorgaan en sloot daarna de kamer af. Ze hield de sleutel omhoog. ‘De kamers zijn ’s avonds open, als een suite bezet is brandt er een lampje naast de deur. Mocht de deur toch een keer op slot zijn, dan kun je de sleutel pakken. Alle sleutels hangen beneden in het kastje in de hal. De code is vier keer nul.’