Zij zei vriendelijk: 'Ik zie dat je onze taal studeert. Valt het mee?'
Ze wilde aardig zijn, wist Barch. Het middelbare school- meisje dat de jonge Zoeloekrijger interviewde. Heel aardig. Barch stond op. 'Het valt alleszins mee, want ik studeer jullie taal niet.'
Ze zei niets, maar staarde hem zo intens aan dat hij verlegen werd.
Barch zei: 'Op het eerste gezicht lijkt het heel gecompliceerd. Ik stel me voor dat hij heel bijzondere mogelijkheden biedt om je gedachten uit te drukken, als een vreemdeling de taal tenminste ooit meester kan worden.'
In haar gezicht las hij belangstelling. Ze dacht zeker dat ik zou grommen als een beer, dacht Barch boos.
Komeitk Lelianr vroeg: 'Ben jij niet degene die ons niet mag?'
Barch was verrast. Voorzichtig zei hij: 'Ik heb geen bezwaar tegen Lekthwanezen als mensen.'
'En andere gevoelens heb je niet over ons?'
'Ik geloof niet dat de Aarde uiteindelijk gebaat is bij jullie aanwezigheid.'
Het meisje vroeg: 'Hoe heet je?'
'Roy Barch.' En bijna grof liet hij erop volgen: 'En jij?'
'Komeitk Lelianr.'
'Mf... wat betekent dat?'
Ze lachte. 'Wat het betekent? Waarom zou het iets moeten betekenen?'
'Het lijkt mij een redelijke veronderstelling dat een vergevorderd volk zoals jullie - en dat beweren jullie te zijn - namen zou gebruiken om aan te geven wat je doet, of waar je woont, of om je te identificeren.'
'Tsk,' zei zij. Ze bewoog haar wenkbrauwen. Barch herkende het als een rolverandering. 'Wat een verschrikkelijk idee. Ordening, uniformiteit - je hebt een heel verkeerde voorstelling van ons.'
'Net zo goed als jullie ons helemaal verkeerd zien,' gromde Barch.
Ze grinnikte. 'Betekent jouw naam iets?'
'Nee.'
'Ik wil je graag een gunst vragen,' zei ze.
'Dat hoeft niet. Ik ben hier in dienst. Je hoeft alleen maar bevelen te geven.'
'Ik stel veel belang in de psychologie van anderwereldse soorten. Zou je het erg vinden als ik jou een psychometrische test afnam?'
'Ah,' zei hij bitter. 'Nu komt de aap uit de mouw. Ik moet voor case history spelen. De typische jonge Zoeloekrijger. Misschien wil je me fotograferen met mijn oorlogsverf op? Of wil je mijn inboorlingenliedjes opnemen?'
'Dat zou geweldig zijn,' zei Komeitk Lelianr. 'Maar heb je je spullen dan hier?'
Barch staarde haar wezenloos aan. Ze meende het ernstig, dat leed geen twijfel. 'Morgenavond organiseren we een kannibalenfeestje annex voodoo-orgie op de Sunset Boulevard. Als je er onopvallend heen glipt op je luchtsandalen, dan krijg je echt sensationele dingen te zien.'
Haar wenkbrauwen trilden van interesse. 'Ik zou heel graag zo'n rite bijwonen.'
'Tja,' zei Barch peinzend, 'je zou je natuurlijk wel moeten vermommen. Als je je huid poederde, kun je wel doorgaan voor een hevig zonnebaadster... Je zou ook meer kleren moeten aantrekken. Wat je nu draagt is provocerend.'
'Ik weet niet of ik dat begrijp. Waarom zeg je dat?'
Barch wendde zijn blik af. 'Ik weet niet... Of eigenlijk wel.'
'Hoe moet ik me dan kleden?'
Hij keek haar scheef aan. 'In ernst?'
'Natuurlijk. Waar is die Sunset Boulevard?'
'Ik zou je erheen kunnen brengen,' zei Barch nadenkend.
'Dat zou het makkelijk voor me maken.'
Barch dacht na. 'Hoe gaan we erheen?'
'In de luchtboot. Hoe anders?'
'Stribbelt je vader dan niet tegen?'
'Stribbelen?'
'Maakt hij geen bezwaar?'
'Natuurlijk niet.' Zakelijk vervolgde ze: 'Je moet weten dat ik van de antropologie misschien een loopbaan ga maken.'
Barch knikte. 'Goed, dat is dan afgesproken.' 'Maar wat voor soort kostuum moet ik dragen?' 'Alles wat je van je schouders tot je knieën bedekt is . goed. En als je je haar naar achter kamt, kun je wel voor een helblonde vrouw doorgaan...'
4
Darran kwam binnen terwijl Barch zijn das strikte. 'En waar wou jij heen? Waarom zit je je op te tutten?'
'Ik heb een afspraakje met de dochter van de baas.'
Darran ging zitten. 'Werkelijk? Hinkelen met Spedz over het terras op het noorden?'
'Niks daarvan. Catch-as-catch-can met de mooie, in San Francisco.'
Darran zeeg ineen. 'Niet te geloven.'
'Luister maar tot je hoort wat erachter zit. Ze stelt belang in schilderachtige inheemse gewoonten. Ze denkt dat ze naar de stad gaat om naar een mensenoffer te kijken, of naar een Dionysische vruchtbaarheidsrite.'
Darran zuchtte. 'Wat sommige kerels niet uithalen om een vrouw te strikken... En waar breng je haar heen? Of zij jou?'
'Weet ik 't. De kroegen van de Embarcadero zou ze wel leuk vinden, of Chutes aan het strand.' Met een wrang gezicht zei hij: 'Ik heb ook mijn trots.'
'In de Fairmont zou ze zich vervelen.'
'Vast wel. Geen bloedvergieten, geen kleurrijke rituelen.'
'Je kunt altijd nog naar Hambone Kelly's.'
'Dat is waar,' zei Barch. 'Dat zou ik kunnen doen.' Hij knoopte zijn jasje dicht. 'Nou, daar gaan we.'
'Veel geluk,' zei Darran. 'Val niet in zeven sloten tegelijk.'
Barch keek hem koel aan. 'Wat bedoel je daarmee?'