Hij overhandigde haar een kopje. ‘Ik had je net zoveel kunnen geven als Cole, misschien wel meer. Waarom heb je het dan gedaan?’
Ze nam het kopje aan dat door haar trillende hand tegen het schoteltje kletterde. ‘Je wilde me niet geven wat ik nodig had,’ zei ze. ‘Ik zou nooit je bruid zijn geworden. In ieder geval heeft Douglas me die ervaring gegeven.’
De inmiddels bekende steek van jaloezie als hij aan haar in een trouwjurk dacht, doorboorde zijn middenrif. Het feit dat het bruidspaar nooit het bed had gedeeld, deed daar nauwelijks iets aan af. Misschien had ze er wel allerlei minnaars opna gehouden. Cole was per slot van rekening erg ziek geworden. Misschien was hij wel veel langer ziek geweest dan iedereen dacht. Uiteindelijk was er maar één ding dat telde: Ava had hem gedumpt en was een nephuwelijk aangegaan om hem te ruïneren. Welke andere reden kon er zijn?
Hij leunde achterover en roerde in zijn kopje met een zilveren lepeltje dat al honderden jaren in het bezit was van zijn familie. Het kwam in hem op dat wanneer hij stierf, hij geen erfgenaam zou achterlaten die de bezittingen van zijn vaders familie zou erven. Hij had zo zijn best gedaan alles te behouden toen het fout dreigde te gaan met zijn bedrijf. Maar zonder erfgenaam zou alles naar een verre neef gaan die Marc nauwelijks kende. Hier had hij nog niet eerder bij stilgestaan. De familienaam zou verdwijnen, en alles wat hij zo zorgvuldig van de ondergang had gered, zou alsnog verloren gaan.
Hij staarde haar strak aan. ‘Waarom wil je per se trouwen? Het is maar een stukje papier, meer niet. Zeker wat betreft jou en Cole.’
‘We hadden daar goede redenen voor,’ zei ze met neergeslagen blik. ‘Douglas kon geen…’
‘…erectie meer krijgen?’ maakte hij haar zin af.
Irritatie stond te lezen in haar grijsblauwe ogen. ‘Seks is niet de enige basis voor een goed huwelijk,’ zei ze. ‘Iedereen kan ziek worden of een ongeluk krijgen. Dat is nu juist het hele punt van de gelofte die je aflegt: in voor- en tegenspoed.’
‘Waren je ouders gelukkig getrouwd voordat je moeder stierf?’ vroeg hij.
Ze wendde opnieuw haar blik af. ‘Nee. Maar dat wil niet zeggen dat een goed huwelijk niet bestaat. Zelfs mensen die totaal verschillen kunnen samen gelukkig zijn. Kijk maar naar mijn zus en haar man. Serena is heel verlegen, Richard is juist heel extrovert. En zij zijn op alle fronten een mooi stel.’
Marc voelde een frons verschijnen op zijn voorhoofd. Zoals ze daar zat met het zonlicht op haar blonde haar, zag ze eruit als een engel. Nu pas realiseerde hij zich hoezeer hij haar zachte betoverende stem had gemist. Al had ze het telefoonboek voorgelezen, dan nog had hij ademloos naar haar kunnen luisteren.
Hij dwong zichzelf op te houden met dromen en nam een grote slok van zijn koffie. ‘Misschien heb je gelijk,’ zei hij. ‘Tegenpolen trekken elkaar aan. Net zoals wij, sì?’
‘Het lijkt er meer op dat je me probeert aan te vallen, in plaats van aan te trekken,’ zei ze kribbig.
Marcs mond werd een dun streepje. De waarheid was dat hij zich diep schaamde voor de brute kracht waarmee hij haar gisteren had gekust. ‘Ik denk niet dat mensen geloven dat we ons verzoend hebben als we de hele tijd ruziemaken,’ zei hij, terwijl hij haar een croissant aanbood.
‘Nee, dank je,’ zei ze, en ze duwde het mandje terug. ‘Ik heb genoeg aan koffie.’
‘Je hebt het eten niet eens aangeraakt.’
‘Ik wacht tot het is afgekoeld.’
‘Je moet iets eten,’ zei hij. ‘Je bent dun geworden.’
‘Ja, na gisteravond zul je mijn gewicht behoorlijk nauwkeurig kunnen inschatten,’ zei ze fel.
Marc glimlachte bij de herinnering die hem deze nacht een tijd wakker had gehouden. Het was heerlijk geweest om haar te zien in haar ondergoed, en hij kon bijna niet wachten tot hij haar nóg schaarser gekleed zou kunnen bekijken. ‘Ik weet dat dun de mode is, maar persoonlijk hou ik van wat voller. Je moet wel iets hebben om vast te houden,’ zei hij.
Ze rolde afkeurend met haar ogen. ‘Als je soms denkt dat ik mezelf ga volproppen omdat jij dat lekker vindt, heb je het fout.’
‘Gebruik je de pil?’
Het koste Ava even tijd om deze onverwachte vraag te verwerken. ‘Ja,’ zei ze toen. ‘Maar daar heb jij niks mee te maken.’
‘Daar zal ik binnenkort alles mee te maken hebben, cara,’ zei hij met een vurige blik in zijn ogen. ‘We hebben een afspraak, weet je nog?’
Ze sloeg haar armen over elkaar en kruiste haar benen. Maar dit kon het brandende gevoel van verlangen dat door haar lichaam golfde niet wegnemen. De gedachte aan hem die de liefde met haar bedreef, bezorgde haar over haar hele lichaam sensuele tintelingen. ‘Je kunt me niet dwingen,’ zei ze zwakjes.