Komeitk Lelianr sprak in de rol Bezadigd Overleg. 'Ik denk in verscheidene richtingen. Primitieve antropologie boeit me, en ook voedselonderzoek. Vorige maand heb ik een heel aardige suiker ontworpen en er zijn enkele tonnen van gemaakt en gedistribueerd.'
Markel lachte. 'Als je nieuwe en exotische smaken wilt ontdekken, proef dan eens wat voedsel van de Aardlingen.'
Komeitk Lelianr zette een wrang gezicht van afkeer. 'Dierlijk weefsel.'
'Ze consumeren ook veel plantaardige substanties.'
'Het blijft leven dat leven verslindt.'
'Dat is een intrinsiek vergrijp tegen de zeden dat men hier naar ik geloof niet erkent. Maar deze soort kan alleen de allereenvoudigste koolhydraten synthetiseren.'
'Ze zullen zich wel moeten voeden.'
'De Aardlingen zijn niet totaal wild, hoor: als je je protocultuurstudies doorzet, zul je een aantal verrassende prestaties tegenkomen.'
Komeitk Lelianr knikte. 'Ik heb ook nagedacht over een carrière in het scheppen van kunstschouwspelen.'
'Vorige maand,' zei Tcher, 'voltooide ze een prachtig werk in de Empirestijl dat hoog geprezen werd in het Arianum.'
Markels uitbeelding duidde op twijfel. 'Zo'n carrière draagt zowel de mogelijkheden voor groots succes als voor even intense teleurstelling in zich.'
'Afhankelijk van de vitaliteit en de weidse geest van de schepper.'
'Misschien zijn jouw gaven navenant. Maar het zou me spijten als je je levensrust en je geluk zo op het spel zette.'
Komeitk Lelianr nam een grillig onbezonnen rol op zich. 'Succes is op alle gebieden gelijk, en mislukken is mislukken.'
'In voedselontwerp zit je het veiligst. Primitieve antropologie put het gevoel uit, vooral als men er niet in slaagt zijn empathie te bedwingen.'
Komeitk Lelianr haalde de schouders op. 'Ik heb nog de tijd om te beslissen en ik hoef me niet te beperken tot een starre specialisatie.'
Sia Spedz riep: 'Kijk, er lopen twee Aardlingen op het terras!'
Markel veranderde zijn rol. 'Dat zijn mijn bedienden - het zijn allebei pientere jongelieden.'
'Ze zijn niet helemaal zoals ik mij Aardlingen had voorgesteld,' merkte Komeitk Lelianr nadenkend op.
Tcher zei: 'De donkere lijkt vriendelijker, de andere heeft een bezwaarde ziel.'
'Roy heeft niet veel op met Lekthwanezen,' zei Markel.
Tcher schudde haar hoofd. 'Als de Klau naar de Aarde waren gekomen in plaats van ons, dan had hij reden voor onvriendelijke gevoelens.'
'Reden heeft hij wel, een persoonlijke reden. Zijn vader was een man van de wetenschap en het was Roy's ambitie om in de voetsporen van zijn vader te treden. Al heel vroeg begon hij zich te oefenen in de traditionele technieken. Toen kwamen de Lekthwanezen en van het ene moment op het andere bleken al zijn inspanningen verloren moeite. Veel van wat hij had geleerd, deugde niet en de rest bleek achterhaald of rudimentair. Roy werd heel bitter.'
Komeitk Lelianr keek onderzoekend naar Barch, die met zijn rug naar haar toe stond. 'Begrijpelijk genoeg.'
'Waarom studeert hij niet op Lekthwa?' wilde Sia Spedz weten.
Markel keek naar de twee mannen. 'Misschien verzoent hij zich alsnog met die mogelijkheid. Nu ziet hij alleen lange jaren van studie voor zich en bovendien moet hij dan beginnen met kinderen van Spedz' leeftijd.'
'Die andere kijkt wel veel aardiger,' zei Tcher. 'Hoe heet hij?'
'Dat is Claude. Hij is praktischer ingesteld dan Roy en over het geheel minder emotioneel. Ik ben van plan hem op te nemen in de volgende groep die naar Lekthwa gaat.'
'En Roy?'
'Tot dusver voelt hij er niets voor de Aarde te verlaten.'
Markels twee gasten kwamen de salon in. Hij stond op. 'Heeft u zich verfrist?'
'We hebben gebaad en uitgerust. Het uitzicht uit uw koepel is magnifiek.'
Markel knikte. 'Ik reken de Aarde tot de mooiste werelden. Heeft u het dal in het zuidoosten gezien, die honderd zachte kleuren?'
'Prachtig.'
'Prachtig, en dodelijk. De Aardlingen noemen het "Death Valley".'
3
Barch en Darran kookten hun eigen potje. Iedere zaterdag bracht een helikopter de boodschappen. Over het algemeen hadden hun taken niet veel te betekenen en als ze het terras geschrobd hadden, waren ze de rest van de ochtend vrij. Dan studeerde Darran op de Lekthwanese grammaticabanden en -boeken die Markel hem geleend had terwijl Barch zat te lezen of somber in de zon lag.
De komst van Markels gezin verstoorde de routine. De eerste ochtend sloot Sia Spedz vriendschap met Darran. Ze vroeg hem waarom hij schoenen droeg in plaats van luchtsandalen.
Darran antwoordde openhartig. 'In de eerste plaats heb ik geen luchtsandalen. En in de tweede zou ik plat op mijn smoel vallen als ik ze probeerde.' 'Maar het is niet moeilijk,' zei Sia Spedz in het Engels met een keurig accent 'Als je maar dicht bij de grond blijft.'
'Hoe hoog kun je ermee lopen?'
Sia Spedz keek naar de hemel. 'Je kunt ermee naar de maan lopen, als je handig genoeg bent. Ik kan zes meter boven de grond komen.'