Heel langzaam trok ze de string lager. Plagend, spelend met zijn duidelijke interesse. Net toen de muziek een hoogtepunt bereikte, trok ze het ondergoed naar beneden. Het viel omlaag langs haar benen. Ze stapte eruit, kaarsrecht op haar hoge hakken. Ze keek Barbino recht aan, net op het moment dat de muziek stopte.
Hij keek keurend, ongegeneerd liet hij zijn blik over haar lichaam gaan. Sanne hield haar rug recht, ondanks haar naaktheid voelde ze zich zeker van zichzelf. Ze zag dat Barbino onder de indruk was.
Hij pakte zijn telefoon, schoof zijn stoel een stukje naar achteren en stond op. Hij liep naar de deur. Vlak voor hij met zijn hand de klink aanraakte, keek hij om. ‘Wanneer begin je?’
Sanne staarde onbewogen terug. ‘Morgenavond.’
‘Regel het verder met Alexander.’ Na die woorden trok Barbino de deur open en verdween. Sanne balde even haar vuisten en juichte zonder geluid te maken.
Ze grabbelde haar kleding bij elkaar en begon zich aan te kleden. In gedachten liet ze het afgelopen kwartier nog eens voorbij gaan. Barbino had haar met scepsis benaderd, maar de blik in zijn ogen was anders geweest toen hij net de kamer verliet. Ze wist zeker dat ze bewondering had gezien.
Ze trok haar kleren aan, liet expres haar jas uit en ging op zoek naar Alexander. Ze wist allang hoe hij eruit zag. Hij kwam op heel wat plekken in het dossier terug en ze had zijn foto uitgebreid bestudeerd. Ze wist dat hij tweeëndertig jaar oud was, single en de gedoodverfde opvolger van zijn vader als eigenaar van de Soixante Neuf. Ze had ook gelezen dat hij zich ooit had ingeschreven voor een managementstudie, maar dat hij er nooit aan begonnen was en dat hij in plaats daarvan voor twee jaar naar het buitenland was vertrokken. Hij had een jaar in Australië doorgebracht en een jaar over de wereld gereisd. Al sinds zijn middelbareschooltijd werkte hij in de club, maar pas nadat hij van zijn reis was thuisgekomen, was hij er serieus aan de slag gegaan en al snel had Barbino besloten dat Alexander degene moest worden die hem op termijn zou opvolgen. Wat die termijn was, wist niemand. Althans, niemand van de mensen met wie de recherche had gepraat en op basis van wier verklaringen het dossier was opgesteld. Sanne wist niet of het erg relevant was, maar ze had zich voorgenomen die informatie uit te zoeken.
Ze keek rond op de overloop, waar de deuren van alle kamers op uitkwamen. Het liefst wilde ze rondkijken, de kamers binnenlopen en eens zien wat ze allemaal tegenkwam. Maar ze hield zich in. Het was hiervoor nog te vroeg. Als ze hier werkte, zou ze vanzelf in de kamers terechtkomen. Nu zou haar nieuwsgierigheid allerminst gewaardeerd worden en ze wilde haar net verworven aanstelling niet op het spel zetten.
Ze liep naar de balustrade en keek naar beneden. In de hal was niemand. Snel daalde ze de trap af en bleef even besluiteloos staan. De deuren waren gesloten, de villa leek uitgestorven. Uiteindelijk liep ze de gang in waar Barbino eerder vandaan was gekomen. Haar hakken tikten tegen het marmer op de vloer. Het geluid weerkaatste tegen de muren en ze had het gevoel dat het in de hele villa te horen moest zijn.
Aan het eind van de gang ging ze een deur door en kwam in een portaaltje met meerdere deuren. Eén was gesloten. Ze aarzelde of ze moest kloppen. Voor ze een beslissing kon nemen, werd de deur vanaf de andere kant opengedaan. Ze keek recht in het gezicht van Alexander.
Hij leek niet verbaasd haar daar te zien. ‘Sandy.’
‘Ja.’
‘Mijn vader heeft me laten weten dat je morgen begint.’ Hij deed een stap opzij en gebaarde haar verder te komen. Ze volgde hem en keek onopvallend om zich heen. Ze stond in een groot kantoor, met aan de andere kant weer een deur. De villa liep aan de achterzijde blijkbaar veel verder door dan je vanaf de voorkant kon zien. De coniferenhaag onttrok dit gedeelte aan het zicht.
Er stond één bureau, zo te zien van notenhout. Alexander nam plaats op de bureaustoel. Hij pakte een stapel papier uit de printer en legde die voor zich neer. ‘Dit is je contract. Je komt in dienst voor de periode van drie maanden, daarna kijken we of de overeenkomst wordt verlengd. De proeftijd is een maand. Je verdient een basissalaris en een deel van de inkomsten die je zelf genereert. Eventuele fooien en cadeaus mag je houden, maar moet je wel melden. Het is niet toegestaan relaties te beginnen met onze klanten buiten de Soixante Neuf, al dan niet in de hoedanigheid van escort of callgirl. Dat betekent in de praktijk dat je onze klanten buiten je werktijd en buiten de club niet mag ontmoeten.’ Hij keek even op. ‘Akkoord?’
Ze knikte kort.
‘Mooi. Legitimatie?’
Ze haalde haar fakepaspoort tevoorschijn en legde het opengevouwen voor hem neer. Hij keek er vluchtig naar, typte het nummer over en stond toen op om het te kopiëren. Sanne keek toe. De werkwijze kwam in elk geval professioneel op haar over. Dat moest ook wel, de Soixante Neuf had een smetteloze reputatie volgens Rudi. Geen uitbuiting, niet eens het vermoeden van mensenhandel – menig seksclub kon er een voorbeeld aan nemen. Toch lette Sanne op ieder detail. Twee moorden, dat was geen toeval. Er moest iets te ontdekken zijn.