Sanne keek even naar Patrick. Hij had orders gekregen haar vanavond te vergezellen als een vriend van haar, die met haar meekwam om haar te helpen. Ze kwamen niet als klanten van de club en zouden zich ook niet als zodanig voordoen. Sandy moest vrij snel aan Barbino, of zijn zoon als die vanavond de leiding had, duidelijk maken dat ze werk zocht. Het was niet geloofwaardig als zij en Patrick als klanten binnenkwamen om vervolgens om een sollicitatieformulier te vragen. Sanne voelde zich een beetje nerveus. Rudi had uitgezocht dat de Soixante Neuf behoefte had aan nieuwe meisjes, maar ze moest Barbino nog wel zover krijgen dat hij haar zou aannemen. Ze zag er goed uit, had de juiste kleren en wist wat ze moest zeggen, maar er was natuurlijk een kans dat hij na één blik op haar zou zeggen dat ze geen schijn van kans maakte. Dan was de operatie al mislukt voor die überhaupt was begonnen.
Maar haar nervositeit was niet alleen te wijten aan de vraag of ze zou worden aangenomen, moest ze aan zichzelf toegeven. Ze had snel ‘ja’ gezegd tegen deze opdracht. Ze wilde hem, ze wilde de kans om zichzelf te bewijzen en ze wilde doen waarvoor ze ooit bij de politie was gegaan: de grootste misdadigers tot staan brengen. Elke vezel in haar stond erachter dat ze deze opdracht aannam. Maar ze moest het nog wel doen. Ver weg in Thailand had het nog best leuk geleken: elke avond een andere man, met een beetje geluk wat aantrekkelijke exemplaren ertussen en zo nee, dan was het een kwestie van snel afmaken en door naar de volgende. Big deal, er waren genoeg periodes in haar echte leven dat ze niet veel anders had gedaan. Minus het geld dat ze ervoor kreeg. Maar nu, in haar korte rokje en schoenen die nu al pijn deden, voelde het toch een beetje anders. Kon ze het echt wel? Wat als ze een lijst onder haar neus geduwd kreeg en moest aankruisen wat ze wel en niet wilde doen? Er waren dingen waar ze vast niet onderuit kwam. Het normale werk. Maar was ze in voor triootjes, anale seks, facials? Ze kon niet overal nee op zeggen. Aan de andere kant, was kon haar gebeuren? Als ze het moest doen, dan deed ze het. Part of the job. Als het feit dat een vreemde man zijn sperma in haar gezicht zou spuiten zou bijdragen aan het vinden van de moordenaar, dan hoefde ze er niet eens over na te denken. Ze vermande zich. Vanaf nu was Sanne Romeijn niet degene die hierover besliste. Sandy G. nam de taken over. En Sandy was bereid ver te gaan.
In gedachten liep ze na wat ze moest zeggen om de baan te krijgen. Ze had dit met Rudi doorgenomen en hij was ervan overtuigd dat ze aangenomen zou worden. Aan haar kleding kon het niet liggen, dacht ze, toen ze een los draadje van haar netpanty plukte. Een leren rokje, laarzen met hoge hakken en een topje dat bijzonder weinig aan de verbeelding overliet – als ze het daarmee niet zou redden wist ze het ook niet meer. Die kleding had ze ook niet zelf uitgezocht, in het appartement stond een kast vol met dit soort outfits. Die zou ze nog hard nodig hebben.
Patrick gaf richting aan naar links en draaide het terrein van de Soixante Neuf op. Sanne herkende de villa meteen van de foto. Het witte huis werd verlicht met talloze spots vanaf de grond en leek daardoor bijna te zweven. Boven de voordeur stond met zwierige, gietijzeren letters de naam van de club geschreven. Aan de zijkant van het pand, aan het zicht onttrokken door een rij coniferen, was een parkeerplaats. Het witte grind knerpte onder de wielen van de auto. De zwarte Volkswagen Golf waar ze vanavond mee gekomen waren, behoorde ook tot het wagenpark van de politie en was zogenaamd vorig jaar door Patrick – die vanavond Peter heette – gekocht. Rudi verwachtte niet dat al deze details gecheckt zouden worden, maar voor de zekerheid was alles afgedekt. Zelfs Patrick beschikte over een identiteitsbewijs met zijn fakenaam.
Patrick parkeerde de auto naast een donkergroene sportauto en zette de motor af. Hij wierp een blik op Sanne. ‘Ben je er klaar voor, Sandy?’
‘Helemaal.’ Ze opende het portier en kwam met enige moeite uit de auto. Haar sandaaltjes met hoge, dunne hakken waren niet meteen het perfecte schoeisel voor de grote kiezels. Ze vloekte binnensmonds toen ze met haar teen tegen een grote steen stootte.
Patrick grinnikte. ‘Gaat het?’
Ze trok een gezicht en trok de ceintuur van haar jas strakker om haar middel. ‘Ga jij maar eens op dit soort schoenen lopen.’
Hij bood haar zijn arm en ze liepen naar de ingang. Automatisch keek Sanne om zich heen. Aan de zijkant van de villa stond eveneens een haag van coniferen, waar het grindpad omheen liep. De achtertuin werd aan het zicht onttrokken door de dichte bomen. Ze had op de website van de club gezien dat zich in de tuin meerdere jacuzzi’s bevonden, allemaal discreet van elkaar afgeschermd door bomenhagen. Op Google Maps had ze gezien dat zich achter de villa een groot bos bevond. Een mooie vluchtweg voor de dader. Het moest niet al te moeilijk zijn om ongezien langs de jacuzzi’s te komen. En anders was het waarschijnlijk zelfs mogelijk om gewoon het terrein af te wandelen en te verdwijnen via de openbare weg. Veel verkeer kwam er niet en aan weerszijden van de weg bevonden zich voldoende bomen om uit het zicht te blijven. Volgens de rapporten van de patholoog-anatoom was het mogelijk dat beide slachtoffers al enkele uren eerder waren vermoord. Misschien was de dader zelfs wel gewoon in zijn auto gestapt en het terrein af gereden. Ze had van Rudi begrepen dat er weliswaar beveiligingscamera’s bij het toegangshek, de ingang en in het gebouw hingen, maar dat de opnames niet werden bewaard. Er was een security room in de Soixante Neuf, waar alleen op drukke avonden een beveiliger zat. Verder liep het management zo nu en dan de kamer in om een blik te werpen op de schermen waarop de verschillende camerabeelden werden vertoond, maar veel stelde de beveiliging niet voor. Privacy boven veiligheid, dat was het idee. Hoewel Sanne die keuze niet slim vond, begreep ze het wel. Een seksclub die opnamen maakte waarop de bezoekers duidelijk te zien waren, en die bandjes ook nog eens een tijdje bewaarde, zou snel alle klanten kwijt zijn. De gemiddelde seksclubbezoeker zag zichzelf waarschijnlijk niet graag terug op een of ander filmpje dat, als het fout ging, binnen no-time over het hele internet verspreid kon zijn. Dat ging niet alleen hun huwelijk, maar ook hun reputatie eraan en de veelal rijke zakenlui die een groot deel van het klantenbestand van de Soixante Neuf vormden, waren voor dat tweede waarschijnlijk een stuk benauwder dan voor het eerste.