‘Ik vind het moeilijk mijn gevoelens onder woorden te brengen,’ zei ze, de vraag zorgvuldig omzeilend. ‘Ik wil hem gewoon opnieuw leren kennen. Deze keer doen we het rustig aan.’
‘Denkt hij nu anders over trouwen en kinderen krijgen?’
Ava kreeg het gevoel alsof iemand een scherp voorwerp in haar hart had gestoken. ‘D-Dat is nog steeds een gevoelig onderwerp.’
‘Ava, je moet niet nog meer jaren verspillen. Alsjeblieft, ik smeek je,’ zei Serena. Ze begon te huilen. ‘Je verdient het om gelukkig te zijn. Je hebt al zoveel offers gebracht.’
Op de achtergrond klonk een mannenstem en plotseling kwam Richard aan de lijn. ‘Ava? Ben jij dat?’ vroeg hij met zijn heldere typisch Britse accent.
‘Ja,’ antwoordde Ava. ‘Het spijt me, Richard, ik wilde haar niet overstuur maken, maar –’
‘Het is oké.’ Richard slaakte een lange vermoeide zucht. ‘Ze heeft het moeilijk momenteel, de arme schat. De dokters zeggen dat het de hormonen zijn, je weet wel, na de…’ Hij schraapte zijn keel. ‘Je begrijpt wel wat ik bedoel.’
Het verdriet van deze twee mensen greep Ava naar de keel. ‘Ik begrijp het, Richard,’ zei ze zacht. ‘Het spijt me verschrikkelijk dat ik jullie niet zelf heb verteld dat ik en Marc weer bij elkaar zijn. Het is allemaal zo snel gegaan en ik… Het spijt me. Jullie hadden de eersten moeten zijn die het wisten. En niet door een krantenartikel.’
‘We zijn heel blij voor je, echt waar,’ zei Richard oprecht. ‘Je moet je niet te veel aantrekken van Serena. Ze is zichzelf niet. Als ze zich eenmaal realiseert dat dit je gelukkig maakt, zal ze heel blij voor je zijn.’ Na een kleine pauze voegde hij eraan toe: ‘Eh… je bént toch gelukkig, lieverd?’
Ava zette een gemaakt luchtige en zorgeloze toon op. ‘Heel gelukkig, Richard. Marc en ik zijn allebei zo veranderd! We zijn met een schone lei begonnen.’
‘Dat is mooi,’ zei hij ‘Wat een goed nieuws. Kom zo snel mogelijk samen naar ons toe, zodat we kunnen proosten op jullie toekomst.’
‘Dat zullen we doen.’ Ava grimaste.
Net toen Marc het terras op kwam, verbrak Ava de verbinding. Zenuwachtig veegde ze een streng haar uit haar gezicht. Ze voelde dat ze begon te blozen.
‘Was dat je zus?’ vroeg hij, een blik werpend op de telefoon in haar hand.
Ze knikte en sloeg met een kleine zucht haar ogen neer. ‘En mijn zwager. Ze hadden over ons gelezen… in de krant.’
Met klinkende voetstappen liep hij naar haar toe. Hij ging vlak voor haar staan en zei: ‘Ik had moeten voorstellen dat je gisteravond al zou bellen.’
‘Daar had ik zelf aan moeten denken.’
Hij deed nog een stap dichterbij. Met zijn vingers draaide hij haar gezicht naar zich toe op en bestudeerde aandachtig haar mond. ‘Je lip is gezwollen,’ zei hij met schorre stem. ‘Ik had je wat ijs moeten geven tegen het zwellen.’
Bang dat ze zichzelf zou verraden, deed ze snel een stap achteruit. ‘Het gaat prima met me,’ zei ze op wrange toon. ‘Ik heb een kopje koffie nodig, meer niet.’
‘Ik heb al aan Celeste gevraagd om de koffie hier te serveren,’ zei hij. ‘Je ziet eruit alsof je wel wat zon kunt gebruiken. Je bent bleek.’
‘Ik heb niet goed geslapen,’ bekende ze.
Hij pakte een stoel voor haar. ‘Niet gewend om alleen te slapen?’ vroeg hij op droge toon.
Ze wierp hem een dodelijke blik toe. ‘Je kunt het niet laten, hè, Marc?’
Hij nam plaats en wachtte tot Celeste de koffie en croissantjes met jam had neergezet alvorens hij verderging. ‘Waarom heb je me niet verteld dat je al die tijd met Cole in een andere kamer hebt geslapen?’
Deze vraag kwam zo uit het niets dat het even duurde voor ze kon antwoorden. ‘H-Hoe…’ Ze slikte moeizaam. ‘Hoe weet je dat?’
‘De huishoudster heeft haar mond voorbijgepraat,’ zei hij met een knik naar de deur waardoor Celeste zojuist was verdwenen.
Ava schoof ongemakkelijk heen en weer op haar stoel. ‘Waarom geloof je haar?’ vroeg ze bits. ‘Als ik je dat had verteld, had je me in mijn gezicht uitgelachen.’
‘Waarschijnlijk zou ik opgelucht moeten zijn dat je alleen voor het geld met hem ben getrouwd,’ zei hij. ‘Je hebt nooit iets te klagen gehad over ons seksleven.’
De herinneringen die plots bij haar opkwamen, deden haar sidderen. Snel wendde ze haar blik af. Met blozende wangen drukte ze haar schouders tegen de weldadige warmte van de zonovergoten rugleuning. Voorzichtig keek ze toe terwijl hij voor hen beiden koffie inschonk. Zijn zelfverzekerde rust stak enorm af tegen haar eigen gespannenheid.