Blijkbaar merkte hij iets aan haar, want hij keek haar vragend aan. ‘Hoe graag ik dit ook zonder zou willen doen, Ava, ik heb geen zin in vervelende ongelukjes.’
Het leek alsof ze plots onder een koude douche was gaan staan. ‘Geeft niet,’ zei ze, gemaakt nonchalant. ‘Dat wil ik ook niet.’
Hij keek haar een tijdje onderzoekend aan. Het voelde alsof hij recht door haar heen keek en nauwkeurig haar werkelijke verlangens bestudeerde. ‘Alles is anders nu,’ zei hij. ‘Dat begrijp je toch wel?’
Ze knikte en nam hem opnieuw in haar hand. Zijn gezicht was vertrokken door de inspanning die het hem kostte zich in te houden. Hij wrong haar benen uit elkaar met zijn knieën en legde zijn ene been over het hare.
Zo lagen ze, in een erotische wirwar van ledematen die haar koortsig maakte van verlangen. Met één stoot drong hij bij haar binnen, zo diep dat ze onwillekeurig ineenkromp. Ze zette haar nagels in zijn flanken om zichzelf weer in balans te brengen terwijl de pijn langzaam wegtrok.
Hij hield op en kwam omhoog op zijn ellebogen. ‘Ik had een glijmiddel moeten gebruiken,’ verontschuldigde hij zich fronsend. ‘Heb ik je pijn gedaan?’
Op dat moment voelde ze tot haar grote verbazing alle liefde die ze ooit voor hem had gevoeld, met onverminderde kracht terugstromen in haar lichaam. Ze had niet eens geweten dat die liefde er nog was, laat staan dat deze haar met een dergelijk kracht kon overspoelen. Ze voelde hoe het gat in haar binnenste werd gevuld door deze intense liefde, als water dat door een dam heen brak.
‘Ava?’
Zich losmakend uit haar visioen, keek ze hem aan. ‘Bemin me, Marc,’ zei ze. Haar stem een nauwelijks hoorbare fluistering.
Even aarzelde hij, alsof hij op iets wachtte.
Ze plaatste haar handen achter zijn nek en trok zijn hoofd omlaag. ‘Alsjeblieft?’
‘Met alle plezier,’ zei hij met hese stem, en drukte zijn mond op de hare.
Hoofdstuk 7
Zijn kus brandde op haar lippen, zijn tong was als een vlammend zwaard.
Maar haar eigen begeerte evenaarde zijn vuur. Hongerig zoog ze op zijn onderlip, hem aansporend zich te laten gaan. Ze voelde dat hij zijn best moest doen om niet te snel te gaan.
Nadat hij opnieuw bij haar binnenging, voorzichtiger deze keer, begon de spanning in zijn lichaam zich op te bouwen. Zijn bewegingen werden vergemakkelijkt door haar vochtigheid. Geleidelijk begon zijn tempo te versnellen.
In het begin kon ze zijn bewegingen nog bijhouden, maar toen hij steeds sneller langs haar gevoeligste plekjes begon te gaan, voelde ze dat ze zichzelf langzaam maar zeker begon te verliezen. Heel haar wezen leek zich samen te ballen op één klein plekje. De bevrediging waar ze zo hevig naar verlangde, was net buiten haar bereik. Zacht kreunde ze in zijn oor. Ze maakte haar rug hol en bracht haar heupen omhoog, maar het leek erop dat hij haar nog niet ging verlossen uit haar nood. ‘Marc…’ fluisterde ze hijgend. ‘Alsjeblieft… O, alsjeblieft… laat me niet langer wachten…’
Hij versnelde nog meer. Met haar handen op zijn billen spoorde ze hem aan. Hun lichamen bewogen harmonisch samen in eenzelfde ritme, de perfecte sensuele combinatie. Zijn harde lichaam vormde een heerlijk contrast met haar eigen zijdezachte huid, en zijn spieren voelde krachtig en opwindend aan onder haar dwingende handen.
Het gevoel in haar onderlichaam begon een hoogtepunt te naderen. Iedere stoot bracht een zalige sensatie in haar teweeg. Zijn torso drukte zwaar op haar borstkas. Ze voelde zijn borsthaar tegen haar huid prikken. Dit bracht de herinnering naar boven aan de verrukkelijke momenten waarop ze zijn harde tepels had gekust, op weg naar beneden waar ze hem in haar mond had genomen totdat hij was geëxplodeerd van verlangen.
Onrustig bewoog ze heen en weer onder hem. Ze wilde dat hij haar hielp haar hoogtepunt te bereiken, maar was te verlegen om dit te vragen.
Hij stak zijn hand tussen hun lichamen in en vond met ontstellende precieze haar gevoeligste plekje. Met zijn vingers begon hij haar te strelen, eerst langzaam, maar daarna steeds sneller totdat ze buiten adem raakte van genot.
Haar orgasme was nu zo dichtbij, dat het leek alsof ze zich aan de rand van een gevaarlijk hoge klif bevond. Het lukte haar alleen niet over te rand te springen.
‘Laat je gaan, cara,’ fluisterde hij. ‘Doe het voor mij.’
‘Het lukt niet,’ huilde ze. Gefrustreerd wende ze haar hoofd af.
Hij legde zijn handpalm tegen de zijkant van haar gezicht. ‘Kijk me eens aan,’ beval hij op zachte toon. ‘Ik ben het. Marc. Je weet hoe het moet. We hebben dit al talloze keren gedaan, sì? Waarom zou het nu ineens niet lukken?’
Ze opende haar ogen en keek hem onzeker aan. ‘Ik weet het.’ Ze wendde haar blik af. ‘Maar alles is zo anders nu…’