Ze nam de telefoon aan en keek toe terwijl Marc wat kleren pakte en de kamer uit struinde. ‘Serena…’ zei ze. ‘Ik… Ik wilde je net bellen.’
‘Geeft niet,’ zei Serena. ‘Ik begrijp dat het hectisch is allemaal. Marc klonk een beetje kortaf net. Is alles goed tussen jullie?’
Tranen branden achter haar ogen, maar Ava liet ze niet toe. ‘Je hebt het zeker al in de krant gelezen? Hij wil dat we gaan trouwen.’
‘Dat is toch goed nieuws?’ vroeg Serena. ‘Ik neem aan dat je nog steeds van hem houdt, toch?’
Ze haalde diep adem alvorens te antwoorden. ‘Dat is juist het probleem. Ik hou wel van hem, maar hij niet van mij.’
‘Hoe weet je dat?’ vroeg Serena. ‘Heeft hij dat gezegd?’
‘Nee, dat niet. Maar onze relatie was altijd gebaseerd op… op andere dingen,’ zei ze. Ze probeerde niet te denken aan wat er net in de douche was gebeurd. ‘Hij wil alleen maar met me trouwen, omdat…’ Ze bedacht hoe ze het zou kunnen brengen zodat de klap minder hard zou aankomen.
Serena was haar voor. ‘Ben je soms zwanger?’
Ze slaakte een vermoeide zucht. ‘Ik… Ik weet het niet. Ik heb een bloedtest gehad… Ik wacht nog op de resultaten.’
Er viel een korte stilte. Ava probeerde zich voor te stellen hoe haar zus zich nu moest voelen. Ze werd vast heen en weer geslingerd door tegenstrijdige gevoelens van vreugde en jaloezie. Het moest zo moeilijk zijn om anderen iets te zien krijgen wat je zelf heel graag wilde, hoeveel je ook van die ander hield…
‘Ik ben zo blij voor je, Ava,’ zei Serena.
‘Echt?’
‘Natuurlijk, gekkie!’ verzekerde Serena haar. ‘Dacht je dat ik van streek zou raken, of jaloers zou zijn, of zo?’
‘Tja… Het is wel bij me opgekomen…’
‘Ava, je hebt zoveel voor mij gedaan. Het wordt tijd dat je zelf een beetje geluk krijgt in je leven,’ zei Serena. Ze aarzelde even en voegde er toen aan toe: ‘Richard en ik hebben besloten een tijdje te stoppen met de ivf-behandelingen. We zijn je heel dankbaar voor alle financiële steun, maar Richard wil liever niet nog meer geld van je aannemen.’
‘Maar liefje, je moet niet opgeven,’ zei Ava. ‘Ik weet zeker dat het gaat lukken.’
‘Ik heb goeie hoop,’ zei Serena. ‘Maar ik denk ook dat Richard gelijk heeft. Ons hele huwelijk draait nu om het feit dat we een kindje willen. Emotioneel was het een hele zware last. En natuurlijk financieel ook. We willen je terugbetalen. Ik ga werken en dan proberen we het over een paar jaar weer. Ik heb het geluk dat ik nog jong ben.’
‘Weet je het zeker?’ vroeg Ava. ‘Geld speelt geen rol. Marc heeft me –’
‘Ik wil niet dat je jezelf nog langer opoffert,’ zei Serena beslist. ‘Ik maak me zorgen om je. Ergens denk ik dat je me niet de waarheid vertelt over jou en Marc. Dat zou echt iets voor jou zijn, net zoals toen met Douglas. Toen liet je me ook geloven dat je het een prima regeling vond. En omdat ik dat graag wilde geloven, ging ik erin mee. Maar dat moet stoppen, Ava. Ik wil dat je écht gelukkig wordt. Niemand verdient dat meer dan jij.’
Ava knipperde haar tranen weg. ‘Ik… Ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.’
‘Wat vindt Marc ervan dat hij misschien vader wordt?’
Ze slaakte opnieuw een zucht. ‘We moeten allebei aan het idee wennen. We waren er niet echt op voorbereid.’
‘Kan ik iets voor je doen? Zal ik een tijdje bij jullie logeren? Als je zwanger bent, kunnen we samen babyspulletjes kopen. Dat zou zo leuk zijn! Precies wat ik nodig heb! Ik snak ernaar met iets anders bezig te zijn dan met mezelf.’
Ze beet op haar onderlip. Misschien was het niet zo’n gek idee om wat tijd met haar zus door te brengen. Het zou haar helpen om helder na te denken. Met Marc om haar heen slaagde ze daar niet in. Ze wilde nog steeds geen gedwongen huwelijk, maar hoe meer tijd ze met hem doorbracht, hoe moeilijker het werd om nee te zeggen. ‘Dat klink wel leuk…’
‘Ik weet zeker dat Marc het er mee eens zal zijn,’ zei Serena. ‘Trouwens, je hebt ook een bruidsjurk nodig. Daar kan ik je ook mee helpen. Deze keer zal het veel leuker voor je zijn.’
Eigenlijk had ze helemaal geen zin in een witte bruiloft, maar ze wilde haar zus niet teleurstellen. Dus spraken ze af elkaar te bellen als de dokter iets van zich had laten horen.
Ze legde de telefoon neer. Drie tellen later werd er echter opnieuw gebeld. Ze staarde naar het display en zag dat het een plaatselijk nummer was. Met een knoop in haar maag beantwoordde ze de oproep. Het was de dokter.
Hij begroette haar en viel daarna met de deur in huis. ‘Het resultaat van de test was negatief,’ zei hij. ‘Maar je ijzergehalte is wel te laag. Dat zou je klachten kunnen veroorzaken. Ik zal je een supplement voorschrijven, zodat je gezonder bent wanneer je besluit om toch zwanger te worden.’